Η ελληνική γλώσσα, δυστυχώς, πεθαίνει…

Είμαι ok, νιώθω πολύ down, είσαι power, ρε φίλε κάτσε λίγο cool, θα κάνω break, μου ζήτησε sorry, ο Ολυμπιακός έκανε tranzition, αυτό είναι too much, άργησα είχε traffic, πάμε γιa deal, είναι ένα νέο project, όσα είπε ήταν to the point.

Ελάχιστες από τις χιλιάδες εκφράσεις και λέξεις που εξαφάνισαν την πανέμορφη ελληνική γλώσσα.

‘Εσβησαν τις γοητευτικές ελληνικές λέξεις. «Στραγγάλισαν» το ανεπανάληπτο ελληνικό λεξιλόγιο. Ποιoς φταίει δεν ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι πονάω. Ότι λυπάμαι πολύ. Ότι ντρέπομαι ώρες ώρες. Ότι προβληματίζομαι. Πάει η ελληνική γλώσσα. Χάνεται. Μαζί με τη χώρα. Κι αυτό δεν έχει σχέση με την οικονομική μας φτώχεια. Δεν έχει σχέση με την τρόικα και τη Λαγκάρντ. Δεν έχει σχέση με το ασφαλιστικό και τον Κατρούγκαλο. Δεν έχει σχέση με το φορολογικό και την όποια κυβέρνηση. Έχει σχέση με τα πνευματικά και κοινωνικά μας χάλια, να πάρει η ευχή. Καταντήσαμε να μιλάμε με εκατό λέξεις όλες κι όλες. Μέχρι και το γλυκό «καλημέρα» ή «καληνύχτα«, «πετάξαμε στα σκουπίδια».

Καταντήσαμε να γελάμε με αδιανόητες σαχλαμάρες. Και γελάνε εκατοντάδες άνθρωποι που γέμισαν ασφυκτικά το θέατρο που κάνει την εκπομπή ο Λαζόπουλος και χιλιάδες από τα σπίτια τους, όταν βλέπουν το τηλεοπτικό κολάζ με το πρόσωπο του Σάκη Ρουβά στο σώμα ενός που κάθεται στην τουαλέτα να τραγουδάει «αίμα, δάκρυα κι ιδρώτας» γιατί λίγο νωρίτερα είχε «πάρει» τα χάπια δυσκοιλιότητας «βάι βάι κολαρέν τσουζ».

Ούτε τα παιδάκια του νηπιαγωγείου δεν θα σκαρφίζονταν τέτοιες ανοησίες. Κι όμως ο…εθνικός Λάκης το πλάσαρε ως ευφυή σάτιρα και όλοι γελούσαν ξεκαρδισμένοι. Επειδή έκανε λογοπαίγνιο ότι ο κώλος «τσουζ» όταν παίρνεις τα χάπια «βάι βάι» και τραγουδάς στην τουαλέτα…«αίμα κλπ».

Χυδαιότητα. Δεν μπορεί να πάει πιo κάτω. Και λίγο αργότερα γελούσε και, βεβαίως, το φανατικό κοινό του με μία ηλικιωμένη που έλεγε κλαίγοντας στην κάμερα του «τσαντιριού» ότι έχει σπάσει το χέρι της, ενώ είναι τυφλή από το ένα μάτι και περπατάει με δυσκολία. Και γελούσαν στο θέατρο «Βέμπο» γιατί το θεωρούσαν αστείο, μιμούμενοι τον παρουσιαστή.

Γιa να συμπληρωθεί ο κοινωνικός εφιάλτης του 2016, πριν λίγη ώρα μου τηλεφώνησαν ότι στη Ραφήνα ένα ανθρωπόμορφο τέρας εκτέλεσε με πιστόλι στο κεφάλι εξ επαφής ένα σκυλάκι.

Και γι αυτό, όχι μόνο γι αυτό, φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ως κοινωνία. Τι σχέση έχει η φτώχεια με την πνευματική ένδειαq Καμία! Άλλο η φτώχεια κι άλλο η αξιοπρέπεια. Άλλο η ανεργία κι άλλο ο πνευματικός ευτελισμός. Άλλο το άγχος της επιβίωσης και άλλο η βαρβαρότητα. Έτσι μιλάμε. Έτσι γελάμε. Έτσι συμπεριφερόμαστε. Έτσι σκεφτόμαστε.

Όπως έχει πει πέντε αιώνες πριν ο Γερμανός ιερέας και ποιητής Άγγελος Σιλέσιος «είναι η θέλησή σου να χαθείς, είναι η θέλησή σου να βρεθείς, είναι η θέλησή σου να είσαι ελεύθερος, αιχμάλωτος ή δέσμιος»…