Καλές παραστάσεις σε όχι και τόσο καλά κείμενα!

από την Ηρώ Μητρούτσικου

Δύο περσινές παραστάσεις επαναλήφθηκαν φέτος, για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Κοινό τους χαρακτηριστικό; Δυνατές ερμηνείες, καλή σκηνοθεσία, νέοι συντελεστές. Όμως, τα έργα σε έκαναν να αναρωτιέσαι...

Το κουρέλι

Πρόκειται για το πρώτο έργο του συγγραφέα Ντέννις Κέλλυ, που γράφτηκε το 2003. Με έναν ιδιαίτερο θεατρικό τρόπο, δύο αδέρφια, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, αφηγούνται πως προσπαθούν μόνα τους να επιβιώσουν και να βρουν την αγάπη, αποτυπώνοντας με ποιητικό ύφος τις άρρωστες

οικογενειακές και κοινωνικές δομές ενός πολιτισμού, που γεννά και μεγαλώνει ανθρώπους - σκουπίδια. Με σκληρό μαύρο χιούμορ, σκιαγραφείται ένας κόσμος που νοσεί, δυο παιδιά-απόβλητα που προσπαθούν να καταλάβουν τί συμβαίνει. Κεντρικός αφηγηματικός άξονας της ιστορίας τους είναι η εύρεση ενός νεογέννητου μωρού στα σκουπίδια,το οποίο και ονομάζουν Κουρέλι!

Το “Κουρέλι (Debris)” σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου, από την Αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία «Θεατρο-εργαστήριον», με τους Θύμιο Κούκιο και Ελίνα Ρίζου, έκανε πρεμιέρα, σε πανελλήνια πρώτη, στη Θεατρική Σκηνή του FAUST τον Μάρτη και την φετινή σεζόν ανέβηκε στο Θέατρο «104».

Ο λόγος είναι παραληρηματικός και ο χρόνος μη γραμμικός. Αν και αφηγηματικό έργο με πολλούς μονολόγους, η παράσταση είναι γρήγορη και καλή και οι ερμηνείες εξαιρετικές. Ωραία παστέλ κουστούμια (Τίνα Τζόκα ) και ενδιαφέρουσα κίνηση (Ανθή Θεοφιλίδου), σε ένα έργο που δεν σου έδινε πατήματα.

Η μόνη διαφωνία, και πολλών άλλων, είναι γιατί επιλέχθηκε αυτό το έργο; Μόνο για την ποιητικότητα του; Τί προσφέρει στον θεατή; Τί παρακινεί τον σκηνοθέτη, ώστε να το ξεχωρίσει και να το ανεβάσει;

Τα «Ορφανά», του ίδιου συγγραφέα, που παρουσιάστηκαν το 2010, 2011, από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, αν και, επίσης, περίεργο κείμενο, το οποίο έχει να κάνει, πάλι, με δύο αδέρφια (αγόρι και κορίτσι), την ιδιότυπη σχέση και τα μυστικά τους, ήταν πολύ πιο θεατρικό! Η δράση εξελισσόταν μπροστά μας και υπήρχε αγωνία και ανατροπή. Το συγκεκριμένο κείμενο ήταν πολύ πιο άρρωστο και αποκλειστικά αφηγηματικό. Αν και δεν γινόταν βαρετό, αναρωτιόμασταν -με μια συνάδελφο κατά τη διάρκεια της παράστασης- ακριβώς το ίδιο πράγμα: Ποιός ο λόγος να ανεβαίνουν τέτοια άρρωστα κείμενα ή έστω τέτοια κείμενα;

Η παράσταση μόλις τελείωσε. Μπορείτε, όμως, να απολαύσετε τον πολύ καλό ηθοποιό, Θύμιο Κούκιο, δίπλα στην, επίσης, καλή Λήδα Ματσάγγου, στην παράσταση «Ένα», που ανεβαίνει στο θέατρο «Ροές», σε σκηνοθεσία Σπύρου Μιχαλόπουλου.

"Ένας άνθρωπος υπό χρεωκοπία"

Με τη μαύρη κωμωδία του David Lescot εγκαινίασε ο Βασίλης Μαυρογεωργίου το νέο του θέατρο, στις 22 Μαΐου. Ένας ιδιαίτερος θεατρικός χώρος, στο Παγκράτι, κοντά στο μετρό Ευαγγελισμός, εν ονόματι Scrow (που στην αμερικάνικη αργκό σημαίνει κάποιον που νιώθει πως έχει χάσει τον προσανατολισμό του και αναζητά κατεύθυνση και ταυτότητα).

Στο συγκεκριμένο έργο, όπως καταλαβαίνουμε κι από τον τίτλο, ο πρωταγωνιστής χάνει σταδιακά -αλλά αμετάκλητα- τα πάντα: δουλειά, σύζυγο, σπίτι και οικοσυσκευή,επειδή χρωστά 26.000 ευρώ. Εκτός από το εν διαστάση ζευγάρι, το τρίτο πρόσωπο του έργου, είναι ένας εντεταλμένος εκκαθαριστής που αναλαμβάνει την υπόθεση και δρα με ανεξήγητο ζήλο. Το αποτέλεσμα είναι να αναπτυχθεί μια στενή και απρόβλεπτη σχέση ανάμεσα σε αυτόν και τον χρεοκοπημένο άντρα. Ο άνθρωπος υπό χρεοκοπία, σαν καφκικός ήρωας, κρεμιέται κυριολεκτικά, όμως, από ένα φτηνό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας: «Ο άνθρωπος που συρρικνώνεται». Η ιστορία του βιβλίου του αλλάζει την πραγματικότητα, πιάνεται από αυτό και αρχίζει να ζει σε ένα όνειρο, πιστεύοντας ότι συρρικνώνεται, ενώ, συγχρόνως, συρρικνώνεται ψυχικά!

Η πολύ καλή παράσταση, με αρκετούς μονολόγους και αυτή, λαμβάνει χώρα σε όλο σχεδόν το θέατρο, πάνω κάτω, μπροστά, δεξιά, αριστερά! Εξαιρετικές ερμηνείες (Νίκος Ορφανός, Θανάσης Δόβρης) και εκπληκτική η ερωτική σκηνή της Δανάης Επιθυμιάδη. Απλά και λιτά σκηνικά αντικείμενα και κουστούμια, ωραία χρώματα (Κλεοπάτρα Κατσαλή).

Ωστόσο, το κείμενο κάπου χωλαίνει. Σε όλη την παράσταση αναρωτιόμουν πού το πάει ο συγγραφέας. Επιτέλους, λίγο πριν το τέλος, αποκαλύπτεται: ήθελε να μιλήσει για τις τράπεζες που καταστρέφουν οικογένειες και ανθρώπους, για αυτούς που παρουσιάζονται ως σωτήρες, αλλά, τελικά, μας διαλύουν τη ζωή!

Το έργο πάσχει δραματουργικά, όσο κι αν προσπάθησε ο σκηνοθέτης Β.Μαυρογεωργίου να το σώσει. Ήταν ένα έργο-ανάθεση από το Γαλλικό Ινστιτούτο....

Η παράσταση έχει τελειώσει και ο Θανάσης Δόβρης έχει ήδη ξεκινήσει να παίζει στο Bios, στη “Μήδεια» του Ευριπίδη (σκηνοθεσία Φ.Κανακάρη), όπου επωμίζεται και τους τρεις ανδρικούς ρόλους του έργου!

Επίσης, το πρόγραμμα του θεάτρου Skrow είναι φορτωμένο με πλήθος νεανικών παραστάσεων, τις οποίες αναμένουμε με αγωνία (ειδικά μετά το εξαιρετικό “Κάτι διαφορετικό” που μόλις ολοκλήρωσε τον εκεί κύκλο παραστάσεων του!)