#Δημήτρης_Παπαδημητρίου #Ελευθερία_Αρβανιτάκη – 20 χρόνια «Τραγούδια για τους Μήνες» | Θυμάμαι…

Θυμάμαι, ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει, του Αγίου Ελευθερίου, 15 Δεκεμβρίου 1996. Διπλή γιορτή για την Ελευθερία!

Θυμάμαι, ήμουν στην καρδιά της εφηβείας. Θυμάμαι, πως περίμενα έξω από το metropolis και τον είχα αγοράσει ζεστό ζεστό με το που ήρθαν οι πρώτες κούτες από την Polygram.

Θυμάμαι, την κολλητή μου και παιδική μου φίλη, Γεωργία Λέκκα, να κάνουμε ολόκληρες συζητήσεις γύρω από αυτόν τον δίσκο, που έγραψε ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, αλλά και μέσα μας.

Θυμάμαι, ώρες ατελείωτες με τη Γεωργία να ακούμε τα τραγούδια αυτά και να μας »Χτυπούν» κατευθείαν, στην καρδιά…

Θυμάμαι, εκείνη την περίοδο, παιζόταν στο mega το «Λόγω τιμής», της Μιρέλλης Παπαοικονόμου. Θυμάμαι να ακούω το «Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια» και να το σκέφτομαι με ΤΗ Φωνή της και να λέω στους συμμαθητές μου, κρίμα να μην το λέει η Ελευθέρια αυτό το τραγούδι που της πάει τόσο!

Θυμάμαι, τους πρώτους έρωτες ακούγοντας αυτόν τον δίσκο. Θυμάμαι, την παρουσίαση που ήμουν εκεί. Θυμάμαι την αγκαλιά και το φιλί της Ελευθερίας. Θυμάμαι στην παρουσίαση πως ήμασταν οι περισσότεροι 15 χρονών και ο Παπαδημητρίου με την Ελευθερία είχαν πάθει σοκ που ήμασταν μικρά παιδιά και ακούγαμε τη μουσική τους.

Θυμάμαι, τη στενοχώρια μου, που δεν υπήρχε έστω ένα τραγούδι σε ποίηση Νικολακοπούλου και με θυμάμαι να λέω στα παιδιά,στην παρέα μου τότε, μα γιατί να υπάρχει ο Γκανάς μέσα και οχι η Λίνα; Και η Λίνα ποίηση γράφει. Επίσης θυμάμαι που το είχα πει και στον Παπαδημητρίου και είχε απαντήσει »Με τη Λίνα και την Ελευθέρια θα κάνουμε μια ολοκληρωμένη δουλειά». Δεν έγινε ποτέ.Ακόμα την περιμένω, ποιος ξέρεις, ίσως γίνει, κάποια στιγμή…

Θυμάμαι, στην «Σφεντόνα» της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, να βγαίνει η Ελευθερία με το »Μείνε κοντά μου απόψε», του Μαμαγκάκη και του Ιωάννου. Πανέμορφη και φωτεινή. Ερωτευμένος, ισόβια μαζί της. Θυμάμαι, τον Σεπτέμβριο του 1997 στον Λυκαβηττό, να βγαίνει με τη Σαπφώ και στο καπάκι να λέει της Πολυδούρη, το «Δεν τραγουδώ παρά γιατί με αγάπησες». Έτσι έβγαινε τότε, με τέτοιο ρεπερτόριο. Με ποίηση!

Θυμάμαι, είχε το καλύτερο κοινό η Ελευθερία! Το έλεγαν όλοι και το έγραφαν οι σοβαροί Δημοσιογράφοι. Φανατικό κοινό και ψαγμένο. Φοιτητές οι περισσότεροι, κάτι σαν τα παιδιά του «Λόγω τιμής».

Θυμάμαι, το Καλοκαίρι του 2009 όταν γνώρισα τον μεγάλο μου έρωτα, να μου λέει, πως είχε πάει πολλές φορές στη »Σφεντόνα» εκείνη την εποχή, στην Ελευθερία, και ποιος ξέρει, ίσως να είχανε συναντηθεί τα βλέμματά μας κι εκεί, αλλά να μην ήταν ακόμη η ώρα μας… Θυμάμαι, στην Ά Γυμνασίου είχα γράψει στο θρανίο μου τα λόγια της Λίνας Νικολακοπούλου, από την , »Τελικά η ζωή τρία γράμματα», και στην Ά Λυκείου τα λόγια της Σαπφούς, »Και δε γελώ, δε χαίρομαι, μήτε τα πλούτη θέλω, μα κάποιος πόθος με βαστά, ζητάω να πεθάνω». θυμάμαι στη »Σφεντόνα», Παρασκευή 14-2-1997 με τη Γεωργία Λέκκα πάντα, να ακούμε το »Λιανοτράγουδο» και να κλαίμε.

Θυμάμαι, είχε μαζί της στο πρόγραμμα, τους νέους τότε τραγουδιστές, Μιχάλη Παπαζήση, Σοφία Παπάζογλου και Γιάννη Κότσιρα. Θυμάμαι να αρέσει σε πολλούς ο Κότσιρας και σε εμάς να αρέσει ο Μιχάλης Παπαζήσης αυτός ο όμορφος με την υπέροχη φωνή από τη Θεσσαλονίκη! Είχε βγάλει κι αυτό το υπέροχο τραγούδι του Καζαντζή το »Κατάρτι κι ατμός» και την επομένη πήγαμε και πήραμε τον δίσκο του, »Του ταξιδιού τα κίβδηλα».

Θυμάμαι, να είμαι στον Πειραιά, στη γιαγιά μου, Πρωτοχρονιά 1997 και να ακούω στο walkman μου, τα »Τραγούδια για του Μήνες» και να κλαίω, σαν κάτι να γινόταν μέσα μου. Να κάνω βόλτες στον ηλεκτρικό του Πειραιά να χαζεύω το κόσμο, να είμαι με λίγα χρήματα, να κρυώνω και να έχω συντροφιά μου αυτά τα τραγούδια.

Θυμάμαι, τη συνέντευξη στον Παύλο Τσίμα στο »Μήλον της έριδος» στο mega να μιλούν για την Ελευθερία, ο Νίκος Μαμαγκάκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Νίκος Ξυδάκης και να λένε όμορφα λόγια από καρδιάς αλλά και το πόσο σπουδαία τραγουδίστρια είναι και πως αν δεν υπήρχε, θα τους έλειπε μια τέτοια φωνή με προσωπικότητα.

Θυμάμαι όλα τα τραγούδια του δίσκου απ’έξω με τη σειρά, ακόμα και τη διάρκειά τους… Θυμάμαι, τον Παπαδημητρίου να λέει πως ο Ελύτης είχε προλάβει και είχε ακούσει τα τραγούδια του(Το παράπονο- Σου το ‘πα για τα σύννεφα- Ο Αγαμέμνων- όλα τα πήρε το καλοκαίρι) και χαιρόταν ιδιαιτέρως που θα τα έλεγε η Ελευθερία!

Θυμάμαι αργότερα, φοιτητές, να κάνουμε βόλτες, στο Ζάππειο, με φίλους, και να τραγουδάμε, το τραγούδι, του Καρυωτάκη.

Θυμάμαι, τον φίλο μου, Δημήτρη Παπαδάτο, πριν χρόνια, που είχαμε πάει να δούμε την Ελευθερία μας Live σε κάποια παράσταση, να τραγουδάμε μεθυσμένοι αγκαλιά, το »Πάμε ξανά στα θαύματα» και να ψάχνουμε το αυτοκίνητο, γιατί δε θυμόμασταν, που το είχαμε παρκάρει.

Τα θυμάμαι όλα… Πρώτη Ισημερία. Δεύτερη Ισημερία. Σαν την αγάπη την κρυφή η ζωή, και συνεχίζουμε…

Τέτοια εποχή, Χριστούγεννα ’96, πολύ κρύο και αυτά τα τραγούδια να μας ζεσταίνουν την καρδιά. 20 χρόνια Τραγούδια για τους Μήνες.

Δεκέμβριος 1996 – Δεκέμβριος 2016 Κε. Παπαδημητρίου ευχαριστούμε για αυτό το σημαντικό δώρο!

Ελευθερία, ο χρόνος είναι πάντα μαζί μας! «Το μαζί, το ναι. τα βήματα»._

Με χαρά και συγκίνηση Γιάννης Κολλιάκος

#Δημήτρης_Παπαδημητρίου #Ελευθερία_Αρβανιτάκη

#20Χρόνια_Τραγούδια_Για_Τους_Μήνες #Respect

#Γιάννης_Κολλιάκος