48ώρη απεργία: Επικήδεια τελετή του θανάτου ΜΑΣ ή απαρχή της κηδείας ΤΟΥΣ;‏

Tweet Κατηγορία: ΆρθραΑρθρογράφος: Παναγιώτης Μαυροειδής

  Πως επιβάλλεται σταδιακά, σταθερά και επιταχυνόμενα ο κοινωνικός κανιβαλισμός μας; Έχει καταντήσει τελετουργικό έθιμο. Με διακριτές, καθορισμένες και επαναλαμβανόμενες λειτουργίες, στις οποίες συμμετέχουν πολλοί και διάφοροι. Πράξη πρώτη: Ο κόσμος του κεφαλαίου, ελληνικός ή ευρωπαϊκός,  δίνει την παραγγελία. Έτσι και αλλιώς, στον καπιταλισμό, όλο και πιο ξεδιάντροπα,  το  συμφέρον του επιχειρηματία, έχει αναγορευτεί σε νόμο του κράτους, επί της κοινωνικής πλειονότητας. Να μειωθούν

οι μισθοί λοιπόν, να κοπούν οι συντάξεις, να απολύουν όποτε θέλουν, να τους χαριστούν κοψοχρονιά οι δημόσιες επιχειρήσεις, να τους πουληθεί προκαταβολικά και το μέλλον μας.   Πράξη δεύτερη:  Κάποιος πρέπει να τα αγιάσει όλα αυτά. Στο μεσαίωνα ήταν ο θεός ή τουλάχιστον ο πάπας. Τώρα είναι οι θεοί που ακούν στο όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, μάγοι κάθε λογής, παπάδες όλων των ειδών, πληρωμένοι κονδυλοφόροι και διανοούμενοι που έχουν πουλήσει τη ψυχή τους στο διάβολο, έχουν φροντίσει να συντηρούν το μύθο της αγιοσύνης των μασκαράδων. Να καλλιεργούν αλλά και να παινεύουν την ιδιότυπη πολιτική θρησκοληψία, την άγνοια, το ‘’πίστευε και μη ερεύνα’’. Τα μέτρα λοιπόν, λένε, δεν τα ζητάμε εμείς, τα ζητάει η Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία είναι υπεράνω, έχει φωτοστέφανο. Και το έχουν χτίσει πολλοί αυτό το φωτοστέφανο…   Πράξη Τρίτη: Τα αποφασισμένα μέτρα, αυτά που ήδη έχουν εφαρμοστεί με τη βία της απόλυσης και τον τρόμο της πείνας,  μαζί και  τα απίστευτα χειρότερα που θέλουν να επιβάλλουν δια πυρός και σιδήρου, χρειάζονται μια τυπική νομιμοποίηση. Αυτή θα τη δώσει το κοινοβούλιο. Τι να κάνουμε, έτσι είναι η δημοκρατία. Ψηφίζουν οι αντιπρόσωποι και η καλύτερη και πιο τεκμηριωμένη άποψη γίνεται νόμος. Τι καλά…  Τώρα, το ποιοι και πως βρέθηκαν εκεί, με τι συμφέροντα και τι μυαλά, εν μέσω του σεβασμού των προαναφερόμενων θεών, της επιβαλλόμενης άγνοιας και αμάθειας, της χούντας των Μέσων Μαζικής  Εξαπάτησης, της οικονομικής και πολιτικής βίας, είναι άλλο ζήτημα. Θυμίζει τα ελεύθερα κοινοβούλια που έστηναν και συντηρούσαν οι μονάρχες, για να συγκρατούν τα εξαγριωμένα πλήθη των πόλεων, στην αυγή της  αστικής ανόδου στην Ευρώπη.   Αλλά, δυστυχώς,  κατά κάποιο τρόπο στο τελετουργικό θανάτου μας, συμμετέχουμε  και ‘’εμείς’’. Όχι μόνο ως θυσιαζόμενα ερίφια. Άλλοι ως κουβαλητές των καυσόξυλων και συντηρητές της πυράς μας. Άλλοι ως αλαλάζοντες φτωχοδιάβολοι, γύρω από την πυρά.     Ας δούμε τις επόμενες πράξεις του επαναλαμβανόμενου τελετουργικού.   Πράξη Τέταρτη: Η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, οι  μηχανισμοί των ήδη νεκρών ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ θα βάλουν απεργία. Πότε; Την μέρα της συζήτησης ή/και της  ψήφισης! Για να μην περάσουν- λένε- τα μέτρα! Εκείνη τη μέρα υποτίθεται πως κρίνεται αυτό. Αν φωνάξουμε δυνατά απ’ έξω από τη Βουλή, θα το ξανασκεφτούν ίσως οι μέσα. Η διαδικασία της ταφής μας με αυτό τον τρόπο, δεν επικυρώνεται ψεύτικα και τυπι