Το είδαμε κι αυτό: πισίνα στις φυλακές!

Πισίνα με νυχτερινό φωτισμό, μικρός καταρράκτης υπερχείλισης, ποταμάκια, λιμνούλες και μπάρμπεκιου κατασκευάστηκαν μπροστά από την ψυχιατρική πτέρυγα του Κορυδαλλού… Τι απαντά ο ΕΣΥΕ.

Η διοίκηση των Φυλακών Κορυδαλλού φέρεται να ενέκρινε και να προχώρησε στην δημιουργία πισίνας και μπάρμπεκιου για τους τροφίμους του Ψυχιατρείου. Όπως αποδεικνύει και η σχετική φωτογραφία που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα», στον προαύλιο χώρο της ψυχιατρικής πτέρυγας της φυλακής, υπάρχει πλέον μια… πισίνα μαζί με πετρόχτιστα… ποταμάκια

Η πισίνα αυτή έχει διαστάσεις 4 x 8 μέτρα και το βάθος της είναι τριών επιπέδων: ρηχό με 1 μέτρο, μεσαίο μ 1,5 μέτρο και βαθύ με 2 μέτρα βάθος! Είναι μάλιστα εξοπλισμένη μέχρι και με φώτα για νυχτερινή χρήση ενώ για την ανακύκλωση του νερού έχει φτιαχτεί και ένας μικρός καταρράκτης υπερχείλισης, με το νερό να διασχίζει το πετρόχτιστο ποταμάκι για να καταλήξει σε λιμνούλα! Λίγα μέτρα πιο πέρα έχει χτιστεί ένα μπάρμπεκιου «με καμινάδα που ξεπερνάει το ύψος του φράχτη των φυλακών».

‘Οπως αναφέρει η εφημερίδα, για την υλοποίηση του κοινωνικού αυτού έργου απασχολήθηκαν 20 κρατούμενοι και το κόστος του εκτιμάται ότι κυμάνθηκε από 25.000 έως 35.000 ευρώ. Τι είπε η διοίκηση όταν ρωτήθηκε για την πισίνα; «Αυτό που βλέπετε δεν είναι ακριβώς πισίνα, είναι… ποτίστρα για τα ζώα που φιλοξενούνται στο πίσω μέρος του ιδρύματος».

 Η απάντηση της ‘Ενωσης Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδας (ΕΣΥΕ): 

«Για ότι έχει κατασκευασθεί στο «νεκρό» προαύλιο (πρώην σκουπιδότοπος) του ψυχιατρείου, το ελληνικό δημόσιο, ο δοκιμαζόμενος λαός μας, δηλαδή, δεν έχει καταβάλει ούτε ένα ευρώ! Όλα έγιναν με την εργασία των κρατουμένων-εργαζομένων και τα λίγα χρήματα που απαιτήθηκαν για τα υλικά καταβλήθηκαν από την ΟΣΥΕ την πρωτοβάθμια ένωση των υπάλληλων του ψυχιατρείου και χορηγούς.

Είναι να απορεί κανείς, με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η προσπάθειά μας να αναβαθμίσουμε τις συνθήκες κράτησης στο Ψυχιατρείο. Καλούμεθα να απολογηθούμε επειδή προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο, να πάμε, δηλαδή, κάποια βήματα μπροστά την κοινωνία των φυλακών, να μη βλέπουμε πλέον τους κρατουμένους σαν αριθμούς και να «δικαιολογείται» κάθε χρόνο συγκεκριμένος αριθμός αυτοκτονιών.

Τι κάναμε εμείς; Ότι έκανε το κράτος, πριν από χρόνια, με τη ΜΟΜΑ. Χωρίς να δαπανηθεί δεκάρα από τον κρατικό κορβανά, προσπαθούμε να αλλάξουμε τη φυλακή-κάτεργο, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τον κρατούμενο ως συνάνθρωπο και όχι ως υποπόδιο. Είναι λάθος αυτό; Αν είναι, να το πληρώσουμε. Αρνούμαστε όμως να δεχτούμε ότι οι φυλακές πρέπει να είναι ένας χώρος με σήμα κατατεθέν τα κάγκελα και μόνο αυτά. Φυσικά, δεν θα ασχοληθούμε με τα ψέματα των ρεπορτάζ, περί «αποδράσεων», περί «πισίνας» (η χρήση καθορίζει τον χώρο) και «νυχτερινής κολύμβησης» που υπαγόρευσαν κάποια υποκείμενα των μανδρών..».

Χωρίς να βάλει ούτε μία δεκάρα το δημόσιο, φτιάξαμε μια μικρογραφία χωριάτικης αυλής,