Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ@λ@κες… – Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Ο πρωθυπουργός πήρε, λέει, τηλέφωνο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και του ζήτησε σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών. Έξοχα! Άρα, ο κ. Τσίπρας δείχνει πως θέλει τη συναίνεση των κομμάτων της αντιπολίτευσης για να προχωρήσει σε μείζονες και δύσκολες αλλαγές, όπως στο ασφαλιστικό, αλλά και στη χάραξη μιας εθνικής στάσης στο προσφυγικό, ενόψει και της όλο και πιο σκληρής στάσης της Ευρώπης, μπροστά στον κίνδυνο να κλείσουν σύνορα και οι πρόσφυγες να εγκλωβιστούν εδώ, αλλά και στο ενδεχόμενο να γίνουν κοινές

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Όλα αυτά θα ήταν καλά, αν ο κ. Τσίπρας πραγματικά ζητούσε συναίνεση. Πολύ φοβάμαι πως ο πρωθυπουργός ζητά συνενόχους.

Για να είμαστε ειλικρινείς και απόλυτα δίκαιο, ο κ. Τσίπρας δεν έχει την κύρια ευθύνη για το ασφαλιστικό. Μάλιστα, όσοι κάναμε το ρεπορτάζ της ΝΔ και επί Σαμαρά, θυμόμαστε την Τρόικα να πιέζει τον τότε πρωθυπουργό να περάσει ένα νομοσχέδιο-σκούπα, στο οποίο θα έκλεινε όλα τα ανοιχτά μέτωπα ενός τετραετούς Μνημονίου, μαζί με αυτά και το ασφαλιστικό. Τι να κάνουμε όμως, του έπεσε η ιστορική ευθύνη να είναι αυτός ο πρωθυπουργός που θα πρέπει να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα ενός χρεοκοπημένου ασφαλιστικού συστήματος για κάποια χρόνια ακόμα.

Ο πρωθυπουργός ζητά λοιπόν συναίνεση και Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών. Το είχε κάνει και την επομένη του δημοψηφίσματος, όταν βάφτισε το κρέας ψάρι, επειδή το μεγαλειώδες ΟΧΙ που βγήκε από την κάλπη τρόμαξε και τον ίδιο που περίμενε μια μικρή υπέροχή του. ΟΧΙ μέχρι το τέλος ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε, σήμαινε δραχμή και επέλεξε τότε να ζητήσει τη συνδρομή των άλλων πολιτικών δυνάμεων. Τότε, αυτό το ζητούσαν και οι «έξω». Από τότε όμως έχουν περάσει πέντε μήνες και ο κ. Τσίπρας δεν έκανε τίποτα για να αποδείξει πως θέλει συναίνεση.

Κέρδισε εκλογές με τη διχαστική λογική του «ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο». «Το παλιό»= τα παλιά πολιτικά κόμματα που μας έφεραν έως εδώ, το «αύριο»=αυτός, ο πολλά υποσχόμενος ηγέτης. Τώρα, το «παλιό» τι το θέλει; Στην προεκλογική περίοδο, κόντεψαν να φορτώσουν στην αντιπολίτευση και το προπατορικό αμάρτημα. Υπουργός της κυβέρνησης Τσίπρα δεν ήταν αυτός που έλεγε στην Αλεξανδρούπολη πως για την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης της ΝΔ έφταιγε…η ΝΔ που έκανε σπέκουλα και τρόμαξε τον κόσμο, ώστε πήγε και σήκωσε τις καταθέσεις του;

Η συναίνεση αποδεικνύεται στην πράξη, δεν είναι α λα καρτ, για να την επικαλείται ο ηγέτης, όποτε τα βρίσκει μπαστούνια. Ο κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε και κυβερνά μόνος του και με τη βοήθεια του Πάνου Καμμένου. Δεν άλλαξε τίποτα στο κυβερνητικό σχήμα, κανέναν υπουργό σε μείζονα πεδία συναίνεσης, ώστε να αποδεικνύει πως τη θέλει. Ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης πολιτεύεται ως ταύρος εν υαλοπωλείω, ο Νίκος Κοτζιάς τους «κάνει τη χάρη» να έρθει καμιά φορά και στην Επιτροπή Εξωτερικών της Βουλής, ο Νίκος Παρασκευόπουλος κάνει «παιχνίδι» με τους Λάμπρου και κάπως έτσι κυλούν όμορφα οι μέρες. Συνεπώς, στην πράξη δεν υφίσταται καμία πρόθεση συναίνεσης, πλην όμως ο κ. Τσίπρας τώρα τη ζητά.

Αν η αντιπολίτευση πάει και του παράσχει τη συναίνεσή της στα μέτρα που φέρνει σε στυλ «σφάξε με Πασά μου ν’αγιάσω», θα πρόκειται ίσως για τους μεγαλύτερους αυτόχειρες της πολιτικής ιστορίας. Και, αν όντως το κάνουν, θα δικαιώσουν και τον Γιάννη Μηλιώκα που τραγουδούσε «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες, να δεις που κάποτε θα μας πούνε και χαζούς».

Η συναίνεση αποδεικνύεται στην πράξη. Αν οι άνθρωποι συμπράξουν σε αυτό που μέχρι στιγμής διαφαίνεται πως είναι ένα ρητορικό σχήμα, τότε είναι άξιοι της τύχης τους και να βολευτούν καλά στην αντιπολίτευση, διότι εκεί θα μείνουν για καιρό.

The post Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μ@λ@κες… – Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης appeared first on KoolNews.