Δύο χρόνια χωρίς τον Ντέιβιντ Μπόουι

Στις 10 Ιανουαρίου 2016 έφυγε από τη ζωή ο Ντέιβιντ Μπόουι χτυπημένος από καρκίνο, αφήνοντας πιο φτωχό τον κόσμο της μουσικής και σκορπίζοντας θλίψη ανάμεσα στους μουσικόφιλους ανά τον κόσμο.

Υπήρξε σημαντικός εκπρόσωπος της μουσικής του 20ού αιώνα, κυρίως χάρη στο έργο του κατά τη δεκαετία του 1970. Έγινε αρχικά γνωστός το 1969, όταν το τραγούδι του Space Oddity έφτασε στο Βρετανικό τοπ 5. Εμφανίστηκε ξανά το 1972 με το τραγούδι Starman και

Στη συνέχεια άλλαξε το μουσικό του στυλ και το 1975 έγινε διάσημος στην Αμερική με το το άλμπουμ Young Americans και το τραγούδι Fame, που έφτασε στο νούμερο 1. Η καριέρα του συνέχισε χωρίς σημαντικές επιτυχίες για την υπόλοιπη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ωστόσο στις αρχές της επόμενης σημείωσε ξανά επιτυχία με το άλμπουμ Scary Monsters (And Super Creeps) από το οποίο ξεχώρισε το Ashes to Ashes και το αντίστοιχο βίντεο κλιπ.

Το 1983 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Let’s dance, το οποίο περιλαμβάνει πολλά επιτυχημένα τραγούδια σε πιο έντονο ποπ και φανκ ύφος. Συνέχισε να πειραματίζεται τις δεκαετίες του 1990 και του 2000. Πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 2016, 2 μέρες μετά τα 69α γενέθλιά του και την κυκλοφορία του τελευταίου του άλμπουμ Blackstar, που δημιούργησε ως «δώρο αποχωρισμού» για τους φίλους και τους θαυμαστές του. Η είδηση του θανάτου του συγκίνησε πολλούς καλλιτέχνες που αναφέρθηκαν με τα καλύτερα λόγια για αυτόν, τόσο σαν άνθρωπο, όσο και σαν μουσικό.

Στην αρχική του έκδοση το 2004, όπως και κατόπιν της αναθεώρησης του 2010, ο κατάλογος από το αμερικάνικο ψυχαγωγικό περιοδικό Rolling Stone (RS) με τα «500 κορυφαία τραγούδια όλων των εποχών» (The RS 500 Greatest Songs of All Time) περιλαμβάνει 4 δικής του δημιουργίας και εκτέλεσης, τα οποία είχαν κυκλοφορήσει όλα ως «κομμάτι» άλμπουμ σε δίσκο βινυλίου 33 στροφών/λεπτό (LP) και επίσης, με εξαίρεση ένα, ως σινγκλ 45 στροφών (μικρός δίσκος).

Ο καλλιτέχνης ανήκει στους 10 μεμονωμένους (σόλο) και γενικά τα 20 ονόματα (συνυπολογισμένων των συγκροτημάτων) με τα περισσότερα τραγούδια στο δεδομένο κατάλογο, ενώ παρότι δεν τις ερμήνευσε, συνέβαλε με διαφορετικές ιδιότητες για ακόμα τρεις διαχρονικές επιτυχίες:

#149, «Lust for Life» του Ίγκι Ποπ (1977)— μουσική δική του (γραμμένη αρχικά σε ουκουλέλε),[28] συνοδευτικά φωνητικά, πιάνο, συμπαραγωγή με τον τραγουδιστή ως μέλη των τριών Μπιούλι Μπρά(δερ)ς(από τους ίδιους τομείς, συμβολή περίπου στο σύνολο του ομότιτλου LP)

#223, «Walk on the Wild Side» του Λου Ριντ (1972)— παραγωγή από κοινού με τον Μικ Ρόνσον,κιθαρίστα στους Σπάιντερς φρομ Μαρς, το τότε συγκρότημα του Μπόουι και επί μακρόν συνεργάτη του (ίδια συνεισφορά, όπως και συνοδευτικά φωνητικά, στο δίσκο Transformer που το περιέχει)

#256, «All the Young Dudes» των Μοτ δε Χιούπλ (1972) — στίχοι, μουσική, παραγωγή (ενδεχομένως και κιθάρα, συνοδευτικά φωνητικά) για τον, κατά το RS, απόλυτο ύμνο του γκλαμ ροκ (στα ίδια πεδία, αλλά και ως σαξοφωνίστας, συμβολή σε όλο σχεδόν το ομότιτλο LP).

Στο μεταξύ στις 8 Ιανουαρίου, ημέρα γενεθλίων του, έκανε πρεμιέρα ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται τα πεντε τελευταί χρόνια της ζωής του σημαντικού αυτού καλλιτέχνη εστιάζοντας στη δημιουργία των «The Next Day» (2013), «Βlackstar» (2016) αλλά και του μιούζικαλ «Lazarus». Θα γιόρταζε τα 71 του χρόνια.

Στοιχεία από τη Βικιπαιδεία

The post Δύο χρόνια χωρίς τον Ντέιβιντ Μπόουι appeared first on Aixmi.gr - Ειδήσεις από την Ελλάδα και όλο τον κόσμο - Έκτακτη επικαιρότητα.