Το μαρτύριο του Σισύφου

Το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας έδειξε πως η σύνεση δεν αποτελεί χαρακτηριστικό μιας σοβαρής μερίδας των κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων.

Του Νίκου Καραμάνογλου

Η υποψηφιότητα του κ. Σταύρου Δήμα συγκέντρωσε 168 ψήφους από τις 180 που απαιτούνταν και κινήθηκαν αυτόματα οι διαδικασίες του Συντάγματος που προβλέπουν προσφυγή σε εθνικές κάλπες. Έτσι αντί της σταθερότητας και της σύνεσης επελέγησαν η αοριστία και ο τυχοδιωκτισμός. Τη στιγμή που η χώρα είχε τη μέγιστη ανάγκη συναίνεσης, τη στιγμή που διακρίναμε μια ακτίνα ανάκαμψης και σταθερότητας,

αυτήν ακριβώς τη στιγμή επιλέγουμε να τα ρισκάρουμε όλα. Επιλέγουμε να αποβούν άκαρπες οι προσπάθειες και οι θυσίες τόσων ετών, να ρισκάρουμε την πολιτική και την οικονομική μας αξιοπιστία, ακόμη και την ίδια την παραμονή μας στο ευρώ.

Βέβαια, υπάρχουν ακόμα ελπίδες, καθώς τα τελευταία δημοσκοπικά δεδομένα δείχνουν την «ψαλίδα» μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να κλείνει ελαφρά και τους πολίτες να μην επιθυμούν την προσφυγή στις κάλπες, γεγονός που αναμφίβολα θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα. Παρόλα αυτά ο κίνδυνος είναι σοβαρός να ξεκινήσει η χώρα την οικονομική της προσπάθεια από την αρχή ή και –χειρότερα- από ακόμα πιο δυσμενές σημείο.

Κινδυνεύει η χώρα να μπει σε ένα φαύλο κύκλο μιας επαναλαμβανόμενης τιμωρίας, σαν τον μυθικό Σίσυφο, κουβαλώντας αέναα προς την κορυφή του λόφου έναν βράχο, ο οποίος λίγο πριν το τέρμα θα κυλάει πάλι στην αρχή της προσπάθειάς μας. Και η προσπάθεια αυτή γίνεται πιο τραγική, γιατί έχουμε συνείδηση του μαρτυρίου μας και στηριζόμαστε στην ελπίδα ότι μπορεί την επόμενη φορά να τα καταφέρουμε… αλλά κάθε φορά βιώνουμε ξανά τον πόνο της ματαίωσης.