Ας είμαστε ρεαλιστές-Το πολιτικό πρόβλημα ισχυρότερο από το οικονομικό

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σημείο της ιστορίας της. Μετά την βαθειά οικονομική κρίση, μετά το μνημόνιο και τα σκληρά μέτρα, απέκτησε και βαθειά πολιτική κρίση. Μια κρίση που δεν θα τελειώσει, είτε έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας, είτε ξανά εκλογές. Ο ελληνικός λαός δεν έδωσε ισχυρή πλειοψηφία σε κανένα κόμμα, αλλά έστειλε σαφές αντιμνημονιακό μήνυμα.

του

Ταυτόχρονα, με την ψήφο του διαμόρφωσε την ιστορικότητα της στιγμής. Το τέλος μιας εποχής. Η εποχή που γνωρίζαμε από τη μεταπολίτευση τελείωσε. Η εποχή της ευδαιμονίας πέρασε, η εποχή των δανείων έσβησε. Τώρα είμαστε στην εποχή της φτώχειας, της μιζέριας, αλλά και της αναζήτησης. Για τη διαχείριση αυτής της εποχής χρειάζονται νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Ίσως πολλοί ψηφοφόροι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί πως πολλά θα αλλάξουν μαζί με την εντολή που έδωσαν.

- Ότι το μεγάλο δημόσιο, όπου οι πολιτικοί διόριζαν ψηφοφόρους τους, πέρασε κι ας έχει στο πρόγραμμά του ο ΣΥΡΙΖΑ τον διορισμό εκατό χιλιάδων νέων στον δημόσιο τομέα.

-Ότι οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα θα συμβαδίζουν με την ανάπτυξη και όχι με τα δάνεια που παίρνει η χώρα, γιατί τώρα κάνεις δεν μας δανείζει.

-Ότι οι εργασιακές σχέσεις, δυστυχώς, δεν θα επιστρέψουν σε πρότερο καθεστώς. Γιατί δεν θα έχει νόημα, αφού οι περισσότερες επιχειρήσεις σε μια τέτοια περίπτωση ή δεν θα μπορούν να πληρώνουν και θα προχωρήσουν σε επί πλέον απολύσεις ή θα κλείσουν μέσα στη δυσπραγία ή θα μεταβούν στη Βουλγαρία και τα Σκοπιά.

-Ότι οι συντάξεις δεν πρόκειται να αυξηθούν, γιατί τα ταμεία δεν έχουν έσοδα λόγω ανεργίας και φυγής των επιχειρήσεων στο εξωτερικό.

Ας είμαστε ρεαλιστές.

Και το μνημόνιο μονομερώς να καταγγείλουμε, δεν θα έχουμε κανένα αποτέλεσμα. Δεν έχει σημασία, εάν ο κ Τσιπρας ή όποιος άλλος πολιτικός αρχηγός -ως πρωθυπουργός- πει ότι από αύριο αυξάνει τις συντάξεις. Γιατί απλά δεν υπάρχουν χρήματα για να δοθούν αυξήσεις. Δεν έχει νόημα να εξαγγείλει γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας με διπλάσιο μισθό, γιατί δεν θα υπάρχουν επιχειρήσεις να δώσουν αυτό τον μισθό.

Δεν έχει κανένα νόημα η πρόταση για κρατικοποίηση των τραπεζών. Πάλι θα τους λείπουν 35 δισεκατομμύρια για να προχωρήσουν στην επανεκεφαλαιοποίησή τους. Και εάν αυτά τα τεράστια ποσά δεν τα πάρουν ως δάνεια από την ευρωζώνη, θα καταρρεύσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις καταθέσεις. Επειδή όμως οι καταθέσεις είναι εγγυημένες από το κράτος και η ευρωζώνη δεν θα χορήγει πια δάνεια, τότε η ελληνική πολιτεία θα αναγκαστεί κόψει νέο χρήμα για να πληρώσει τους κατάθετες. Και το μόνο που μπορεί να κόψει είναι η δραχμή. Δεν θα μας διώξουν από την ευρωζώνη, επειδή δεν τους αρέσουμε ή δεν κάνουμε αυτά που έχουμε δεσμευτεί, εμείς θα αναγκαστούμε να φύγουμε, γιατί δεν θα μπορούμε να αντέξουμε ένα σκληρό νόμισμα, όπως είναι το ευρώ.

Ας είμαστε ρεαλιστές.

Από αυτή την εξέλιξη θα ευνοηθούν οι πλούσιοι της χώρας, που έβγαλαν έξω τα χρήματά τους, θα ευνοηθούν οι μεγάλοι επιχειρηματίες που γ