Όλοι αξίζουμε ένα σπίτι

Οι “άνθρωποι – σκιές” της πόλης και της καθημερινότητας μας, ίσως και να το χρειάζονται λίγο περισσότερο, γιατί τώρα δεν έχουν κανένα. Έστω κι αν ζουν σε μια πόλη 5 εκατομμυρίων.

Από τον Βασίλη Μαλέσιο

Οι “άνθρωποι – σκιές” της πόλης έχουν ανάγκη την βοήθειά μας και όχι την λύπηση μας. Τους έχεις δει σίγουρα, συχνάζουν σε πλατείες, στενάκια , πεζόδρομους έξω από καφετέριες, από το εμπορικό που βγήκες χθες, είναι παντού.

Ίσως δεν τους παρατήρησες βέβαια γιατί είδες μόνο μια στοίβα από χαρτόνια αλλά έκανες λάθος γιατί αυτή δεν είναι απλά μια στοίβα, είναι το σπίτι τους, που

με τόσο κόπο έχουν φτιάξει – ναι, το σπίτι τους. Για εκείνους είναι το μόνο που έχουν, μη τους παρεξηγήσεις αν φαίνονται “κάπως” περίεργοι, απλά φοβούνται. Δε θα σε δαγκώσουν, πλησίασε τους και βοήθα τους. Μη γυρίσεις το κεφάλι και τους προσπεράσεις, κάνε κάτι γιατί σε χρειάζονται.

Και αν αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που μπορείς να κάνεις, η απάντηση είναι απλή… Όσοι από εσάς μένετε ή κυκλοφορήσετε στην Αθήνα και δείτε κάποιον άστεγο στον δρόμο, καλέστε το 1960 (Κέντρο Στέγασης Αστέγων). Θα σας ζητηθούν πληροφορίες για το που ακριβώς βρίσκεται. Θα πάνε να τον βρουν, για να του δώσουν ένα δωματιάκι στις αίθουσες που προσφέρει ο Δήμος Αθηναίων, ενώ προσφέρουν και φαγητό. Αν αρνηθούν οι ίδιοι να μετακινηθούν, θα τους προσφερθούν κουβέρτες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Διαβάστε ακόμα:

* Μην γυρνάς το βλέμμα

* Σπίτι μου, σπιτάκι μου…

* Ζώντας σαν νεο-Νεάντερταλ

* 11 εικόνες από το 2011