Οι εργαζόμενοι που δεν θα κάτσουν στο γιορτινό τραπέζι

Ήδη, μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα και μπορεί οι γιορτές για τους περισσότερους να αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αφιερώσουν λίγο περισσότερο χρόνο στην οικογένειά τους, αλλά υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι δεν θα καθίσουν στο γιορτινό τραπέζι με τους αγαπημένους τους.

Της Κωνσταντίνας Γιαννακοπούλου

Είναι όλοι όσοι θα εργάζονται αυτές τις μέρες για να μας εξυπηρετήσουν, να μας ψυχαγωγήσουν και να μας παρέχουν τις υπηρεσίες τους. Εργασιακός ζήλος, αγάπη γι’

αυτό που κάνουν, ευσυνειδησία, καθήκον, οικονομική ανάγκη ή όλα αυτά μαζί; Όποιοι κι αν είναι οι λόγοι, αυτοί οι άνθρωποι θα είναι κοντά μας στις γιορτές, για να φροντίσουν ώστε να μη μας λείψει τίποτα.

«Απολαμβάνω την αγάπη του κόσμου»

Πολλοί είναι εκείνοι που θα αλλάξουν το χρόνο «πάνω στο καθήκον». Οι επαγγελματικοί χώροι, από τους οποίους προέρχονται πάρα πολλοί, με πρώτο και κύριο αυτόν της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης. Η Έλενα Μεταξά, εδώ και αρκετά χρόνια, έχει δώσει το δικό της στίγμα στη νυχτερινή ζωή. Φέτος, όπως κάθε χρόνο, τις ημέρες των γιορτών, θα βρίσκεται στο μαγαζί, όπου εμφανίζεται, όπως μας δήλωσε και η ίδια: «Τα τελευταία δέκα χρόνια κάνω γιορτές χωρίς την οικογένειά μου, στα μαγαζιά όπου εργάζομαι. Έχω συνηθίσει πλέον και όχι μόνο δεν με δυσαρεστεί, αλλά αντιθέτως το απολαμβάνω. Η δουλειά μου με γεμίζει, νιώθω όμορφα, όταν βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει και να μου εκδηλώνει την αγάπη του. Προσπαθώ να κάνω πράγματα κατά τη διάρκεια της μέρας με τους δικούς μου ανθρώπους και το βράδυ βρίσκομαι στο «Πειραιώς 171″ με τη Λίτσα Γιαγκούση και το Γιώργο Δασκαλάκη, για να κάνουμε τον κόσμο να περάσει καλά και να ξεφύγει από την καθημερινότητα».

«Δουλειά να υπάρχει»

Η Μιμή Γιαννάρα είναι ένα ακόμα κορίτσι, που θα αλλάξει το χρόνο στο χώρο εργασίας της, για να εξυπηρετήσει όσους από εμάς αποφασίσουμε να βγούμε για ένα ποτό. Έχει σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία, αλλά περιστασιακά εργάζεται και ως barwoman, καθώς οποιαδήποτε πηγή εσόδων είναι πολύτιμη. Ειδικότερα, μας ανέφερε: «Πάντα δουλεύω στις γιορτές, αν δεν το έκανα θα μου φαινόταν περίεργο. Φέτος θα είμαι στο «Β Ψυχιατρική» στο Γκάζι. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, ίσα-ίσα χαίρομαι που έχω δουλειά. Εξάλλου ο κόσμος αυτές τις μέρες, επηρεασμένος από το εορταστικό κλίμα, είναι χαρούμενος και περνάμε και εμείς καλά. Με στεναχωρεί καμιά φορά όταν πρέπει να σηκωθώ από γιορτινό τραπέζι για να φύγω να πάω στη δουλειά, αλλά η μητέρα μου με στηρίζει και μου λέει «δουλειά να υπάρχει». Αν δεν δούλευα στις γιορτές θα ήθελα να μείνω στο σπίτι με τους δικούς μου ανθρώπους και να χαλαρώσω, περνώντας όμορφες οικογενειακές στιγμές».

«Για εμάς δεν υπάρχουν γιορτές και αργίες»

Πατέρας ενός μωρού τεσσάρων μηνών είναι ο Στέλιος Ρισβάς, που εργάζεται ως οδηγός ταξί πάνω από οχτώ χρόνια. Το μεροκάματο βγαίνει δύσκολα, όπως μας εξομολογείται και πολλές φορές χρειάζεται να εργαστεί από το πρωί έως το βράδυ για να μην γυρίσει με άδεια χέρια στην οικογένειά του. «Είναι σαν να δουλεύουμε από συνήθεια, πλέον ούτε τα έξοδα του ταξί δεν βγαίνουν καθώς κόσμος σπάνια το χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του. Κοντεύει να γίνει είδος πολυτελείας. Οπότε αναγκαστικά δουλεύουμε περισσότερο απ” ότι στο παρελθόν. Υπάρχουν μέρες που κλείνω στο τιμόνι και δεκατέσσερις ώρες. Για εμάς δεν υπάρχουν γιορτές και αργίες. Πρέπει να βγάλουμε τουλάχιστον πενήντα ευρώ τη μέρα για να καλύψουμε τα έξοδα της δουλειάς και από εκεί και πέρα να βγει και το μεροκάματο. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Σίγουρα θα περάσω χρόνο με την οικογένειά μου στις γιορτές αλλά και τον κόσμο θα εξυπηρετήσω εφόσον επιβάλλεται», μας επισήμανε ο ίδιος.

«Δεν περισσεύουν χρήματα»

Περισσότερα από 29 χρόνια είναι υπάλληλος στο δήμο Ζωγράφου ο Κώστας Καβαλάρης και η δουλειά του είναι αρκετά δύσκολη αλλά δεν χάνει το χαμόγελό του, όπως μας αφηγείται: «Η μέρα μου ξεκινά στις 6 και μισή το πρωί και στις βασικές μου αρμοδιότητες είναι η καθαριότητα του δήμου, αλλά κάνω και οτιδήποτε άλλο χρειαστεί. Είναι δύσκολη και επίπονη δουλειά, αλλά είμαι ευγνώμων που την έχω. Η σύζυγος μου δεν εργάζεται, οπότε ο δικός μου μισθός είναι αυτός που συντηρεί την οικογένεια. Δεν υπάρχουν σχέδια για τις φετινές γιορτές, θα είμαστε στην Αθήνα και λόγω δουλειάς, αλλά κυρίως λόγω οικονομικής στενότητας. Παλιότερα κάναμε και κανένα ταξιδάκι τώρα πια έχουν κοπεί δώρα, επιδόματα, τα πάντα… Δεν περισσεύουν χρήματα για εξόδους και διακοπές. Ένας βασικός μισθός έμεινε και αν έχεις και κανένα δάνειο, δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα».

«Οι φίλοι μου θα είναι εδώ»

Η Χριστίνα Κουτσοσπύρου είναι μαθηματικός, αλλά μιας και σκοπεύει να κάνει τώρα το μεταπτυχιακό της, εργάζεται προσωρινά ως σερβιτόρα στο Rock Architecture, όπου και τη συναντήσαμε: «Είναι η πρώτη φορά που θα κάνω Χριστούγεννα στη δουλειά, αλλά δεν με πειράζει, γιατί θα πάρω Πρωτοχρονιά την άδειά μου. Ελπίζω ότι τη μέρα των Χριστουγέννων θα έρθουν οι φίλοι μου εδώ στο μαγαζί που δουλεύω, έτσι θα μπορέσω να τους δω λίγο. Πέρσι ήμασταν οικογενειακά, φέτος θα είναι διαφορετικά… Όταν εργάζεσαι σε χώρο εστίασης η ώρα σου περνά ευχάριστα ακόμα και αν είναι γιορτινές μέρες δεν σε πειράζει γιατί έτσι κι αλλιώς θα έβγαινες».

«Δεν είναι θέμα προτεραιότητας, αλλά ανάγκης»

«Δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετά τη βραδινή τους έξοδο θα θελήσουν να φάνε κάτι πριν πάνε στο σπίτι για ύπνο», σκέφτηκε ο Γιάννης Θωμαΐδης, ιδιοκτήτης του Mouse Dog, που θα κρατήσει το μαγαζί ανοιχτό για τους πελάτες του ακόμα και το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, όπως μας είπε: «Σίγουρα το μεσημέρι όλοι θα φάνε στο σπίτι με τις οικογένειές τους, αλλά το βράδυ μετά το ξενύχτι πολλοί είναι εκείνοι που θα περάσουν να πάρουν ένα hot dog ή μια κρέπα για να μην κοιμηθούν με άδειο στομάχι. Εμείς θα είμαστε εδώ για να τους εξυπηρετήσουμε, δεν είναι σωστό να δυσαρεστείς όσους σε έχουν στηρίξει. Εξάλλου και η οικογένεια θα δείξει κατανόηση γιατί για εκείνους δουλεύω. Το αν θα επιλέξει κάποιος να εργαστεί ή όχι στις γιορτές δεν είναι θέμα προτεραιότητας, αλλά ανάγκης».