Προβλέπουν τον θάνατό τους

ΚΟΣΜΟΣΗ πρόγευση του «παραδείσου», οι τελευταίες επιθυμίες και οι περιγραφές για το μεγάλο ταξίδιΠροβλέπουν τον θάνατό τουςΔευτέρα, Νοέμβριος 13, 2017 - 16:30

❱❱ Βρετανίδες νοσοκόμες αποκαλύπτουν ανατριχιαστικά περιστατικά με ασθενείς λίγες μέρες πριν πεθάνουν

Την ικανότητα να προβλέψουν πότε θα «φύγουν» αλλά και πρόγευση του «παραδείσου» έχουν οι ασθενείς που βρίσκονται στα τελευταία στάδια. Αυτό τουλάχιστον καταγράφουν μέσα από την εμπειρία τους οι νοσοκόμες του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Royal Stoke στη Βρετανία, που βλέπουν καθημερινά

ασθενείς να αφήνουν την τελευταία τους πνοή. Πολλοί εκφράζουν βασικές τελευταίες επιθυμίες, όπως να δουν τον σκύλο τους ή να πιουν ένα ποτήρι από το αγαπημένο τους κρασί, ενώ άλλοι μιλούν ανοιχτά για τον επερχόμενο θάνατο.

«Υπήρξαν περιπτώσεις ανθρώπων που είπαν “γίνομαι 80 ετών σε λίγες εβδομάδες. Θα κάνω το πάρτι μου και μετά θα φύγω”. Το πολύ περίεργο είναι ότι βλέπουμε να συμβαίνει ακριβώς αυτό» δηλώνει στο BBC η Νίκι Μόργκαν, μία από τις νοσοκόμες με εξειδίκευση στην παρηγορητική ιατρική. Μια συνάδελφός της, η Λουίζ Μάσεϊ, περιγράφει μία άλλη περίπτωση ασθενούς. Πριν από πολλά χρόνια, ενώ βρισκόταν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση, είπε ότι χαιρόταν που θα πέθαινε, επειδή είχε μια πρόγευση από τον παράδεισο. Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι ήταν υπέροχα και δεν φοβόταν πια να πεθάνει.

Η αποστολή

Ολες αυτές οι εμπειρίες επιδρούν και στις ίδιες τις νοσοκόμες, οι οποίες έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν τον θάνατο. «Δουλεύοντας σε αυτό το περιβάλλον με κάνει να μη φοβάμαι καθόλου τον θάνατο και να μιλώ ανοιχτά γι' αυτόν με την οικογένειά μου. Εξάλλου, πιστεύω ότι ο προγραμματισμός της φροντίδας που θα έχουμε σε ένα τόσο προχωρημένο στάδιο μιας ασθένειας είναι κάτι που πρέπει να σκεφτόμαστε όλοι» δηλώνει η Αντζελα Μπίσον, επίσης νοσηλεύτρια παρηγορητικής, που η αποστολή τους είναι να εξασφαλίσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη γαλήνη στους ετοιμοθάνατους.

Μεγάλο κομμάτι αυτής της δουλειάς είναι οι νοσοκόμες να σέβονται τις επιθυμίες των ασθενών, που είναι -μεταξύ άλλων- να δουν αγαπημένα πρόσωπα, να τραγουδήσουν μαζί τους ή να χαϊδέψουν το κατοικίδιό τους. «Το να έχεις τη δυνατότητα να δεις τη χαρά στο πρόσωπο ενός ανθρώπου που πεθαίνει και μπορεί να δει τον σκύλο του είναι ανεκτίμητο» εξομολογείται η Μάσεϊ.

Παράληψη από το RSS: