Nicola Delarte: «Θέλω να δίνω χαμόγελα στα παιδιά»

Ένα παιδικό δωμάτιο είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένας χώρος. Είναι οι μαγικές αναμνήσεις, οι προορισμοί για τα φανταστικά ταξίδια των παιδιών, η τελευταία εικόνα πριν αποκοιμηθούν, που θα τους δώσει γλυκά όνειρα.

Στην Κωνσταντίνα Γιαννακοπούλου

Ο Nicola Delarte έχει χαρίσει πάνω από 400 πλατιά χαμόγελα στα παιδιά, βάζοντας χρώμα στη ζωή τους. Πολύχρωμες φιγούρες, παραμυθένιοι κόσμοι και αγαπημένοι ήρωες κινουμένων σχεδίων κοσμούν τους τοίχους των παιδικών δωματίων, σκορπίζοντας γαλήνη και χαρά.

Λίγα λόγια για τον Nicola

Στο μεγαλύτερο λιμάνι

της χώρας άρχισε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα η καλλιτεχνική πορεία ενός ξεχωριστού ζωγράφου. Ο λόγος για τον Νicola Delarte, που γεννήθηκε στον Πειραιά και σπούδασε στο εργαστήριο ζωγραφικής του δήμου Δραπετσώνας, όπου μαθήτευσε κοντά στον θαλασσογράφο ζωγράφο Γιάννη Θεοφίλου. Το ανήσυχο εικαστικό ένστικτο που διαθέτει ο Νicola τον σπρώχνει να συλλέγει πρώτα βραβεία σε πανελλήνιους διαγωνισμούς ζωγραφικής, να τελειώσει τη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών ( τμήμα σχεδιασμού εσωτερικών χώρων ) του Τ.Ε.Ι. Αθηνών, καθώς και να σπουδάσει το 1995 στην Σχολή Καλών Τεχνών στο Μπιλμπάο της Ισπανίας.

Η επαγγελματική ανέλιξη του ζωγράφου έρχεται, αρχικά, μέσω της συνεργασίας με δύο μεγάλα γραφεία διακόσμησης της Αθήνας. Στη συνέχεια ο καλλιτέχνης βρίσκει τον δικό του εικαστικό δρόμο, μεταμορφώνοντας με τις εμπνεύσεις του τοίχους και εσωτερικές επιφάνειες όπως έκανε, για παράδειγμα, στην ακτινολογική πτέρυγα του νοσοκομείου παίδων «Η Αγ. Σοφία». Ο Νicola Delarte μίλησε στην «Αττική freepress» για το έργο του, τις επιρροές του αλλά και για τον ρόλο της τέχνης στην Ελλάδα της κρίσης.

Πώς άρχισε η ενασχόλησή σου με τη ζωγραφική;

«Ζωγράφιζα από πολύ μικρός, οι γονείς μου γρήγορα ανακάλυψαν ότι έχω μία έμφυτη κλίση και με στήριξαν, στέλνοντάς με να κάνω μαθήματα ζωγραφικής, όταν ήμουν μόλις έξι ετών. Η επαγγελματική μου όμως ενασχόληση με τη ζωγραφική ξεκίνησε το ’98, όταν μία οικογένεια που της είχα διακοσμήσει το σπίτι, μού ζήτησε να ζωγραφίσω το παιδικό δωμάτιο. Μετά το ένα έφερε το άλλο…».

Πώς επέλεξες να ασχοληθείς αποκλειστικά με τη ζωγραφική σε τοίχους;

«Δεν το επέλεξα, μάλλον με επέλεξε! Ανέκαθεν μου άρεσαν οι μεγάλες επιφάνειες, υπάρχει μια άλλη ατμόσφαιρα όταν ζωγραφίζεις σε τοίχους, νιώθω πιο ελεύθερος. Και σίγουρα μου είναι πιο ευχάριστο, όταν δημιουργώ για τα παιδιά. Εκείνη την ώρα γίνομαι κι εγώ παιδί».

Καλλιτέχνης γεννιέσαι ή γίνεσαι;

«Για να γίνει κάποιος επιτυχημένος, χρειάζονται και τα δύο. Πρέπει να έχεις το ταλέντο και να το καλλιεργήσεις. Όσο σκληρά κι αν δουλέψει κάποιος, αν δεν το έχει έμφυτο θα φτάσει μέχρις ενός σημείου, ποτέ δεν θα είναι άριστος».

Τί επιδιώκεις μέσα από τα έργα σου;

«Να δίνω χαμόγελα στα παιδιά, αυτή είναι η πρώτη μου προτεραιότητα. Κι έπειτα να γίνομαι κι εγώ καλύτερος, πάντα προσπαθώ να βελτιώνομαι».

Από πού εμπνέεσαι;

«Ανέκαθεν μου άρεσαν τα κόμικς, έχω βιώματα -όπως όλοι της γενιάς μου- από τα κόμικς των ‘80s, των ‘90s και από τα καρτούν επίσης. Επηρεάζομαι, φυσικά, και από μεγάλους ζωγράφους, όπως ο Πικάσο, ο Έσερ, ο Βαν Γκογκ και διάφοροι άλλοι».

Όταν ζωγραφίζεις, υπάρχουν συναισθήματα;

«Δεν μπορείς να δημιουργήσεις, αν δεν έχεις συναισθήματα. Ο ψυχισμός σου εκείνη τη στιγμή πάλλεται. Αν δεν έχω καλή διάθεση, δεν μπορώ να ζωγραφίσω».

Τί έχει να προσφέρει η τέχνη σε μια δύσκολη εποχή σαν τη σημερινή, όπου ο κόσμος παλεύει για την επιβίωσή του;

«Η τέχνη είναι μια διαμαρτυρία, για τον τρόπο που ζούμε, για το μέλλον που έρχεται… Εκφράζει συναισθήματα, χαρά, λύπη, άγχος».

Η τέχνη πλήττεται σήμερα;

«Πλέον, είναι πολύ δύσκολο να ανταμειφθεί ο κόπος ενός καλλιτέχνη, με αυτά τα οικονομικά δεδομένα. Πάντα, όμως, σε περιόδους κρίσης, ο κόσμος βρίσκει διέξοδο στην τέχνη».

Περισσότερα έτερα ου ταση ημιουργία χαρακτηρπργα του Nicola Delarte, μπορείτε να βρείτε στο προφίλ του στο facebook