Ο μισάνθρωπος σκότωσε το κουτάβι κι εμείς τρώμε στην ταβέρνα του

Η φρικιαστική είδηση της εν ψυχρώ δολοφονίας της σκυλίτσας από ιδιοκτήτη ταβέρνας, πριν από δύο εβδομάδες κάπου στην Ελλάδα του 2014, σίγουρα έχει ξεχαστεί. Αυτός ο μισάνθρωπος έσπασε το κεφάλι της σκυλίτσας χτυπώντας το με μία καρέκλα!

Όμως η είδηση δεν είναι αυτή.
Η πραγματική είδηση είναι ότι το επόμενο από τη δολοφονία βράδυ η ταβέρνα αυτή ήταν κατάμεστη από Έλληνες που έτρεξαν να «ντερλικώσουν». Από Έλληνες που πάτησαν πάνω στο αίμα της σκυλίτσας γιά να μπούνε να γεμίσουν τις κοιλάρες τους.

Τι να πεις

ρε γαμώτο γι αυτό τον όχλο; Τα έχει πει όλα ο Ηράκλειτος με δέκα λέξεις: «Είναι κακοί μάρτυρες τα μάτια και τα αυτιά γιά τους ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές».
Δεν περνάει ημέρα σε αυτή τη χώρα που να μην γίνονται δολοφονίες ή κακοποιήσεις σκυλιών. Το μόνο – αν μπορεί – να χαρακτηριστεί ευχάριστο – είναι ότι υπάρχουν δικαστές που δείχνουν ψυχή και εφαρμόζουν το νέο νόμο, ο οποίος προβλέπει φυλάκιση χωρίς αναστολή και πρόστιμο έως 30.000 ευρώ γιά όσους συλλαμβάνονται.

«Ευχάριστο» είναι και το γεγονός ότι πληθαίνουν οι αστυνομικοί, οι οποίοι ψάχνουν τις καταγγελίες θανάτωσης ή κακοποίησης ζώων και δεν αρκούνται απλώς στην καταχώρηση στο βιβλίο συμβάντων. Έτσι η κοινωνία, έστω και προσωρινά, απαλλάσσεται από αυτά τα τέρατα, που σίγουρα κάποτε θα ξανασκοτώσουν.
Η αλήθεια, δυστυχώς, είναι ότι ποτέ η χώρα μας δεν φημιζόταν γιά την αγάπη των κατοίκων της προς τα ζώα. Όμως, τα τελευταία χρόνια ο κόσμος αποτρελάθηκε.
Κάποιοι φαίνεται -εκτός από όσους μισούν τα ζώα- ξεσπούν με βία για τα προσωπικά τους προβλήματα ή την οικονομική τους ανέχεια, στα ανυπεράσπιστα ζώα. Με τσεκούρια, πριόνια, στην πυρά, με φόλες με γυαλιά ή δηλητήριο, κρεμάλες, πνιγμό με δεμένη κοτρόνα στο λαιμό, σύρσιμο στο δρόμο δεμένα από τον προφυλακτήρα του αυτοκινήτου.
Ό,τι φανταστεί ο ερεβώδης νους τέτοιων μισάνθρωπων!
Λες και γιά την πνευματική, πρώτα, κοινωνική αργότερα και οικονομική και πολιτική, τελικά, πτώχευση της Ελλάδας φταίνε τα σκυλάκια και οι γατούλες στους δρόμους, τα περιστέρια στις πλατείες και τα γέρικα αλογάκια ή γαιδουράκια στα χωριά.

Στα άρρωστα μυαλά όλων αυτών, όμως, ο εχθρός είναι τα αδέσποτα σκυλιά. Το εύκολο θύμα που δεν έχει φωνή. Και τα πιό βίαια ένστικτα βρίσκουν ικανοποίηση πάνω στα κορμιά τους.
Βλέπω καθημερινά στους δρόμους, στις παραλίες, στη γειτονιά μου μισάνθρωπους οι οποίοι μισούν τα σκυλιά.

Λες και (συγνώμη γιά η λεκτική υπερβολή) είναι ο διάβολος!
Ο μισάνθρωπος αυτός βλέπει ότι με το σκυλί παίζει ένα παιδάκι. Βάζει το χέρι στο στόμα του. Δίνουν αγάπη ο ένας στον άλλο. Αυτό που δεν μπορεί να δει είναι ότι τα μάτια του σκύλου έχουν μόνο αγνότητα και καλοσύνη.
Συναντώ στις παραλίες ανόητους οι οποίοι παραληρούν μόλις βλέπουν ένα αδέσποτο σκυλάκι ή κάποιο που έρχεται με λουράκι με τον ιδιοκτήτη του.

Παραληρούν γιά τον… Γκοτζίλα που θα τους «φάει» ή θα τους μολύνει με τον ιό έμπολα.
Από την άλλη, σκέφτομαι, εδώ που φτάσαμε μακάρι όλοι αυτοί να μένουν μόνο στην πέτρα που πετάνε, τον παράλογο θυμό και τις βρισιές. Μακάρι όταν πέφτει το σκοτάδι να μην βγαίνουν στους δρόμους γιά να βρούνε τα θυματά τους. Να λιώσουν το κεφάλι τους με καρέκλες, καδρόνια ή τσιμεντόλιθους. Να τα κάψουν, να τα κρεμάσουν, να τα καρφώσουν με παλούκι, να τα δέσουν στο αυτοκίνητο και να τα σύρουν στην άσφαλτο, να τους δώσουν κρέας με γυαλιά ή δηλητήριο.

Μακάρι όσοι έκαναν ουρά γιά να μπούνε στην ταβέρνα εκείνου που λίγες ώρες πριν δολοφόνησε το σκυλάκι, να βρούνε συγχώρεση.
Αν τύχει κάποιος από όλους εσάς που μισείτε τα αδέσποτα διαβάσει αυτές τις γραμμές, σας παρακαλώ κάντε μόνο μία προσπάθεια για μόνο μία φορά στη ζωή σας να δείτε την αλήθεια στα μάτια ενός σκύλου, που του δίνετε λίγο φαΐ ή ένα κεσεδάκι νερό. Ή έστω ένα χάδι. Μιά καλή κουβέντα.
Θα νιώσετε, γιά πρώτη φορά στη ζωή σας, αυτό που λέγεται ευγνωμοσύνη. Ανιδιοτελής αγάπη. Αθώο βλέμμα.

Έτσι γιά την ιστορία, εδώ και λίγα χρόνια σε ορισμένες φυλακές υψίστης ασφαλείας στις Ηνωμένες Πολιτείες, θανατοποινίτες, οι πιό σκληροί εγκληματίες, υιοθετούν γιά έξι μήνες κουτάβια ώστε να «μαλακώσει» η ψυχή τους. Τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
Κακοποιοί – «τέρατα» που έχουν σκοτώσει με τους πιό ειδεχθείς τρόπους συνανθρώπους τους, κλαίνε σαν μωρά όταν τελειώνει ο χρόνος που είχαν για συντροφιά και εκπαίδευση τα κουτάβια και τους τα παίρνουν.

Το πρόγραμμα papies bexind bares (κουτάβια πίσω από τα σίδερα) αποδεικνύει την ευλογημένη δύναμη των σκυλιών.
Την επόμενη φορά πριν κλοτσήσετε ή πείτε «ουστ» σε ένα αδέσποτο σκυλί, σκεφτείτε ότι κλοτσάτε έναν δικό σας άνθρωπο. Εκτός κι αν κλοτσάτε και ανθρώπους…