Paul Ronzheimer: Το τρομερό παιδί της Bild

Ορκισμένος ανθέλληνας ή δαιμόνιος ρεπόρτερ; Μόλις στα 26 του, ο Paul Ronzheimer είναι ο μοναδικός απεσταλμένος στην Ελλάδα της γερμανικής Bild.

Από τον Βαγγέλη Χαρισόπουλο

Προσπαθώντας να βρω για ποιο λόγο μάς δυσφημεί στους εκατομμύρια δανειστές συμπατριώτες του, τον συνάντησα στη διάρκεια της τελευταίας επίσκεψής του, λίγο πριν από το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου.

Το ραντεβού μας –που αναβλήθηκε πολλές φορές λόγω των εξελίξεων– ήταν σε ξενοδοχείο, κάπου στο κέντρο της Αθήνας. Ο «προβοκάτορας του Βερολίνου», όπως τον αποκάλεσαν τα Νέα, μπήκε στο μπαρ φορώντας κουκούλα, φόρμες και… παντόφλες. «Συγνώμη που εμφανίζομαι έτσι, αλλά είμαι χάλια, άρρωστος» απολογήθηκε και παρήγγειλε ένα τσάι. Έδειχνε εξαντλημένος και από τις συνεχείς αλλαγές της επικαιρότητας, αφού μέσα σε λίγες ώρες η χώρα είχε «αλλάξει» τρεις πρωθυπουργούς: Παπαδήμο, Διαμαντούρο, Ρουμελιώτη.

Ξεκινώντας την κουβέντα, του θύμισα ότι στο Facebook υπάρχει ένα group «μίσους» εναντίον του, με τίτλο «Κατά του Γερμανού δημοσιογράφου της Bild Paul Ronzheimer» – ένα group που δημιουργήθηκε πέρυσι, όταν ο Paul μας «έβαλε φωτιά» αποκαλύπτοντας τα εξωπραγματικά προνόμια συγκεκριμένων επαγγελμάτων στην Ελλάδα και τις σπατάλες μας σε μπουζούκια σε καιρό κρίσης. Τότε έγινε τόσο διάσημος, που τον κάλεσε στην εκπομπή της μέχρι και η Τατιάνα Στεφανίδου. «Υπάρχει ακόμη;» με ρωτάει για το group – όταν του είπα ότι είναι ουσιαστικά ανενεργό, έδειξε να απογοητεύεται.

«Δεν έχω μετανιώσει για κανένα από αυτά τα δημοσιεύματα» δηλώνει, διευκρινίζοντας ότι οι Έλληνες μπορεί να ένιωσαν προσβεβλημένοι επειδή «η Bild, ως ταμπλόιντ, εστιάζει στους ανθρώπους και σε συναισθηματικά πράγματα. Και καμιά φορά κάποιος τίτλος μπορεί να γενικευτεί. Αλλά έτσι είναι η δημοσιογραφία. Τα ταμπλόιντ μπορεί κάποιες φορές να είναι υπερβολικά. Ποτέ δεν είπαμε ότι όλοι οι Έλληνες είναι τεμπέληδες. Αν πάντως άλλαζα κάτι σήμερα, θα έκανα σαφείς διακρίσεις ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους και στους ιδιωτικούς, που δουλεύουν σαφώς σκληρά».

“Η Αθήνα καιγόταν και ο Κακλαμάνης έτρωγε ριζότο”
Ο ίδιος λέει πως μια συνάντηση που δεν θα ξεχάσει ποτέ ήταν αυτή με τον πρώην δήμαρχο Αθηναίων Νικήτα Κακλαμάνη πέρυσι, όταν η Αθήνα «πνιγόταν» από τα δακρυγόνα και τις μολότοφ. «Ήθελα να δω τι θα κάνουν οι πολιτικοί μετά την ψήφιση των μέτρων στη Βουλή και πήγα στο Κολωνάκι. Εκεί είδα τον Νικήτα Κακλαμάνη να τρώει σε ένα εστιατόριο. Από τη μία πλευρά αυτός και απέναντι οι αστυνομικές κλούβες. Ήθελα να του μιλήσω, αλλά εκείνος ήταν έξαλλος. “Φύγε από εδώ, Γερμανέ” μου φώναζε. “Θέλω να φάω το ριζότο μου, δεν σου λέω τίποτα”. Και τότε τον ρώτησα: “Μα, κύριε Κακλαμάνη, η πόλη σας είναι στις φλόγες. Γιατί κάθεστε εδώ;”. Όταν μια πόλη φλέγεται, θέλω να βλέπω το δήμαρχό της μέσα σε ένα κτίριο ή με την αστυνομία και να έχει τα πάντα υπό έλεγχο και όχι να κάθεται σε ένα εστιατόριο και να τρώει ριζότο».

Για τον ίδιο λόγο λέει πως δεν του άρεσε ούτε η εικόνα του Γιώργου Παπανδρέου στο καφέ του Εθνικού Κήπου σε