Ιούνιος, ο μήνας των φεστιβάλ

από την Ηρώ Μητρούτσικου

Τέχνη στους κήπους όλο το καλοκαίρι: ATHENS GARDENS Festival

Την Τρίτη τελείωσε το φεστιβάλ του Εθνικού Κήπου. Ως φεστιβάλ ήταν η πρώτη του χρονιά, αλλά οι δράσεις στους κήπους έχουν ξεκινήσει από πέρυσι. Τέσσερις μέρες στον μαγευτικό Εθνικό κήπο και αναμένεται να ακολουθήσουν κι άλλες βραδιές καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας σε άλλους κήπους της Αθήνας.

Το φεστιβάλ του Εθνικού Κήπου είχε, κυρίως, μουσικό χαρακτήρα: από κλασσική και αναγεννησιακή μουσική, μέχρι τζαζ, μουσικές του κόσμου, Χατζιδάκι, παντομίμα κ.ά. Από του χρόνου θα συμπεριληφθούν πιο πολλές μορφές τέχνης. Εμπνευστής και καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ είναι ο συντονιστής του αθηναϊκού καλλιτεχνικού δικτύου Μάριος Στρόφαλης. Η ανταπόκριση του κοινού ήταν τεράστια. Η είσοδος ήταν ελεύθερη και έτσι κάθε απόγευμα τουλάχιστον 500 άτομα κατέκλυζαν τον πρώην κήπο των πρώην βασιλικών ανακτόρων... Επόμενη δράση του athensartnetwork.blogspot.gr είναι το «Ανακαλύπτω την Πατησίων» την Πέμπτη 27 Ιουνίου στις 20.30, στο Θέατρο ΒΕΑΚΗ, Στουρνάρη 32, Ομόνοια, με ελεύθερη είσοδο.

Φεστιβάλ Αθηνών (Πειραιώς 260)

Νocturnes

Αυτό το Σαββατοκύριακο η Ομάδα χορού της Μαγκύ Μαρέν «Νocturnes» παρουσιάζει την παράστασή της στον χώρο του φεστιβάλ. Η Μαγκύ Μαρέν, ριζοσπαστική όσο ποτέ, γράφει με μαύρο, όπως υπαινίσσεται και ο τίτλος. Δεν πρόκειται για τα Νυχτερινά του Σοπέν, απλώς οι σκηνικές της εικόνες συγκρατούν τη νύχτα και προσφέρονται ως σκοτεινός καθρέφτης για τα δικά μας αδιέξοδα. Με εργαλεία το σώμα και την ιστορία, οι χορευτές εισβάλλουν σπασμωδικά στη σκηνή αρθρώνοντας σπαράγματα από το υλικό της μνήμης στη μητρική τους γλώσσα, χωρίς μετάφραση. «Είμαι η Ελλάδα», γράφει σε μαυροπίνακα η Ελληνίδα χορεύτρια, σαν να ομολογεί πικρά: «Τίποτα δεν μοιάζει πιο δύσκολο να μοιραστούμε, από την καταγωγή που κουβαλάμε».

Ένας Άγγλος ταξιδευτής στο Λεβάντε

Στον ίδιο χώρο, αλλά σε άλλο κτίριο, τις ίδιες μέρες, παρουσιάζεται η μουσική παράσταση: «Ένας Άγγλος ταξιδευτής στο Λεβάντε» απο τον Ανδρέα Λινό και τον Μάρκελλο Χρυσικόπουλο (τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο) και την ομάδα τους. Υπόθεση: το 1599 ο νεαρός Τόμας Ντάλλαμ μπαρκάρει εσπευσμένα για ένα ταξίδι προς το άγνωστο, μεταφέροντας ένα εκκλησιαστικό όργανο, δώρο της Βασίλισσας Ελισάβετ στον σουλτάνο Μωάμεθ Γ´. Όπως ο Ρεμπώ στην Αιθιοπία, πολλοί Άγγλοι περιηγητές τελικά θα συναντήσουν στο Λεβάντε το(ν) Άλλο. Σε αυτό το μακρινό ταξίδι κρατήσαμε ως νόστιμον ήμαρ τη συλλογή Lachrimæ του κατεξοχήν συνθέτη της ελισαβετιανής μελαγχολίας, Τζον Ντόουλαντ. Αντίπαλο δέος, η κοσμική οθωμανική μουσική –le dérèglement de tous les sens. Από το Λονδίνο με προορισμό την Κωνσταντινούπολη, μια σύζευξη Ανατολής και Δύσης μέσα από τις διηγήσεις τους...

Fight or Flight?

Ακολουθούν στις 26 & 27 Ιουνίου η χορευτική παράσταση της Σταυρούλας Σιάμου και της Πέρσας Σταματοπούλου. Είναι η πρώτη τους σκηνική συνάντηση! Η Σταυρούλα Σιάμου και η Πέρσα Σταματοπούλου, δύο χορεύτριες της ίδιας γενιάς αλλά με διαφορετικές κινητικές εμπειρίες η καθεμία, επιχειρούν να διερευνήσουν τους περιορισμούς που θέτει το ίδιο το σώμα μέσα στον χρόνο, ανατρέποντας την παραδοχή ότι «οι αρετές του παρελθόντος είναι τα ελαττώματα του παρόντος». Ένα ντουέτο-χρονολόγιο της παράλληλης χορευτικής τους πορείας, το οποίο επικεντρώνεται σε ζητήματα σωματικής μνήμης, αλλά και στο χάρισμα της ωριμότητας. Μια συνεύρεση που θέτει το ερώτημα «αν μπορούν ακόμη» ή μάλλον απαντά στο «γιατί επιμένουν να χορεύουν».

Η γυναίκα της Ζάκυθος

Ο Δήμος Αβδελιώδης παρουσιάζει το «Η γυναίκα της Ζάκυθος» του Διονυσίου Σολωμού στις 27-28 Ιουνίου. Είναι η πρώτη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Αθηνών αυτού του εκπληκτικού θεατρικού και κινηματογραφικού σκηνοθέτη. Καταπιάνεται με ένα από τα πιο αινιγματικά κείμενα του Σολωμού, όπου ο ποιητής αφήνει το φως και ανιχνεύει το σκοτάδι. Ενδύεται το προσωπείο του ιερομόναχου και κοιτάζει στα μάτια το Κακό, χωρίς να το φοβάται. Το Κακό εδώ δεν είναι ο απέναντι, είναι ανάμεσά μας, μέσα μας. Η παράσταση με την ανάδειξη του Λόγου του ποιητή, όπως ενσαρκώνεται από την ερμηνεία της Όλιας Λαζαρίδου, ανασύρει στην επιφάνεια κρυμμένες πτυχές του έργου.

Σάμουελ Μπέκετ, Μερσιέ και Καμιέ

Ο Γιάννης Κακλέας παρουσιάζει το «Σάμουελ Μπέκετ, Μερσιέ και Καμιέ», στις 28 και 29 Ιουνίου, με τους Άρη Σερβετάλη, Κώστα Φιλίππογλου, Κίμων Φιορέτο και Μένη Κωνσταντινίδου. Οι δύο ήρωες του Μπέκετ προσπαθούν να δουν το αόρατο, να ακούσουν το ανήκουστο. Να μιλήσουν για να σιωπήσουν και το αντίστροφο. Ταξιδεύουν χωρίς να φτάνουν, πιστεύουν για να διαψευσθούν, εκκινούν για να επιστρέψουν. Μια αέναη περιπλάνηση. Ο Γιάννης Κακλέας στη νέα του παράσταση, διάρκειας 24 ωρών, συνθέτει μια μεταθεατρική εμπειρία-αγρύπνια όπου η διερώτηση για την πίστη και την αναζήτηση, για την ισχύ και την εξάρτηση, για την πραγματικότητα και τις αυταπάτες της στοιχειώνει τους θεατές και τους ερμηνευτές.

«Αλέξανδρος» του Χαίντελ από την Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής

Η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής σε όργανα εποχής, υπό τον Γιώργο Πέτρου, ζωντανεύει στη σκηνή τον αριστουργηματικό «Αλέξανδρο» (1726) του Χαίντελ (1685-1759) -που ηχογράφησε πρόσφατα λαμβάνοντας τις μεγαλύτερες δισκογραφικές διακρίσεις- με σπουδαίους ερμηνευτές του μπαρόκ και τη διάσημη Αμερικανίδα χορογράφο Λουσίντα Τσάιλντς να υπογράφει τη σκηνοθεσία. Το έργο, ένα πραγματικό tour de force για τους τρεις πρωταγωνιστές, έχει σχεδόν εξωπραγματικές φωνητικές απαιτήσεις! Τα ιστορικά στοιχεία του λιμπρέτου λειτουργούν, μάλλον, ως αφορμή για το ξετύλιγμα ενός παραμυθιού, σε μια φαντασμαγορική εκδοχή, που ακροβατεί ανάμεσα στον περίτεχνο κόσμο του μπαρόκ και στις παρασκηνιακές σχέσεις των κινηματογραφικών αστέρων της δεκαετίας του ’30. Στο Μέγαρο Μουσικής στις 28 & 30 Ιουνίου.