Η βία που κάθεται στα θρανία

Κοινωνία

Η 16χρονη Καρολίνα από την Ιταλία αυτοκτόνησε πρόσφατα. Δεν άντεξε τις προσβολές και την πίεση που δεχόταν από τους συμμαθητές της. Μετά την αυτοκτονία της, αυτοί που την οδήγησαν εκεί, παιδιά από το ίδιο σχολικό περιβάλλον, βγήκαν στο Ιντερνετ κι έκλαιγαν για τον άδικο χαμό της. Μέχρι τότε δεν μιλούσε κανείς. Σιωπή. Εκρηκτικές διαστάσεις έχει πάρει η σχολική βία τόσο στα δημοτικά όσο και στα γυμνάσια και στα λύκεια Η περίπτωση της Καρολίνας δεν είναι η μόνη. Ανάλογα περιστατικά σχολικής βίας συμβαίνουν καθημερινά.

Εδώ δίπλα, στο γειτονικό σχολείο. Παντού στον κόσμο, όπου υπάρχουν σχολεία. Μόνο που δεν τα μαθαίνουμε, γιατί όλοι σωπαίνουν. Μαθητές, καθηγητές, γονείς. Τα ποσοστά των Ελλήνων μαθητών που έχουν έρθει αντιμέτωποι με φαινόμενα σχολικής βίας, γνωστής πια ως bullying, είναι ανησυχητικά και δεν αφήνουν περιθώρια για αναβολές. * Το 32% των μαθητών γυμνασίου και λυκείου στην Ελλάδα έχουν βιώσει το σχολικό εκφοβισμό. * Το 46% των μαθητών έχουν χτυπήσει άλλα παιδιά. * Το 30% των μαθητών έχουν εκφοβίσει άλλα παιδιά. * Το 37% των μαθητών έχουν ζητήσει βοήθεια από φίλους για να αντιμετωπίσουν τέτοια περιστατικά. «Η σιωπή είναι συνενοχή. Κάνε τη διαφορά. Μίλα τώρα». Αυτό είναι το μήνυμα που θα ακουστεί από το Διαδίκτυο στα σχολεία όλου του κόσμου μέσα από την «Ευρωπαϊκή καμπάνια ενάντια στο σχολικό εκφοβισμό». Για τις ανάγκες της καμπάνιας διενεργήθηκε πανευρωπαϊκή έρευνα για το σχολικό εκφοβισμό, την οποία συντόνισε το «Χαμόγελο του παιδιού», εκπροσωπώντας ουσιαστικά τη χώρα μας, και παρουσιάστηκε χθες σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας. Στην έρευνα συμμετείχαν 16.262 μαθητές γυμνασίων και λυκείων από 6 ευρωπαϊκά κράτη. Ελλάδα, Ιταλία, Βουλγαρία, Λετονία, Λιθουανία και Εσθονία. Η έρευνα εντόπισε και ανέδειξε χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το προφίλ τόσο του θύματος όσο και του θύτη. Οι πρωταγωνιστές σε τέτοια περιστατικά είναι συνήθως αγόρια γύρω στα 14. Οι νεαρότερες ηλικίες συνήθως θέλουν να μοιάσουν ή να αντιγράψουν τη συμπεριφορά των μεγαλυτέρων. Τα παιδιά ηλικίας 16-18 δεν βλέπουν τα 14χρονα και τα 15χρονα ως πολύ μικρά. Το θύμα δεν έχει απαραίτητα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά (βάρος, γυαλιά) που το διαφοροποιούν από τους υπολοίπους. Μεγάλη σημασία για τα ευρήματα και τα αποτελέσματα της καμπάνιας έχει η στάση των μαθητών οι οποίοι γίνονται μάρτυρες σε τέτοια περιστατικά. Η έρευνα έδειξε ότι αρχικά, με την τέλεση της πράξης βίας, διάκεινται θετικά απέναντι στο θύμα, αλλά στη συνέχεια παρουσιάζουν αμφιθυμικά αισθήματα απέναντί του. Στην πλειονότητά τους επιλέγουν να βοηθήσουν το θύμα, χωρίς να λείπουν και οι περιπτώσεις εκείνες που αγνοούν το περιστατικό είτε γιατί φοβούνται τις συνέπειες είτε γιατί δεν ήξεραν πώς να παρέμβουν. Tags: σχολικήβία