Ο Παπακωνσταντίνου αμάρτησε για… τις ξαδέρφες του!

Τελικά, στην ελληνική πολιτική σκηνή δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Είτε βρισκόμαστε στο 2012 είτε στο 1950, μια από τα ίδια…

«Αμάρτησα για το παιδί μου» ο ένας, «αμάρτησα για τον κουμπάρο μου» ο άλλος, «αμάρτησα για τον ψηφοφόρο μου» και ο ένας και ο άλλος… Λιγότερο συχνό -αλλά όχι σπάνιο- το «αμάρτησα για τις ξαδέρφες μου», το οποίο βλέπουμε τώρα σε remake με πρωταγωνιστή τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου…

Έτσι, τσάμπα περίμενε το πανελλήνιο κάτι φοβερό και τρομερό από τη διασταύρωση των δυο λιστών Λαγκάρντ (προσοχή, γραμμένο με γιώτα). Δεν υπήρχε τίποτα το συνταρακτικά αλλοιωμένο. Ούτε

ένα σβησμένο όνομα πολιτικού, ούτε ενός εφοπλιστή, μεγαλοεπιχειρηματία, κάποιου διαπλεκόμενου τέλος πάντων…

Μα, τι διάολο, τζάμπα περιμέναμε εδώ και τρεις μήνες; Όλες αυτές οι ωδίνες γέννησαν μόνο δυο ξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου;
Για αυτές έχουν πάρει φωτιά τα πολιτικά τόπια; Οι δυο γυναίκες ήταν οι πέτρες του σκανδάλου;

Είναι σαφές πλέον: Δεν είναι χώρα αυτή. Έπρεπε να το είχαμε καταλάβει από την εποχή της 17 Νοέμβρη. Όταν περιμέναμε τους φοβερούς και τρομερούς διανοούμενους τρομοκράτες και μας προέκυψαν ο Κουφοντίνας και οι αδελφοί Ξηροί… Μελισσοκόμος και η παρέα του κινούσαν τα νήματα της μεγαλύτερης τρομοκρατικής οργάνωσης. Μάλιστα.
Κανονική ξεφτίλα!

Έτσι και τώρα. «Ώδινεν όρος και έτεκε μυν», που λέγαν οι παλιότεροι. Κοιλοπονούσε το θεριό και γέννησε τις ξαδέλφες του Παπακωνσταντίνου, ο οποίος για να τις καλύψει κόντεψε να τινάξει στον αέρα ό,τι έχει απομείνει όρθιο στο πολιτικό σύστημα.
Έσβησε τα ονόματά τους απ’ τη λίστα και θεώρησε ότι έβγαλε την υποχρέωση στον αείμνηστο πατέρα τους Μιχάλη Παπακωνσταντίνου (του οποίου το πολιτικό γραφείο κληρονόμησε στην Κοζάνη) και «καθάρισε» γενικότερα…
Σα να μην υπήρχε αύριο, σα να μην μπορούσε να υπάρξει καμιά διασταύρωση.

Το ακόμα χειρότερο είναι πως τώρα, που όλα έχουν αποκαλυφθεί, εξακολουθεί να οχυρώνεται πίσω από το ψέμμα, λέγοντας ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αλλοίωση και υπαινισόμενος ότι άλλοι (ο Βενιζέλος, δηλαδή) την «πείραξαν» για να τον ενοχοποιήσουν.
Αδιανόητα πράγματα. Και, σίγουρα, έλλειψη παλληκαριάς.
Αλλά, έτσι κι αλλιώς, αυτά είναι ψιλά πράγματα.
Αφού ο Βενιζέλος τον κρατούσε μέχρι χθες στο ΠΑΣΟΚ, ας τον «λουστεί».

Δε νομίζω ότι υπήρξε πολιτικός με μεγαλύτερη αλαζονεία τα τελευταία χρόνια. Ξεπερνούσε, ίσως, και τον Γιάννη Ραγκούση – αν κάτι τέτοιο είναι ποτέ δυνατόν…

Νομίζω, όμως, ότι σε τελική ανάλυση όλη αυτή η υπόθεση αναδεικνύει την άθλια αντίληψη που επικράτησε στη διετία της διακυβέρνησης Παπανδρέου. Μια αντίληψη λουδοβίκεια, που ταύτιζε τους ηρακλείς του παπανδρεϊκού στέμματος με το ίδιο το κράτος.

Έτσι, ήταν απλό για τον Παπακωνσταντίνου να θεωρήσει ότι (και) η λίστα Λαγκάρντ αποτελεί πεδίο αποκλειστικής αρμοδιότητάς του. Απλό, στα όρια μάλιστα του αυτονόητου.

Αν λοιπόν ήθελε, διέτασσε έλεγχο για 20 ονόματα, αν ήθελε έκοβε 3 ονόματα, αν πάλι γούσταρε την πέταγε όλη στα σκουπίδια…!

Σε τελική ανάλυση, αφεντικό δεν ήταν;

Follow on Twitter: @VagLiak