Οι «Τσίπρες» όπως και οι «αντι-Τσίπρες» δεν φυτρώνουν στα δέντρα

Στον ΣΥΡΙΖΑ «άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τους Υπουργούς του αλλιώς»: πέρα από όλους τους «Λαφαζανικούς» που έφυγαν αυτοβούλως, έξω η Τασία Χριστοδουλοπούλου, μέσα ο Νίκος Φίλης, έτοιμος ο ανασχηματισμός και καλορίζικοι οι νέοι – παλιοί Υπουργοί.

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

Στη Νέα Δημοκρατία ξεκίνησαν οι διεργασίες για

την ανάδειξη του επόμενου Προέδρου, έχουν ακουστεί μεταξύ σοβαρού και αστείου καμιά δεκαριά ονόματα, αλλά μέχρι στιγμής ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης που κάνει μουτράκια και δεν συμφωνεί με τη διαδικασία, είναι αυτός που συσπειρώνει περισσότερο από κάθε άλλον τη βάση του κόμματος. Στο ΠΟΤΑΜΙ θέτουν ακόμα και θέμα ηγεσίας, αλλά σε ένα κόμμα γεμάτο «προσωπικότητες» και τεχνοκράτες, ηγέτης πέρα από τον Σταύρο Θεοδωράκη δεν υπάρχει. Στο ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανέβασαν το ποσοστά τους και να πανηγυρίζουν, αλλά κατά βάθος γνωρίζουν ότι χωρίς τη ΔΗΜΑΡ στα προηγούμενα ποσοστά θα έμεναν, θυμούνται με νοσταλγία πόσο ψηλά ήταν το κόμμα πριν μερικά χρόνια και αναγνωρίζουν ότι όσο συμπαθής και «φιλότιμη» κι αν είναι η Φώφη Γενημματά, δεν εμπνέει και δεν συγκινεί όπως οι ηγέτες του παρελθόντος. Όσο για τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έδωσε μεγάλο αγώνα ο Πάνος Καμμένος για να «επιβάλει» τον Κουίκ και τον Νικολόπουλο στη νέα κυβέρνηση, ο πρώτος πέρασε, ο δεύτερος «κόπηκε» και τελικά αν ο Νικολόπουλος είναι από τα πιο επιφανή σου στελέχη, καταλαβαίνει κανείς ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα...

Μετά τον Βαγγέλη, ποιος; Μήπως ξανά ο Βαγγέλης;

Μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει για τον νέο αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, ήδη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει επίσημα ότι κατεβαίνει στην κούρσα διαδοχής και από την οικογένειά του ακόμα δυο (Ντόρα Μπακογιάννη – Κώστας Μπακογιάννης) ακούγεται ότι το σκέφτονται ή ότι μετράνε αντιδράσεις για να δουν τι θα κάνουν. Η οικογένεια Κεφαλογιάννη έχει επίσης διπλή εκπροσώπηση στο ρεπορτάζ (Όλγα και Μανώλης), ενώ «παίζουν» ή ακούστηκαν ακόμα τα ονόματα των Βορίδη, Δένδια, Τατούλη, Τζιτζικώστα, Κικίλια, μέχρι κι ο Αϊβαλιώτης είδε φως και μπήκε... Μην απορήσει φυσικά κανείς αν τελικά ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και «κατέβει» και κερδίσει στο τέλος.

Όταν ο Αλέξης Τσίπρας έχτισε το προφίλ του βήμα - βήμα

Ποια είναι η συζήτηση που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία τους τελευταίους μήνες; Ότι ο Αλέξης Τσίπρας, είναι το «νέο», το «γοητευτικό», το «άφθαρτο», αυτό που έχει λάμψη και ακτινοβολία τόσο μεγάλη, που μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και ένα σωρό λάθη, αστοχίες και κακές διαπραγματεύσεις, επειδή ακριβώς είναι ο Αλέξης Τσίπρας. «Μόνος του» πήρε τις εκλογές πριν λίγες μέρες, του πιστώνουν όλοι την επιτυχία ως προσωπική υπόθεση και νίκη, κόντρα σε αποχωρήσεις, εσωτερικές τρικλοποδιές και δημοσκοπήσεις και έχουν απόλυτο δίκιο. Αρκετοί υποστηρίζουν μάλιστα, ότι η μοναδική ελπίδα όποιου κόμματος θέλει να να τον χτυπήσει στα ίσια (η Νέα Δημοκρατία εν προκειμένω), πρέπει να βρει έναν «δικό της Τσίπρα», έναν νέο άνθρωπο και πολιτικό, χωρίς φθορά, χωρίς «αμαρτωλό παρελθόν», χωρίς να έχει παρτίδες με τη διαπλοκή ή όνομα «βαρύ σαν ιστορία». Λες και οι Τσίπρες ή οι αντι-Τσίπρες φυτρώνουν στα δέντρα...

Δεν νομίζω ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει τη λάμψη, το επικοινωνιακό χάρισμα ή τον τρόπο να συγκινεί τα πλήθη όπως είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου (με τον οποίον πολλοί τον παραλληλίζουν), ξέρω όμως πως είναι ό,τι πιο κοντινό επικοινωνιακά έχουμε δει από την εποχή του Ανδρέα. Και μπορεί ο Αλέξης να μην πλασαρίστηκε ακριβώς ως «ο νέος Ανδρέας», αλλά έχτισε το προφίλ του, παράλληλα με αυτό του ΣΥΡΙΖΑ ή Συνασπισμού με πολύ προσεκτικά βήματα, από τις εποχές που το κόμμα συγκέντρωνε γύρω στο 3%: κατέβηκε ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηνών το 2006, γοήτευσε τα πλήθη με το παρουσιαστικό του, τον φρέσκο λόγο του, το χαμόγελό του και οι Αθηναίοι τον αντάμειψαν με 10,51%. Δυο χρόνια μετά, ο Συνασπισμός τον αντάμειψε με τη θέση του Προέδρου, όπου νίκησε με άνεση τον Φώτη Κουβέλη.

Ψάχνοντας απεγνωσμένα για τον «αντι-Τσίπρα»

Ο «αντι-Τσίπρας» της Νέας Δημοκρατίας ποιος μπορεί να είναι; Όποιος φέρει το όνομα Μπακογιάννης ή Μητσοτάκης, κουβαλάει μαζί τους το παρελθόν. Ο Μάκης Βορίδης κουβαλάει το δικό του ακροδεξιό παρελθόν, ο Δένδιας, ο Κεφαλογιάννης και ο Τατούλης δεν δείχνουν να εμπνέουν. Κικίλιας, Όλγα Κεφαλογιάννη και Τζιτζικώστας είναι νέοι, αλλά αρκούν τα νιάτα όταν έχουν γράψει ήδη ένα σωρό κομματικά χιλιόμετρα; Είπαμε, για να είσαι ένας αντάξιος «αντι-Τσίπρας», πρέπει να το έχεις κάνει «όπως ο Τσίπρας», να έχεις χτίσει το προφίλ σου προσεκτικά, να έχεις μελετήσει πολύ τον Ανδρέα και να έχεις διαβάσει τους λόγους του ξανά και ξανά. Να μην έχει κανείς τίποτα να σου προσάψει, να μην έχεις βάλει την υπογραφή σου σε κανένα δυσβάσταχτο νομοσχέδιο, να μην έχει χρειαστεί να απολογηθείς στους ψηφοφόρους σου για οτιδήποτε έχεις κάνει ή έχεις ψηφίσει, να μπορείς να τον κοιτάς στα μάτια και να του τάζεις ό,τι θέλει να ακούσει.

Θα επενδύσει στο νέο ή θα επιστρέψει στο παλιό;

Πού καταλήγουμε; Ότι καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι σήμερα που μιλάμε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης δείχνει να συσπειρώνει περισσότερο από κάθε άλλον τους Νεοδημοκράτες – κι ας μην είναι νέος, γοητευτικός και «άφθαρτος», κι ας έχει φαλάκρα και μουστάκι και «λαϊκό προφίλ». Καθόλου τυχαίο δεν ήταν ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης πήρε 6,5% τον Γενάρη που πρωτοεμφανίστηκε διότι «υποσχόταν» κάτι καινούργιο – κατρακύλησε στις τελευταίες εκλογές διότι έκανε στο ένα λάθος πίσω από το άλλο. Καθόλου τυχαίο δεν είναι επίσης ότι η Φώφη Γενημματά ανέβασε τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ – είναι νέα, κουβαλάει ένα επώνυμο που μόνο συμπάθειες προκαλεί και δεν είναι ταυτισμένη στη συνείδηση των περισσότερων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ με τη διαπλοκή. Αλλά ο Σταύρος Θεοδωράκης ή η Φώφη Γενημματά μέχρι εκεί μπορούν να φτάσουν ή λίγο παραπάνω – κανείς δεν πιστεύει ότι θα μπορούσε είτε ο ένας είτε ο άλλος (είτε και οι δυο μαζί...) να γίνουν τοι αντίπαλον δέος του Τσίπρα...

Αν στη Νέα Δημοκρατία θέλουν να επενδύσουν σε έναν «αντι-Τσίπρα», τότε πρέπει να το χτίσουν όλο αυτό προσεκτικά. Αλλά να πάρουν και τη μεγάλη και δύσκολη απόφαση, ότι όλο αυτό θα χρειαστεί χρόνο για να ωριμάσει και θα πρέπει να μπορούν να διαχειριστούν τις εκλογικές αποτυχίες που θα έρθουν με ψυχραιμία. Η «αριστερή παρένθεση» που κάποιοι ονειρεύτηκαν μόνο παρένθεση δεν θα είναι, αλλά μια Αριστερή Αυτοκρατορία που θα κυβερνά για χρόνια, μέχρι να υποστεί κι ο Αλέξης Τσίπρας την αναπόφευκτη φθορά που φέρνουν τα χρόνια διακυβέρνησης. Αν οι δεξιοί ψηφοφόροι αλλά και τα στελέχη του κόμματος μπορούν να το δεχθούν και να το αποδεχθούν αυτό, ας το δοκιμάσουν. Αν όχι, αν πιστεύουν ότι πολύ γρήγορα «πρέπει» να επιστρέψουν στο τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας, τότε ας πάνε σε μια λύση Μεϊμαράκη ή Βορίδη ή Κυριάκου Μητσοτάκη, ας κάνουν το σταυρό τους κι ας ελπίζουν ότι ο Τσίπρας θα κάνει τόσα πολλά λάθη στη συνέχεια, που θα τσαλακώσει το προφίλ του, θα θολώσει την αύρα του και θα κάνει τους Έλληνες ψηφοφόρους να ξαναστραφούν προς το «παλιό» για να «τους σώσει». Είναι θέμα στρατηγικής στο κάτω - κάτω και όπως όλες οι μάχες και όλοι οι πόλεμοι, κερδήθηκαν ή χάθηκαν από μια επιλογή που έγινε ή δεν έγινε...

The post Οι «Τσίπρες» όπως και οι «αντι-Τσίπρες» δεν φυτρώνουν στα δέντρα appeared first on KoolNews.