Η κόλαση και οι νέοι κολασμένοι - Η ματωμένη ιστορία μιας έξωσης

Tweet Κατηγορία: Πολιτική

  Μπαρακάλδο, Κόρδοβα, Γρανάδα
Δανειολήπτες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης     Παρασκευή 9 Νοεμβρίου. Στην Μπαρακάλδο στην οδό Escuela de Artes y Oficios, στον αριθμό 11 μια ομάδα υπαλλήλων από το τέταρτο περιφερειακό δικαστήριο με την συνοδεία ενός κλειδαρά βλέπουν πως δεν έχει νόημα να χρησιμοποιήσουν το κουδούνι. Από την μπροστινή είσοδο του κτιρίου, η πόρτα είναι ανοικτή. Την ίδια περίπου στιγμή, στον τέταρτο όροφο του ίδιου κτιρίου, μια πενηντατριάχρονη ξανθιά γυναίκα τραβά μια καρέκλα δίπλα στο μεγάλο παράθυρο

του διαμερίσματος της. Στην είσοδο οι υπάλληλοι και ο κλειδαράς χωρίζονται. Άλλοι με τις σκάλες και άλλοι με το ασανσέρ αρχίζουν να ανεβαίνουν. Σταματούν στον τέταρτο όροφο και κατευθύνονται προς το διαμέρισμα 4Α. Μέσα σε αυτό η Αμάγια Εγκάνα, ακούει τις φωνές στον διάδρομο και τον ήχο των εργαλείων του κλειδαρά, που προσπαθεί να παραβιάσει τον χώρο, αυτόν που ήταν το σπίτι της μέχρι πριν λίγο. Ανεβαίνει στην καρέκλα. Ο κλειδαράς ανοίγει εν τέλει την πόρτα. Μπαίνουν με φόρα οι δικαστικοί υπάλληλοι. Καταλαβαίνουν γρήγορα πως κανείς δεν είναι μέσα στο σπίτι. Πηγαίνουν προς το ανοικτό παράθυρο και κοιτούν κάτω. Εκείνη την στιγμή η Αμάγια Εγκάνια είναι ήδη ξαπλωμένη στο πεζοδρόμιο δίπλα στην πρασιά. Σε λίγο, ακούγεται από μακριά ο ήχος του ασθενοφόρου. Το πλήρωμα του, θα πιστοποιήσει τον θάνατο της. Με αυτόν τον κινηματογραφικό τρόπο περιγράφει ο σκηνοθέτης Πέδρο Αλμοδοβάρ, σε άρθρο του με θέμα το κύμα των εξώσεων, την αυτοκτονία της Αμάγια Εγκάνα, που συγκλόνισε την Βισκάγια και όλη την Ισπανία. Μικρή συμβολική παρατήρηση που ξέφυγε από το μάτι του σκηνοθέτη. Στον τοίχο, δίπλα στην πρασιά, στο σημείο της πτώσης, πιθανόν κάποιοι νεαροί, σε ανύποπτο χρόνο είχαν κάνει ένα βιαστικό γκράφιτι. Hell. Κόλαση.
Επικεφαλής για πολλά χρόνια του τμήματος προσωπικού στην εταιρία λεωφορείων Bizkaibus, κόρη ιστορικού Βάσκου σοσιαλιστή, ενεργή πολιτικά από τα νιάτα της μέσα από τοπικό σοσιαλιστικό κόμμα, πολύ γνωστή στην βασκική πολιτική ελίτ, σύζυγος πρώην δημοτικού συμβούλου και μητέρα ενός 21χρονου αγοριού με ένα ικανοποιητικό για τα ισπανικά δεδομένα επίπεδο ζωής, η Εγκάνα, εκ πρώτης όψης δεν ήταν στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Ή μήπως για όλα αυτά ήταν πιο κοντά στην επικίνδυνη ζώνη; Δηλαδή στην διαδεδομένη διαπίστωση, πως η οικονομική και κοινωνική πτώση γίνεται πιο αφόρητη όταν αυτή συμβαίνει σε ανθρώπους που μέχρι χθες ένιωθαν ασφάλεια και ζούσαν σε μια σχετική ευμάρεια. Έτσι ένα μη εξυπηρετούμενο δάνειο από την τράπεζα Caixa, ένας πετυχημένος ηλεκτρονικός πλειστηριασμός και η απειλή της έξωσης από το ακριβό μεσοαστικό διαμέρισμα πυροδότησαν τον σκοτεινό φόβο και την τυφλή απελπισία. Και ποιος ξέρει αυτά τα αισθήματα πως μπλέχτηκαν και ενεργοποίησαν τον μηχανισμό αυτοκαταστροφής, διαδρομή και εκδοχή που ακόμα και σε αυτές τις δύσκολες συγκυρίες για μεγάλες κοινωνικές ομάδες, ενώ συμβαίνουν όλο και πιο συχνά, αποτελούν η κάθε μία εξαιρετικά ξεχωριστές περιπτώσεις.   Η είδηση