Η αλληλεγγύη που έσωσε ένα μικρό παιδί

p1 {font-family:Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif;font-size:12px;margin-left:8px;margin-right:8px;margin-top:4px;margin-bottom:4px;text-align:justify;}

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Του Θαναση Tσιγγανα

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Οσο υπάρχουν Aνθρωποι γίνονται τέτοια θαύματα. Από αυτά που δύσκολα περιγράφονται κι όταν προσπαθήσεις να τα διηγηθείς οι λέξεις γίνονται σκόνη μπροστά στη λάμψη του Ηλίου. Οσο υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να σώσουν ένα παιδί που κινδυνεύει από βαριά ασθένεια παίρνουν τη σκυτάλη της αγάπης και της αλληλεγγύης, δεν σταματούν, δεν περιμένουν, δεν λιγοψυχούν.

Η περίπτωση του 13χρονου

Ηλία Ντεμίρι, μαθητή σήμερα του 1ου Γυμνασίου Ευκαρπίας Θεσσαλονίκης, αποτελεί βάλσαμο στις δύσκολες ημέρες που ζούμε και η αλληλεγγύη είναι μέγα ζητούμενο. Οχι μόνο γιατί ο Ηλίας κινδύνεψε και σώθηκε από τους συμμαθητές, τους δασκάλους, την εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, τους επώνυμους και ανώνυμους που πρόσφεραν συνολικά 120.000 ευρώ για να χειρουργηθεί σε ειδικό κέντρο στο Παρίσι, αλλά επειδή στις δύσκολες ώρες φαίνεται «ως χαρίες άνθρωπος εάν άνθρωπος» (Ηράκλειτος: τι ωραίο πράγμα είναι ο άνθρωπος όταν είναι Ανθρωπος).

«Ηταν Νοέμβριος του 2008», λέει ο διευθυντής του σχολείου Αλέξανδρος Φιλιππίδης. «Ο Ηλίας, Ε΄ τάξη, 11 χρονών, έπαιζε μπάλα κι έσπασε το πόδι του. Του το ’βαλαν στον γύψο, αλλά όταν τον έβγαλε κούτσαινε και τίποτε δεν πήγαινε καλά. Ξαναπήγαν στο νοσοκομείο, αλλά όταν βγήκαν από το «Γ. Γεννηματάς» η διάγνωση δεν άφηνε περιθώρια. Οστεοσάρκωμα. Από τις περιπτώσεις που οι γιατροί χαμηλώνουν το κεφάλι, ψελλίζουν περί θαυμάτων και αφήνουν αόριστα μια χαραμάδα για \"κάποιο εξειδικευμένο κέντρο στην Αμερική, στη Γαλλία”».

Οι γονείς του Ηλία, γονείς του μεροκάματου. Ελαιοχρωματιστής ο Ελτόν, ο πατέρας, βάφτηκε στην απόγνωση όταν επικοινώνησε με το ταμείο Ασφάλισης. Αλλοδαπός κιόλας... «Ναι, αντιλαμβανόμαστε. Είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Ναι, είναι παιδάκι, θα δούμε τι μπορούμε να κάνουμε», το ταμείο. «Κάθε μέρα που περνάει, απάντησε το εξειδικευμένο κέντρο του Παρισιού, είναι σε βάρος της ζωής του παιδιού...». «Πήγαινε να σώσεις το παιδί σου και εμείς θα βοηθήσουμε», είπε ο δάσκαλος και «τι ρίσκο, Θεέ μου», σκέφτεται σήμερα. «Ηταν, έλεγε χθες, μια κουβέντα με μεγάλο κίνδυνο». Οι γονείς και ο Ηλίας έφυγαν για τη Γαλλία και πίσω οι συμμαθητές και οι φίλοι του, ο διευθυντής, οι δάσκαλοι του 1ου Δημοτικού, μια διαχειριστική επιτροπή που συγκροτήθηκε, ο διευθυντής της τράπεζας, ο παπάς της ενορίας, ένας τραπεζικός λογαριασμός που δεχόταν σπασμένους κουμπαράδες παιδιών, τα χαρτζιλίκια τους, χρήματα από το δημοτικό συμβούλιο Ευκαρπίας, τα όμορα σχολεία και ύστερα άλλα σχολεία του νομού Θεσσαλονίκης. Τον Φεβρουάριο του 2009 είχαν συγκεντρωθεί 80.000 ευρώ για την εγχείρηση και τα νοσήλια, αλλά πάλι έμεινε χώρος προσφοράς. Οσο ο Ηλίας επί 18 μήνες έδινε τον αγώνα της ζωής στη Γαλλία «ο κύκλος άνοιγε, η αγκαλιά, οι προσφορές μεγάλωναν. Κυρίως ανώνυμοι. Ανθρωποι στέρεοι, φαντομάδες αλληλεγγύης και αλτρουισμού, 22.000