ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης: Εκδήλωση συζήτηση για την 5η Οκτωβρίου, την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Εκδήλωση – συζήτηση για την 5η Οκτωβρίου 2013:

Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών

"Εζήτησα να ξυπνήσω ψυχές, ικανές να

καθορίσουν μόνες τους αύριο την τύχη τους…

...Όπου έβλεπα την ελεύθερη σκέψη

τη σεβάστηκα και την αγάπησα, οσοδήποτε

τολμηρή και αν ήταν και περιφρόνησα με

αγανάχτηση το μυαλό το σκλαβωμένο μέσα

στα δεσμά της πρόληψης και της υποκρισίας.."

Μίλτος

Κάθε χρόνο η 5η Οκτωβρίου σε παγκόσμιο επίπεδο και στη χώρα μας έχει καθιερωθεί να είναι αφιερωμένη ημέρα στη συνεισφορά του εκπαιδευτικού στην παιδεία και την κοινωνία.

Φέτος, η 5η Οκτωβρίου οι εκπαιδευτικοί όπως και οι εργαζόμενοι βιώνουμε μια σειρά δεινά λόγω των καταστροφικών συνεπειών της εφαρμογής αλλεπάλληλων μνημονίων, εφαρμοστικών νόμων και μεσοπρόθεσμων αντεργατικών και αντιεκπαιδευτικών μέτρων που προωθούν κυβέρνηση – ΕΕ –ΔΝΤ.

Για πρώτη φορά όμως οι εκπαιδευτικοί είμαστε αντιμέτωποι με το καθεστώς της διαθεσιμότητας - απόλυσης που μαζικά προωθεί η κυβέρνηση στην εκπαίδευση και σε άλλους χώρους εργασίας. Το πρώτο κουδούνι 2.122 συναδέλφους μας δεν τους βρήκε στις αίθουσες διδασκαλίας. Είναι οι πρώτοι απολυμένοι εκπαιδευτικοί και θα ακολουθήσουν και άλλοι, αν δε καταφέρουμε να ανακόψουμε τη ραγδαία αποδόμηση της δημόσιας παιδείας που προωθούν.

Ιστορικοί σταθμοί

Καλούμαστε λοιπόν σε μία επέτειο όπως είναι η 5η Οκτωβρίου, παγκόσμια μέρα του εκπαιδευτικού ν’ αναστοχαστούμε ­τουλάχιστον το πρόσφατο παρελθόν­ να εκτιμήσουμε σωστά και να προσδιορίσουμε τις κοινωνικές συντεταγμένες του σήμερα, σ’ ότι αφορά στο εκπαιδευτικό κίνημα. Στεκόμαστε ιδιαίτερα στη συνεισφορά των εκπαιδευτικών στους λαϊκούς αγώνες και στους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος για μια αναβαθμισμένη και ποιοτική παιδεία για όλα τα παιδιά, όπως σηματοδοτήθηκε από παλιότερα για την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας, της αύξησης των δαπανών για την παιδεία στο 15% του προϋπολογισμού, καθώς και με τους νεότερους μεγάλους και μικρότερους απεργιακούς αγώνες, η πολυήμερη απεργία στις εξετάσεις (1988) η σύγκρουση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη 1990 - 1991, η απεργία του 1997 ο ΑΣΕΠ (1998) τα μαθητικά (2000) η απεργία των δασκάλων (2006) ο Δεκέμβρης του 2008, η απεργία το 2013. Μακρύς κατάλογος.

Οι αγώνες των εκπαιδευτικών μέσα από τα συνδικάτα τους (OΛΜΕ - ΔOΕ) ιδιαίτερα μετά τη λήξη του εμφυλίου (1949) ως τις μέρες μας (2013) ανάμεσα στους βασικούς στόχους για τη μισθολογική και εργασιακή μας βελτίωση υπήρχε πάντα, κάτω από αυτό το υπέδαφος ­τουλάχιστον για ένα μεγάλο τμήμα τους­ η έγνοια για ένα καλύτερο σχολείο - σύνθημα το οποίο σχηματοποιήθηκε στην απαίτηση «Για ένα δημοκρατικό σχολείο που θα χωράει όλα τα παιδιά όλη τη γνώση και όλους τους εκπαιδευτικούς». Από αυτή την άποψη... ο αγώνας συνεχίζεται.

Μεγάλες μορφές

Είναι απόλυτα εξηγήσιμο το εκπαιδευτικό κίνημα να γεννήσει φωτεινές παρουσίες που σημάδεψαν την πορεία του. Χωρίς να υπερμεγενθύνουμε το ρόλο των προσωπικοτήτων είναι απόλυτο χρέος μας να σημειώσουμε τους εργάτες του πνεύματος που άνοιξαν δρόμους για ένα καλύτερο σχολείο.

Την «αγία τριάδα», τον Δ. Γληνό, Α. Δελμούζο, και Μ. Τριανταφυλλίδη με τον πρώτο να παίρνει σταθερή θέση στο εργατικό λαϊκό κίνημα.

Τον Σ. Παπαμαύρο, την Ρ. Ιμβριώτη, τον εκτελεσμένο δάσκαλο Ν. Πλουμπίδη, τον Πανεπιστημιακό Γιάννη Κακριδή που δικαιώνεται 40 χρόνια μετά τη «δίκη των τόνων» με την καθιέρωση του μονοτονικού, αλλά και τον αριστερό αγωνιστή Ν. Τεμπονέρα που υπεράσπισε το δημόσιο σχολείο με τη ζωή του.

Άνθρωποι, δάσκαλοι, των γενών των ανθρώπων, πραγματικές ρίζες του εκαιδευτικού κινήματος, ορόσημα για το σήμερα οδηγοί για το αύριο.

Ο δρόμος του αγώνα

Η γρήγορη φτωχοποίηση των εκπαιδευτικών και η ερημοποίηση του δημόσιου σχολείου γεννάει αναπόφευκτα αντιστάσεις και αντιδράσεις από τον κόσμο «του διδάσκειν». Έχουμε το βαρύ ιστορικό φορτίο την ταξική εμπειρία των αγώνων δημοκρατικά σωματεία ένα μεγάλο πλήθος εργαζομένων (80.000 καθηγητές - 70.000 δάσκαλοι) και την έξωθεν καλή μαρτυρία.

Ας τελειώνουμε με τις αυταπάτες. Ο ρόλος μας ως διαμεσολαβητή ανάμεσα στο κράτος και τα παιδιά, ανάμεσα στη γνώση και την άγνοια, ανάμεσα στο ζοφερό παρόν και το μέλλον της ανάγκης επιβάλλει αυστηρές αποφάνσεις.

Να υπηρετήσουμε τις ανάγκες του λαού και τα μορφωτικά δικαιώματα της νέας γενιάς!

Ο δάσκαλος είναι και πρέπει να παραμείνει ζωντανό παράδειγμα θάρρους και ζωής και κανένας μας δεν μπορεί να λογίζεται λεύτερος όσο η τάξη μας ξεπέφτει στην αμορφωσιά και τα παιδιά πετιούνται στο δρόμο.

Ας δώσουμε ένα θρανίο σε κάθε μαθητή και μια κιμωλία σε κάθε δάσκαλο.

Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους να πάρουν μέρος:

Τετάρτη 9 /10, στις 6.30 μ.μ., στην αίθουσα του κινηματογράφου «Αλέξανδρος» οργανώνουμε εκδήλωση-συζήτηση για την ημέρα του εκπαιδευτικού με θέμα: Εμείς τιμάμε τον εκπαιδευτικό για τη συνεισφορά του στους αγώνες για μια παιδεία ποιοτικά αναβαθμισμένη για όλα τα παιδιά και η κυβέρνηση με απολύσεις εκπαιδευτικών»! Στη συζήτηση θα μιλήσουν οι πανεπιστημιακοί του Α.Π.Θ.: Παυλίδης Περικλής του Παιδαγωγικού Τμήματος, Στάμου Γεώργιος του Βιολογικού Τμήματος, Τσακλίδης Γεώργιος του Μαθηματικού Τμήματος, καθώς και η συνάδελφος που είναι σε διαθεσιμότητα Τσιντίκη Γωγώ.

Για τα Δ.Σ. των ΕΛΜΕ

Οι πρόεδροι

View the discussion thread.