Η χρεοκοπία πνίγει και το ποδόσφαιρο!

Tweet Κατηγορία: Κοινωνία

  Του Σπύρου Τσάμη   «Το άλλοτε κραταιό οικονομικό μοντέλο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου βρίσκεται με το ένα πόδι στον γκρεμό». Πίσω από την γκλαμουράτη βιτρίνα των μεγάλων ευρωπαϊκών κλαμπ υπάρχουν, πια, αρκετές ξεπεσμένες ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις. Και με επίσημα έγγραφα…   Ειδικά από το τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου Κυπέλλου μέχρι σήμερα, τα στόματα άνοιξαν. Κι αυτό, αρχικά, έγινε στη Νότια Αφρική. Εκεί συναντήθηκαν τότε μεγαλόσχημοι, και όχι μόνο, οικονομικοί παράγοντες του ποδοσφαίρου και αναπόφευκτα συμφώνησαν:

«Θα πνιγούμε στα χρέη».   Ηταν και ο τίτλος της αγγλικής «Ντέιλι Τέλεγκραφ» το ίδιο καλοκαίρι… Από τότε μέχρι σήμερα, οι εφημερίδες γράφουν, η UEFA του Πλατινί κρούει τον κώδωνα του κίνδυνου, αξιωματούχοι ομοσπονδιών αλλά και πολιτικοί προειδοποιούν και οι υπεύθυνοι των συλλόγων απλά επιβεβαιώνουν το πρόβλημα… Δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αν θέλουν να σωθούν.   Στις 17 Οκτωβρίου, η ισπανική εφημερίδα «Ελ Παΐς» είχε τίτλο «Το ποδόσφαιρό μας πεθαίνει». Νωρίτερα, από τις 10 Σεπτεμβρίου, ο Γάλλος πόεδρος Φρανσουά Ολάντ έλεγε ότι «το γαλλικό ποδόσφαιρο πρέπει να καθαρίσει την αυλή του».   Οσο για το σχετικό συμπέρασμα, στη γνωστή γαλλική δεξαμενή σκέψης «Τerra Nova», η ερώτηση υπήρχε από τον Μάιο του 2011: «Αλλαγή ή εξαφάνιση; Ποιο είναι το μέλλον του ποδοσφαίρου;»   Οι δημιουργοί της «Τerra Nova», κυρίως Γάλλοι, έχουν σκοπό τη διάδοση καινοτόμων ιδεών, γενικότερα στην Ευρώπη, σε θέματα οικονομίας, κοινωνίας, πολιτικής.   Η διάθεσή τους για «καινοτόμους ιδέες» δεν τους απαγόρευσε να καταλήξουν σε συμπέρασμα που είναι ορατό και διά γυμνού οφθαλμού: «Περισσότερες από τις μισές ποδοσφαιρικές ομάδες στην Ευρώπη είναι, πλέον, χρεωμένες και το συνολικό χρέος φθάνει τα 18 δισ. ευρώ».   Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που τις οδηγούν στο οικονομικό αδιέξοδο:   * Το διαρκώς αυξανόμενο κόστος που είχε η μισθολογική επιβάρυνση στις εισπράξεις που έφθαναν στα ταμεία των ομάδων: Το 90% των εισπράξεων στη Βρετανία, το 75% στην Ιταλία και το 70% στη Γαλλία πηγαίνουν σε μισθούς.   * Η παράλληλη υπέρογκη αύξηση της μέσης αμοιβής του ποδοσφαιριστή: Ανάμεσα στο 2005 και το 2008, οι μέσες αποδοχές των παικτών στη Γαλλία αυξήθηκαν κατά 50%, φτάνοντας τα 47.000 ευρώ τον μήνα στην πρώτη κατηγορία!   Η Γαλλία, από τις χώρες που έφτασαν στα όριά τους, χρησιμεύει σαν τρανό παράδειγμα. Παρά την εκτόξευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων που αυξήθηκαν κατά 60%, οι ομάδες δεν μπόρεσαν να καλύψουν τις απώλειες. Τα ποσά είναι ανάλογα σε Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία…   * Ο «νόμος Μποσμάν»: Από το 1995, τη χρονιά της απόφασης του Δικαστηρίου των Εευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, όσες ήταν ώς τότε φορείς πλούτου, αδράνησαν.   Αγνόησαν την ανακάλυψη ταλέντων, παραμέλησαν την ανάδειξη παικτών από τις ακαδημίες τους και έκαναν συχνότερα ακριβές μεταγραφές, με όρους που άδειαζαν ταμεία τους… Και μόλις την προηγούμενη Τρίτη, ο κ. Λευκαρίτης, στέλεχος της UEFA από την Κύπρο, ξεκαθάρισε στην κρατική τηλεόραση