Την παράσταση κλέβει ο Κυριάκος, κι άλλες σκέψεις για τη ΝΔ – Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Ανεξάρτητα από την χιουμοριστική διάθεση, η οποία και θεμιτή και -ενίοτε- χρήσιμη είναι, παραμένει σημαντικό το γεγονός η κινητοποίηση πλέον των 400 χιλιάδων μελών και φίλων της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να επιλέξουν τον νέο Πρόεδρο του κόμματος. Το αποτέλεσμα εκπέμπει προς κάθε κατεύθυνση σειρά χρήσιμων, αν φυσικά αναλυθούν και αξιοποιηθούν, συμπερασμάτων.

Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος

Κατ’ αρχάς, έχει υψηλή σημασία το γεγονός ότι υπερίσχυσε κατά κράτος η μετριοπαθής, η τρόπον τινά θα λέγαμε «κεντρώα» αντίληψη. Τόσο ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης όσο και ο Κυριάκος

Μητσοτάκης, παρά τις διακριτές διαφορές ύφους και προσέγγισης θεμάτων του δημοσίου βίου, δεν παύουν να είναι και οι δύο μετριοπαθείς και νηφάλιοι πολιτικοί, δίχως να ενστερνίζονται ακροδεξιές ή άλλου τύπου ακραίες αντιλήψεις.

Αυτό αποτελεί παρακαταθήκη για την προοπτική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και ίσως, όχι μόνον αυτού. Πιθανόν, η αρχή της επιστροφής στην κανονικότητα της πολιτικής ζωής να έχει ως αφετηρία την Νέα Δημοκρατία και την συντηρητική παράταξη.

Δεδομένων των συνθηκών, δεν μπορεί να παραβλέψει κανείς το γεγονός ότι την παράσταση «κλέβει» η επιτυχία του κου Μητσοτάκη. Είναι αλήθεια ότι έδωσε δείγμα γραφής. Καθ’ όλη την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έμεινε μακριά από εντάσεις και λαϊκιστικές κορώνες, στις οποίες αρέσκονται συνήθως τα κομματικά ακροατήρια, μιας και ερεθίζουν τον «κομματικό πατριωτισμό». Επέλεξε να πορευθεί με ήθος, δίχως την φανφαρόνικη στήριξη βαρόνων και λοιπών κομματικών φεουδαρχών, καταθέτων την πολιτική του πρόταση, τόσο για το κόμμα του όσο και για την χώρα και παραμένοντας, ακόμη και όταν προκλήθηκε σε αυτή την τακτική και φυσικά δεν διολίσθησε σε -έστω και διακηρυκτική- καμία συναλλαγή με στελέχη και παράγοντες. Η επιβράβευση που έλαβε από το εκλογικό σώμα, τουλάχιστον σε εμένα, προκαλεί αισιόδοξα συναισθήματα καθώς η βάση της Νέας Δημοκρατίας εμφανίζεται ως κρίνουσα και επιλέγουσα πρόταση ηγεσίας με αξιολογικά κριτήρια ουσίας και με νηφαλιότητα.

Ένα, ακόμη σημαντικό μήνυμα εξέπεμψαν οι 400 χιλιάδες, αυτοί, συμμετέχοντες προς την Κουμουνδούρου εν γένει και το Μέγαρο Μαξίμου, ιδιαιτέρως. Η περίοδος χάριτος του σημερινού Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησής του δείχνει να εξαντλείται. Αν δεν γίνει κατανοητή αυτή η προειδοποίηση, τότε δεν νομίζω πως ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει επί μακρόν, την άνεση να παίζει δίχως αντίπαλο, ανεξαρτήτως του τελικού νικητή των προεδρικών εκλογών στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Ταυτόχρονα, παραλήπτης του μηνύματος είναι και ο χώρος της κεντροαριστεράς. Ο χώρος εξακολουθεί να ταλανίζεται από την καταιγίδα του 2010 και των παντελώς άστοχων πράξεων της τότε ηγεσίας –μέρος των οποίων, εν πολλοίς και η επόμενη συνέχισε- και εξακολουθεί να εμφανίζει εικόνα σωρείας οπλαρχηγών, ατάκως ερριμμένων. Η νέα Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, είναι ομολογουμένως η πρώτη πολιτική προσωπικότητα του χώρου, η οποία παρουσιάζει υψηλή και με δυναμική αυξήσεως, δημοτικότητα. Οφείλει και η ίδια, αλλά, πρωτίστως οι παράγοντες του περιβάλλοντος περί αυτήν, να κατανοήσουν ότι οι πιθανότητες δημιουργίας ευρείας κεντροαριστεράς παρατάξεως με τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει και επομένως απαιτείται η ταχύτατη ανάληψη δράσεων ανασύνταξης και ανασυγκρότησης της παράταξης –το ΠΑΣΟΚ μπορεί αυτή την στιγμή να είναι εκλογικά μικρό κόμμα, αλλά παραμένει πάντοτε κορμός μιας μεγάλης παράταξης- και όποιοι σκέπτονται, δρουν και λειτουργούν αποτρεπτικά προς την κατεύθυνση αυτή, οφείλουν ή να αλλάξουν αντίληψη ή εντίμως, να κάνουν στην άκρη. Ακόμη και αυτή, η επίτευξη ιδίων ωφελειών και στόχων, εξυπηρετείται καλύτερα όταν υφίσταται ισχυρό κόμμα και πολιτικός σχηματισμός.

Επιπροσθέτως, ανακύπτει η αξία του προγραμματικού λόγου. Δεν αρκεί η γκρίνια και τα «νιαουρίσματα» περί κακής διαχείρισης και επιχειρούμενης ανάδειξης των ασυνεπειών μεταξύ λόγων και πράξεων του κυβερνώντος κόμματος και ιδιαιτέρως του Πρωθυπουργού. Οι πολίτες βλέπουν τι ακριβώς συμβαίνει. Επιθυμούν όμως καθαρές προτάσεις για το μέλλον –και φυσικά το παρόν-, αλλά, παραλλήλως και να αποδεικνύεται η ειλικρινής προσπάθεια αυτοκάθαρσης του χώρου. Η Προοδευτική Παράταξη δεν αρκεί να αυτοπροσδιορίζεται αυτάρεσκα ως τέτοια, αλλά οφείλει και να το αποδεικνύει εμπράκτως.

Σε αντίθετη περίπτωση, η συντηρητική παράταξη είναι εκείνη που θα κυριαρχήσει στον πλειοψηφικό χώρο των μετριοπαθών πολιτών, θέτουσα επί μακρόν, τους λοιπούς διεκδικητές στο «χρονοντούλαπο της ιστορίας».

The post Την παράσταση κλέβει ο Κυριάκος, κι άλλες σκέψεις για τη ΝΔ – Γράφει ο Λυκούργος Χατζάκος appeared first on KoolNews.