Μουσείο η «Νεράιδα», παλιοσίδερα η «Χριστίνα»

Η «Νεράιδα» του Γιάννη Λάτση έμεινε πιστή στους φίλους της. Τον απλό κόσμο που ταξίδευε πριν από 60 χρόνια από τον Πειραιά στη Σαλαμίνα, στην Αίγινα, στον Πόρο, στα Μέθανα, στην Ύδρα, στις Σπέτσες, στην Ερμιόνη, στην Επίδαυρο, στο Ναύπλιο, στο Λεωνίδιο και στη Μονεμβάσια.

Πιστή στον απλό κόσμο, στον οποίο έκοβε τα εισιτήρια ο ίδιος ο Γιάννης Λάτσης, τον παλιό εκείνο τον καιρό, ενώ οι μανάδες σκουντούσαν τα άνω των τεσσάρων ετών

παιδιά τους ψιθυρίζοντας:» Σκύψε, μαζέψου για να φαίνεσαι μικρότερος και να μην πληρώσουμε για σένα εισιτήριο»!

Με πρωτοβουλία της οικογένειας Λάτση η «Νεράιδα» είναι τώρα πλωτό μουσείο, ταξιδεύει σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και πιάνει διάφορα λιμάνια (πρόσφατα βρέθηκε στο λιμάνι του Ναυπλίου) για να την επισκέπτεται πάλι ο απλός κόσμος δωρεάν και να μαθαίνει την ιστορία της από το 1939 που ναυπηγήθηκε στην Κροατία ως επιβατηγό με το όνομα «Λωράνα», μέχρι τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που άρχισε να ταξιδεύει ως διασωστικό σκάφος κι ως το 1949 που την αγόρασε ο Γιάννης Λάτσης, την ονόμασε «Νεράιδα» και για 25 ολόκληρα χρόνια την έκανε πλοίο-σύμβολο στον Αργοσαρωνικό.

Αντίθετα, η «Χριστίνα» του Ωνάση, η θρυλική «Χριστίνα», που φιλοξένησε τόσες και τόσες προσωπικότητες παγκοσμίου κύρους, έγινε παλιοσίδερα, γιατί είχε την κακή τύχη να πέσει στα ανίκανα χέρια του ελληνικού κράτους.

Αν το ελληνικό κράτος δεν έτρωγε κουτόχορτο και δεν βαριότανε που ζούσε, σήμερα η «Χριστίνα» θα ήτανε κι αυτή πλωτό μουσείο και θα γέμιζε το δημόσιο ταμείο με ζεστό χρήμα από τις επισκέψεις χιλιάδων τουριστών.

Αλλά και το ελληνικό κράτος να μην την είχε πάρει και να την είχε κληρονομήσει η εγγονή του Ωνάση, πάλι μαύρη τύχη θα είχε η «Χριστίνα». Θα την είχε φάει η μικρή στα άλογα, όπως έφαγε και τον «Σκορπιό».