Βασιλιάς χωρίς στέμμα

Μια εβδομάδα μετά το Άγιο Πάσχα ξαναθυμηθήκαμε ότι το αγκάθινο στεφάνι του Ιησού ήταν ένα στέμμα εμπνευσμένο από τους Ιουδαίους με σκοπό τον εμπαιγμό και τον χλευασμό προς το πρόσωπό Του. Αντίθετα, στη ζωή των κοσμικών το στέμμα της αγάπης δεν κρύβει μόνο αγκάθια, αλλά και «βασιλιάδες», οι οποίοι «σκεπάζουν» την ανημποριά τους με ένα πλήθος αντιφατικών συναισθημάτων.

Από την Κατερίνα Μαθιουδάκη

«Ο Βασιλιάς μου»

Λεζάντα: (Δραματική, 2015, Διάρκεια: 128′) Γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Maϊουέν

Ο έρωτας έχει πολλά πρόσωπα και η Τόνι, δικηγόρος στο επάγγελμα, άλλη μια γυναίκα που έχει τη τύχη να γνωρίσει την πιο σκληρή του φυσιογνωμία. Με αφορμή ένα σοβαρό ατύχημα του ποδιού της, για την πλήρη θεραπεία του οποίου χρειάζεται να επισκεφθεί ένα κέντρο αποκατάστασης, ξετυλίγεται καρέ-καρέ η ιστορία ενός ερωτικού δράματος με επίκεντρο τους δύο βασικούς πρωταγωνιστές, κατά κόσμον Εμανουέλ Μπερκό και Βενσάν Κασέλ.

Δηλώνω θαυμάστρια του ευρωπαϊκού και δη του γαλλικού κινηματογράφου. Και μπορεί η ταινία να καταπιάνεται με ένα all time classic θέμα και κάποιος να έχει, ίσως, να αντιπαραθέσει χίλια δυο αρνητικά για το αν θα πρέπει να ξοδέψει τον χρόνο του παρακολουθώντας το χρονικό μιας ερωτικής σχέσης -και φαινομενικά συνηθισμένης ιστορίας- η οποία περνάει από σαράντα κύματα μέχρι να βρει την ηρεμία και τις ισορροπίες της, αλλά πάντα η διαφορά έχει να κάνει στον τρόπο που αντικρίζεις, εκθέτεις και τελικά παρουσιάζεις ένα γεγονός ή μια κατάσταση. Σε αυτή τη περίπτωση κυριαρχούν στο πανί δύο «γεμάτοι» ρόλοι, με ευρύ ερμηνευτικό εκτόπισμα και ποικιλόμορφοι από πλευράς αντιθέσεων, αινιγμάτων, αντιφάσεων και, κάθε είδους, συναισθηματικών διαθέσεων. Ως τελικό αποτέλεσμα, οι δυνατές ερμηνείες συνθέτουν ένα καλοστημένο συναισθηματικό δράμα, αναγνωρίσιμο και καθηλωτικό σε μεγάλο βαθμό, το οποίο επιβεβαιώθηκε πρόσφατα και από τη βράβευση της Μπερκό στο φεστιβάλ Καννών.

Η Μαϊουέν κεντάει μια καθημερινή ιστορία αποθέωσης του έρωτα με περίτεχνες βελονιές, πρωτότυπες, διεισδυτικές και, κάποιες φορές, ιδιαιτέρως μονόπλευρες από την πλευρά του γυναικείου μυαλού. Στην άλλη πλευρά του νομίσματος, δένει σφιχτά τις ερωτικές εξαρτήσεις και αφήνει τους κινηματογραφικούς της χαρακτήρες να παρασυρθούν από την οδύνη του ψυχολογικού ρεαλισμού, η οποία συχνά ελλοχεύει κινδύνους. Παρόλα αυτά, η σεναριακή πορεία κλιμακώνεται με την απαιτούμενη δραματουργική ένταση και η σκηνοθέτις χειρίζεται φροντισμένα τα ερωτικά αδιέξοδα, τα οποία εν τέλει, όταν ξεπεράσουν τις «φουρτούνες» τους, μπορεί στο τέλος να βρουν τη νηνεμία και το happy end που τους αξίζει. Η ταινία, χωρίς να χαρακτηρίζεται επιδερμική σε καμία περίπτωση, συνιστάται σίγουρα και ως επιλογή μιας ωραίας καλοκαιρινής βραδιάς, σε έναν από τους εναπομείναντες θερινούς κινηματογράφους της Αθήνας.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ

O Άνθρωπος Που Γνώριζε Το Άπειρο (από 14/5)

Αγγλική παραγωγή, με την σφραγίδα του υποκριτικού ταλέντου του Τζέρεμι Άιρονς και βασισμένη στην μαθηματική ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Σρινιβάσα Ραμανούτζαν. Η ζωή του είναι μια ξεχωριστή περιπέτεια και τον οδηγεί από τις παραγκούπολεις της Ινδίας στην ακαδημαϊκή κοινότητα του φημισμένου πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ.

The Nice Guys (από 26/5)

Ράϊαν Γκόσλινγκ και Ράσελ Κρόου ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια ξεχωριστή περιπέτεια, η οποία φέρνει στο ίδιο μονοπάτι τη ζωή ενός άτυχου ντετέκτιβ με αυτή ενός μπράβου. Μαζί θα προσπαθήσουν να λύσουν μια σοκαριστική υπόθεση συνομωσίας, την δεκαετία όπου η Αμερική στιγματίστηκε από την ηχώ του πολέμου στο Βιετνάμ.

Οι 5 προτεινόμενες ταινίες της εβδομάδας

Short Fuse

Ματωμένος Γάμος

Το Τελευταίο μας Τανγκό

Μια Θάλασσα από Δέντρα

Πάμε για Επανάσταση;