Ερευνα με κανόνες

Είναι αλήθεια ότι στις κινήσεις κομμάτων και Δικαιοσύνης για το επίμαχο θέμα της περιώνυμης λίστας Λαγκάρντ μπορεί να διακρίνει κανείς ένα άγχος για την ταχεία έκβαση της υπόθεσης και την απόδοση ποινικών ευθυνών σε αυτούς οι οποίοι θα αποδειχθεί ότι διέπραξαν αξιόποινες πράξεις, όπως η νόθευση στοιχείων και η παράβαση καθήκοντος. Η βιασύνη αυτή που παρατηρείται για την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας μπορεί, ασφαλώς, να δικαιολογηθεί από την πίεση της κοινής γνώμης να επιβληθεί κάθαρση μέχρι τέλους και να μην υπάρξει συγκάλυψη της διαφθοράς.
ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΙΚΟΥΣ μηχανισμούς ελέγχου και τη δικαστική έρευνα να βρίσκονται, όμως, ακόμα σε εξέλιξη και χωρίς να έχει γίνει πραγματογνωμοσύνη, είναι αυτονόητο ότι η υπόθεση με το περίφημο στικάκι δεν είναι δυνατόν να έχει ακόμα διαλευκανθεί πλήρως. Ετσι, η συζήτηση για τη σύσταση Ειδικής Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης από τη Βουλή, την εβδομάδα που αρχίζει, είναι προφανές ότι δεν θα μπορεί να λάβει υπόψη της όλα τα στοιχεία.
ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, οι βουλευτές καλούνται να πάρουν μια πολιτική απόφαση για ένα θέμα με αρκετές σκοτεινές πλευρές που δεν έχουν φωτιστεί ακόμα από την ελεγκτική, αστυνομική τους πλευρά. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει σπουδή να καταδικαστούν πρόσωπα που ενδεχομένως είναι αθώα, αλλά ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος να αθωωθούν ακόμα και όσοι είναι πραγματικά υπεύθυνοι, επειδή δεν θα υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την παραπομπή τους.
ΕΝ ΟΨΕΙ της λειτουργίας της Προανακριτικής Επιτροπής θα πρέπει, ως εκ τούτου, να αποσαφηνιστούν οι «γκρίζες ζώνες» που υπάρχουν, αλλά και να διασφαλιστεί ότι η διαδικασία, τόσο στο κοινοβουλευτικό όσο και στο δικαστικό επίπεδο, θα ολοκληρωθεί κρίνοντας την ουσία της υπόθεσης. Οτι, δηλαδή, οι αποφάσεις που θα ληφθούν δεν θα αφήνουν τους πολίτες με την εικόνα ότι το πολιτικό σύστημα συγκάλυψε και αυτή τη φορά τις ευθύνες.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, αυτό που θα πρέπει να γίνει είναι να θεσπιστούν συγκεκριμένοι κανόνες για την αξιοποίηση προς όφελος του κράτους στοιχείων από παρόμοιες λίστες με ονόματα υπόπτων για φοροδιαφυγή, ώστε να διασφαλιστεί ότι στο μέλλον δεν θα συμβούν και πάλι τα ίδια, αλλά όλοι οι φορείς, όπως το ΣΔΟΕ ή το υπουργείο Οικονομικών, να γνωρίζουν πώς θα αξιοποιούν με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.