Οι «εγώ κάνω κουμάντο εδώ πέρα»

Το περιστατικό με τον σεκιουριτά στον ηλεκτρικό της Κηφισιάς μας θύμισε το γιατί το «αρχή άνδρα δείκνυσι» θα είναι πάντα ο καθαρότερος καθρέφτης του ανθρώπινου χαρακτήρα.

Γράφει ο Γιάννης Τσαούσης

Τους ξέρετε ποιοι είναι. Γνωρίζετε καλά ποιοι είναι οι βιότοποι που ευδοκιμούν. Καμιά φορά φαίνονται από τη φάτσα ή από το μάτι που «παίζει», όχι πάντα όμως. Μπορεί και να είναι άνθρωποι «υπεράνω υποψίας». Οι άνευ στολής, κυρίως. Αυτός π.χ. που θα σε κλείσει στο δρόμο και θα σε μπινελικώσει μόλις

τολμήσεις να ψελλίσεις κάτι, αυτός που θα σου κλέψει πούστικα τη σειρά στη δημόσια υπηρεσία παριστάνοντας τον χωλό ή απλά σφυρίζοντας αδιάφορα καθώς στριμώχνεται μπροστά σου κ.ο.κ.

Αυτή η αυθαίρετη ψευδαίσθηση εξουσίας, η λίγο σαλή, λίγο ανώμαλη, μπορεί να μην αντιμετωπίζεται πιο εύκολα, τουλάχιστον όμως αντιμετωπίζεται ευθέως. Ξέρεις ότι έχεις να κάνεις με μια στιγμιαία έκρηξη εγωπάθειας που το πολύ-πολύ να χρειάζεται γιατρό και πράττεις αναλόγως του πόσο ετοιμόλογος είσαι ή του πόσο «σε παίρνει». Τα πραγματικά δύσκολα αρχίζουν όταν ο «εγώ κάνω κουμάντο εδώ πέρα» φοράει στολή.

Οποιαδήποτε στολή, δεν έχει σημασία, αυτό είναι το μαγευτικό με την Ελλάδα. Αστυνομική στολή, στολή σεκιουριτά, στολή κλόουν, Σούπερμαν, σερβιτόρου, οδηγού, πορτιέρη; You name it, για τον αποφασισμένο εξουσιομανή Έλληνα όλες ίδιες είναι. Αρκεί που την φοράει, αρκεί που του έχουν πει ότι φορώντας την αποκτά προνόμια, αποκτά «εξουσία» έναντι των άλλων. Κάποιων άλλων. Κάποια εξουσία. Περιορισμένη. Θεωρητικά. Για τους λογικούς ανθρώπους. Όχι για τον Έλληνα που νιώθει ότι φτάνει στην κορύφωση της αυτο-πραγμάτωσης φορώντας ένα σακάκι μ’ ένα σήμα εταιρίας και κρατώντας στα χέρια έναν ασύρματο, ένα γκλομπ, μια λίστα, ένα τηλέφωνο, ένα τιμόνι, οτιδήποτε συνοδεύει την αμφίεση ως εργαλείο της δουλειάς. Όοοχι.

Για τον συγκεκριμένο ανθρωπότυπο, η στολή είναι μετάβαση. Είναι η αλλαγή επιπέδου που διακαώς ποθούσε. «Προς τα πάνω». Προς την αναγνώριση που «του χρώσταγε η πουτάνα η κενωνία (sic) και ήρθε επιτέλους η ώρα να του ξεπληρώσει τα χρόνια που τον κράταγε στην αφάνεια». Είναι το «επιτέλους μετράω», το «ήρθε η ώρα να με ακούσουν», το «τώρα θα γίνεται ό,τι λέω εγώ». Είναι η παρέλαση των πιο ξεφτιλισμένων, ταπεινών και χαμερπών ενστίκτων του ανθρώπου που συνωστίζονται για να εκτοξευθούν από τον πάτο της ύπαρξης στην επιφάνεια της γλώσσας. Είναι η επίδειξη πυγμής του φοβισμένου, ο τραμπουκισμός του απαίδευτου, ο θεσμικός ρατσισμός του απολίτιστου στην καθημερινότητά μας.

Αυτοί οι άνθρωποι, που είτε θα αδράξουν ή θα δημιουργήσουν από μόνοι τους την ευκαιρία για να δείξουν πόσο διψάνε να κακομεταχειριστούν την «εξουσία» που τους έχει δοθεί για να αποφορτίσουν για λίγο την ύπαρξή τους από τη θλιβερότητά της, είναι δυστυχώς πολλοί. Πόσοι; Όπως ακριβέστατα τους περιέγραψε ο μέγας νεοέλληνας διανοητής Dr. Makis Papasimakopoulos: «Δεν ζουν ανάμεσά μας. Ζούμε ανάμεσά τους».

The post Οι «εγώ κάνω κουμάντο εδώ πέρα» appeared first on KoolNews.