Movie Challenge - Ποιές είναι οι 10 πιο αγαπημένες σου ταινίες

Tweet

Γράφει ο Παναγιώτης Τσερόλας

Ξεχάστε τα Ice-Bucket Challenge, τα book challenge και τα μάντεψε-τι-έχει-η-Αμφίπολη challenge. Η στήλη ‘’Κινηματογραφικές Περιπλανήσεις’’ του Alfavita σας προσκαλεί στο movie challenge, ή αλλιώς, στην πρόκληση να κατασκευάσουμε την λίστα των πιο επιδραστικών και αγαπημένων μας ταινιών. Όχι όμως για να κάνουμε μια απλή δημοσίευση σε

έναν social media τοίχο, ή τουλάχιστον, όχι μόνο για αυτό. Πολύ πιο ενδιαφέρον έχει να συναθροίσουμε αυτές τις λίστες και να ανακαλύψουμε τις συλλογικές μας κινηματογραφικές περιπλανήσεις, που συναντηθήκαμε, που τα σπάσαμε, που τρομάξαμε και που κλάψαμε παρέα. Να δούμε τι μας έμεινε από τις πρώτες βιντεοκασέτες, από τα συνοικιακά σινεμά, από τα dvd και τα multiplex. Να θυμηθούμε με ποια ταινία ερωτευτήκαμε, με ποια νοσταλγήσαμε και με ποια χάσαμε τον ύπνο μας.

Ξεκινάμε σε μια κόλλα τετραδίου και επεκτείνουμε στα social media με την γνωστή διαδικασία (10 ταινίες 10 φίλοι κλπ) αλλά κυρίως, στέλνοντας το αποτέλεσμα στην διεύθυνση [email protected] με την ένδειξη MOVIES και ‘’τσοντάρουμε’’ ηλικία, φύλο, καταγωγή έως τις 10 Οκτώβρη! Μετά, με αργούς ρυθμούς, θα τα βάλουμε κάτω και θα καταστρώσουμε την συλλογική μας λίστα.

Όμως προσοχή! Όταν λέμε φτιάχνουμε την λίστα μας, δεν εννοούμε τις δέκα καλύτερες ταινίες που είδε ο καθένας/καθεμιά, ούτε τις 10 πιο σημαντικές στην πλούσια ιστορία του κινηματογράφου. Για παράδειγμα, το 8 ½ του Φελίνι, ίσως είναι μέσα στις 10 πιο σημαντικές και σπουδαίες ταινίες όλων των εποχών – στην πραγματικότητα όμως μια ολόκληρη γενιά που πέρασε την εφηβεία της στα μέσα του ’80, μπορεί να αφυπνίστηκε και να ορίστηκε σεξουαλικά από τις... 9 ½ βδομάδες και τους Μίκυ Ρουρκ και Κιμ Μπάσιντζερ. Σε αυτήν την περίπτωση, το 9 ½ βδομάδες έχει θέση στη λίστα, και ας βρίσκεται σε διπλανές θέσες με το 8 ½. Εδώ, δεν μετράμε μόνο με αντικειμενικά αισθητικά κριτήρια – εδώ νοσταλγούμε την επίδραση, τον αντίκτυπο, την συγκυρία, την διαμόρφωση της κινηματογραφικής αισθητικής μας.

Κάνουμε την αρχή λοιπόν, με την υποκειμενική, δύσκολη συναισθηματικά, απενοχοποιημένη λίστα της στήλης. Η σειρά είναι χρονική (δηλαδή ηλικιακή):

The Land Before Time (1988) Η Γη πριν αρχίσει ο χρόνος

Το ταξίδι πέντε ορφανών μικρών δεινόσαυρων προς την ‘’μεγάλη κοιλάδα’’ (δηλαδή τη γη της επαγγελίας) σε παραγωγή των Lucas/Spielberg. Δύσκολα το έβρισκες μετά τον θάνατο του VCR, πρόσφατα βγήκε σε blue ray. Η ταινία είναι η μισή απάντηση στο ερώτημα ‘’γιατί τα παιδιά των 80’s αγαπούν τόσο πολύ τους δεινόσαυρους’’.

Lion King (1994) Ο βασιλιάς των λιονταριών

Για τα παιδιά των μέσων 80’s είναι η πρώτη επαφή με το κινηματογραφικό πανί, οπότε δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από μια τέτοια λίστα. Η μουσική του Elton John, το ‘’μπαμπά ξύπνα’’, ο Σκαρ και ο Ραφίκι, ο Τιμόν και ο Πούμπα. Διαχρονικό.

Jurassic Park (1993)

Η έτερη ‘’πρώτη’’ στη σκοτεινή αίθουσα για τους σημερινούς 30αρηδες, η έτερη απάντηση της αγάπης μιας γενιάς για τους δεινόσαυρους, η κορυφαία στιγμή του μεγάλου παραμυθά Steven Spielberg, ο ήχος από τον Τυραννόσαυρο που πλησιάζει μαζί με τον ήχο από τα –τότε- σύνορα του σινεμά που σπάνε.

Fight Club (1999)

Με βάση τον πρώτο κανόνα, δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα περί αυτού, αυτή τη στιγμή. Θα επανέλθουμε με ένα αφιέρωμα.

The Godfather (1972) Ο νονός

Κινηματογραφικό δέος, μουσική, σκηνοθεσία, ερμηνείες, σενάριο, ένα καθηλωτικό τρίωρο. Κέρδισε το ‘’H τελευταία έξοδος’’ σε αυτή τη λίστα λόγω της διαχρονικότητάς του. Η συνέχειά του ήταν ακόμα πιο σπουδαία, αλλά ίσως αναπαίσθητα λιγότερο συγκινητική.

5. Papillon (1973) O πεταλούδας

Ο Dustin Hoffman και ο Steve McQueen σε μια ταινία απόδρασης - ύμνο στην ελευθερία, που όποιος την έχει δει, δύσκολα την ξεπερνάει.

The Usual Suspects (1995) Συνήθεις ύποπτοι

Ο Κάιζερ Σόζε, το line-up, το τελικό τρίλεπτο που ανατινάζει μια ήπια περιπετειούλα με κλέφτες και αστυνόμους και σε υποχρεώνει να την ξαναδείς επιτόπου. Και μετά ξανά πάλι.

Fargo (1996)

Τα 90’s ανήκουν στον Ρόμπερτ Άλτμαν, τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, τον Κουέντιν Ταραντίνο και τους αδερφούς Κοέν. Σε μια πολύ ξεχωριστή φιλμογραφία, το Fargo κερδίζει τον Μεγάλο Λεμπόφσκι και το Μπάρτον Φινκ στα σημεία.

A clockwork orange (1971) Το κουρδιστό πορτοκάλι

Ανεξίτηλη εμπειρία, όπως κάθε δημιουργία του Κιούμπρικ.

Blade Runner (1982)

Υπαρξιακό, μελαγχολικό, δυστοπικό σινεμά επιστημονικής φαντασίας, με τον Harrison Ford, την Sean Young και τα σύνθια του Vangelis.

Fear and loathing in Las Vegas (1998) Φόβος και παράνοια στο Λας Βέγκας

Ένα κινηματογραφικό trip – προσοχή όμως, καθώς προκαλεί εθισμό. Οι Depp – Del Toro (ειδικά ο δεύτερος) δεν έχουν υπάρξει καλύτεροι. Βασισμένο στα ψυχεδελικά και βιωματικά κείμενα του Hunter S Thomson, σε σκηνοθεσία ενός πρώην Python, του Terry Gilliam.

Funny Games (1997) Παράξενα παιχνίδια

Για το ψυχοπλάκωμα που προκαλεί, το οποίο κρατάει για καιρό. Ο Haneke δοκιμάζει όχι μόνο την κινηματογραφική αφήγηση, αλλά και τον ρόλο του θεατή, που για κάποιο λόγο, γίνεται στο τέλος συνυπεύθυνος για την βια που παρακολουθεί.

Δεν θα μπορούσαν να μην αναφερθούν: Cab Driver, Blair Witch Project, Dead Poets Society, Trainspotting, Lord of the Rings, Truman Show, Natural Born Killers, Batman Returns, Basic Instinct, Dark City. Και μερικές εκατοντάδες ακόμα, απλά οι παραπάνω στο τσακ δεν μπήκαν στην λίστα. Ήδη ‘’έκλεψα’’ δυο φορές για να φτιάξω την δεκάδα.

Περιμένουμε τα mail σας, μέχρι τις 10 Οκτώβρη, στη διεύθυνση [email protected]

Tags: κινηματογραφικές περιπλανήσειςΠαναγιώτης Τσερόλας Tweet

View the discussion thread.