Η κρίση με τα μάτια των παιδιών

«Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους. Αυτοί είναι οι πολιτικοί». Η οικονομική κρίση μέσα από τα μάτια 31 μαθητών του ελληνικού δημοσίου…

Ο Θοδωρής Κ. είναι πολύ απογοητευμένος από την Ελλάδα. Και είναι μόλις 12 ετών. Οι απαντήσεις των πιτσιρικάδων της πέμπτης και της έκτης τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς στο ερώτημα «Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί» είναι αυθόρμητες, αληθινές και συγκλονιστικές.

«Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά

μου, θα τον έβαφα μαύρο… Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει», λέει για παράδειγμα μικρούλης Δημήτρης Χ. στο ερώτημα που του έθεσε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου του (την επιμέλεια του όλου εγχειρήματος ανέλαβε ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας) και πολλά από τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης συμφώνησαν:

Θοδωρής Κ.: Κάποιοι άνθρωποι εκμεταλλεύονται άλλους ανθρώπους. Αυτοί είναι οι πολιτικοί. Οι πολιτικοί φτιάχνουν ομάδες και τις κάνουν για το συμφέρον τους, δηλαδή νοιάζονται μόνο για τον εαυτόν τους.

Κωνταντίνος Μ.: Σε λίγο θα είμαστε άστεγοι και θα παρακαλάμε τους αστυνομικούς να μας βάλουν φυλακή για να έχουμε φαγητό και να έχουμε στέγη…Το κυριότερο είναι ότι έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο σύμπαν.

Βαγγέλης Γ.: Μερικοί άνθρωποι για να σωθούν από τα χρέη τους αυτοκτονούν. Δεν έχω καταλάβει γιατί το κάνουν, γιατί τα χρέη θα γυρίσουν στα παιδιά τους και από τα παιδιά στα εγγόνια τους και ούτω καθεξής. Δεn γίνεται να αυτοκτονούν όλες οι γενιές της οικογένειας αυτής αν δεν έχει να ξεπληρώσει τα χρέη της…

Εύα Τ.: Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια χώρα που είχε όλα τα καλά του κόσμου… Οι άνθρωποι ήταν γενναίοι, φιλόδοξοι και ευγενικοί… Ήταν εργατικοί. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να κλέβουν, να μην δουλεύουν και έγιναν άπληστοι. Οι άλλες χώρες βλέποντας το χαμό που επικρατούσε άρχισαν να τους εκμεταλλεύονται γιατί τους ζήλευαν… Το χειρότερο όμως ήταν ότι μέσα τους ένιωθαν απαίσια εξαιτίας της αρρώστιας των πολιτικών για το χρήμα.

Δέσποινα Γ.: Πρέπει να γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, το μυαλό μας με αισιοδοξία, και την καρδιά μας με ελπίδα. Να στηρίξουμε έστω και με μια μικρή αγκαλιά τους δικούς μας ανθρώπους. Να μην αφήσουμε κανένα να τσακίζει το αύριό μας…

Όλγα Π.: Άνθρωποι έξω πεινάνε, άλλοι είναι άρρωστοι και δεν έχουν χρήματα για φάρμακα, γίνονται συσσίτια για τους άστεγους! Εδώ μας έφεραν αυτοί οι ανίκανοι που κόβουν συνέχεια μισθούς για να καταφέρουν να πληρώσουν τα χρέη τους!!! Όμως αυτά τα χρέη δεν πρόκειται να ξεχρεωθούν ποτέ.

Μαριλίζα Π.: Τα παιδιά στην ηλικία 1-14 χρόνων υποφέρουν γιατί στερούνται τα παιγνίδια, το φαγητό, τις γνώσεις που χρειάζονται. Ενώ οι ηλικίες των 15-35… δε βρίσκουν δουλειά αγχώνονται… και το πιο σημαντικό χάνουν την εμπιστοσύνη προς τους συνανθρώπους μας. Έχω την αίσθηση ότι το κράτος κοροϊδεύει όλους τους Έλληνες.

Κωνσταντίνος Μ.: Οικονομική κρίση είναι ένα πρόβλ