Barca, we have a problem

Η άμυνα και η λειτουργία της ήταν ανέκαθεν η αχίλλειος πτέρνα των Καταλανών. Απλώς φέτος έχει παραγίνει το πράγμα και η ομάδα μπάζει από παντού.

Πέφτει για τάκλιν ο Γιάννης Τσαούσης

Τρεις «τεσσάρες» παθητικό στα πρώτα εννιά ματς της χρονιάς. Από Σεβίλη, Αθλέτικ Μπιλμπάο και Θέλτα. Προσθέστε κι άλλα 4 από τους υπόλοιπους, έχουμε 13 στο σύνολο. Άουτς. Αυτό πόνεσε. «Ναι, αλλά έχει βάλει 16 στην επίθεση», θα πει κάποιος. Αμ δεν είναι έτσι...

Η περσινή σεζόν ήταν η πρώτη μετά τo 1999 που στο κέντρο της άμυνας δεν θα δέσποζε η ηγετική μορφή του Κάρλες Πουγιόλ. Η ανησυχία ήταν

μεγάλη για μια ομάδα που ούτως ή άλλως βασιζόταν στο επιθετικά ελκυστικό παιχνίδι της και ο κόσμος της οποίας -εθισμένος στις επιτυχίες- ζητούσε όλο και περισσότερο θέαμα: Ποιός θα κρατάει τα μπόσικα πίσω, τώρα που αποσύρθηκε ο αρχηγός; Εύλογη απορία, που απαντήθηκε τον Ιούνιο όταν η Μπάρτσα ολοκλήρωσε το τρεμπλ δεχόμενη μόλις 38 γκολ σε 60 παιχνίδια -και σκοράροντας 175 στον αντίποδα.

Η εντυπωσιακή επιθετική εσοδεία πέτυχε τους στόχους της, ωστόσο οι πιο παρατηρητικοί άρχισαν να παρατηρούν προβλήματα και αρρυθμίες στην ανασταλτική λειτουργία της ομάδας. Παρότι για να καλύψει το κενό του Πουγιόλ η Μπαρτσελόνα είχε αποκτήσει τους Βερμέλεν και Ματιέ, στα πιο έμπειρα μάτια ήταν φανερό ότι η αμυντική τετράδα δεν ρόλαρε καλά, οι αντίπαλοι πατούσαν την περιοχή της με χαρακτηριστική ευκολία και αν δεν έκαναν εξαιρετική πρώτη σεζόν οι Μπράβο και Tερ Στέγκεν τα πράγματα πιθανότατα θα ήταν πολύ χειρότερα.

Το θέμα του τερματοφύλακα η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρούσε τους Καταλανούς από τότε που σταμάτησε το ποδόσφαιρο ο Θουμπιθαρέτα. Ακολούθησε μια σειρά από κωμικές και αποτυχημένες επιλογές, όπως ο Αρνάου, ο Ντιτρουέλ, ο Χεσπ, ο Μπονάνο, ο Ένκε, ο Ρουστού και ο Γιορκέρα, για να φτάσουμε στην 12ετή μονοκρατορία του Βίκτορ Βαλδές, του ανθρώπου που απέδειξε ότι με ελάχιστα δράμια ταλέντου και πολύ καλές δημόσιες σχέσεις μπορείς να κάνεις μια σπουδαία καριέρα.

Αφού λοιπόν έλυσε το θέμα στον «άσο» η Μπάρτσα αγοράζοντας τον Γερμανό και τον Χιλιανό, ποιό είναι το πρόβλημα; Ότι δεν φτάνουν αυτοί. Και φέτος φαίνεται πολύ περισσότερο από πέρυσι, για μια σειρά από λόγους όπως:

1. Ότι ο Ζεράρ Πικέ είναι ένας επαρκής σέντερ μπακ, σε καμία περίπτωση κορυφαίος, που δεν μπορεί όμως να ηγηθεί στην άμυνα όταν λείπει από δίπλα του ο Μαστσεράνο.
2. Ότι ο Χαβιέρ Μαστσεράνο είναι ένας αμυντικός χάφ που έγινε κατά συνθήκη κεντρικός αμυντικός και παίζει καλά διότι καλύπτει την άγνοια των βασικών της θέσης με την ποδοσφαιρική του οξυδέρκεια.
3. Ότι ο Τόμας Βερμέλεν πέρασε κυριολεκτικά ολόκληρη την προηγούμενη χρονά στα πιτς λόγω τραυματισμού, στους οποίους είναι γνωστό ότι είναι επιρρεπής.
4. Ότι ο Ζερεμί Ματιέ είναι ένας μέτριος αριστερός μπακ που αδυνατεί να πρωταγωνιστήσει ως σέντερ μπακ επιπέδου στα 31 του.
5. Ότι ο Ντάνι Άλβες στα 32 του περνάει τον περισσότερο καιρό του στην επίθεση, την ώρα που ο αναπληρωματικός του, ο Ντάγκλας, κάνει απλώς μερικά «ρεπά» περιμένοντας με τη σειρά του να έρθει η «απαλλαγή» του, ο Αλέις Βιδάλ, το Γενάρη.
6. Ότι ο Ζόρντι Άλμπα αφενός «αναγκάζεται» κι αυτός, λόγω επιθετικών αναγκών, να ανεβαίνει πολύ συχνά πάνω από το κέντρο και αφετέρου έχει πίσω του τον Αντριάνο (γελάει ο κόσμος).
7. Ότι συνδετικός κρίκος μεταξύ άμυνας και κέντρου είναι ο Μπουσκέτς. Με εναλλακτικές τον Ραφίνια και τον Σέρχι Ρομπέρτο. Κλαίει η μάνα μου στο μνήμα δηλαδή.

Η επίσημη δικαιολογία για το μικρό -φανερά ελλιπές και ανισοβαρές- ρόστερ της Μπαρτσελόνα είναι ότι κουβαλάει στην πλάτη της την απαγόρευση μεταγραφών μέχρι τον Ιανουάριο του 2016, απόφαση που ισχύει από τον Αύγουστο του 2014. Αυτό, όμως, δεν της απαγόρευε να έχει κάνει το κουμάντο της και να έχει ήδη κλείσει έναν κορυφαίο κεντρικό αμυντικό ή αμυντικό μέσο. Αντ’ αυτού, οι διοικούντες την ομάδα αποφάσισαν να ξοδέψουν 41 εκατ. ευρώ για τον Αρντά Τουράν. Σπουδαίος παίκτης, δε λέω, αλλά όχι σε θέση που η ομάδα αιμορραγεί αγωνιστικά.

Το πρόβλημα φαίνεται διογκωμένο στην αρχή της φετινής σεζόν, διότι στην αμυντική «τρύπα» που ήδη υπάρχει προστέθηκαν και τρία καινούρια στοιχεία: α) Το ότι οι παίκτες δείχνουν να υπολείπονται σε φυσική κατάσταση σε σχέση με τα στάνταρντς που τους είχαμε συνηθίσει, β) το ότι μειώνεται η σιγουριά που απέπνεε το παιχνίδι της Μπάρτσα και γ) το ότι κάνει πλέον «μπαμ» πως η ομάδα χρειάζεται έναν δεύτερο αμυντικογενή χαφ (holding midfielder, που λέμε και στο χωριό μου) δίπλα στον Μπουσκέτς. Άρα είτε θα χρειαστεί να οπισθοχωρήσει μόνιμα 15-20 μέτρα στο γήπεδο ο Ράκιτιτς και η διάταξη να μετατραπεί σε 4-2-3-1 ή να μετακινηθεί σύντομα ξανά στα χαφ ο Μαστσεράνο ή να ξηλωθούν για να πάρουν έναν παίκτη τύπου Βεράτι (τον ίδιο τον Βεράτι ιδανικά) ή... φέξε μου και γλύστρησα.

Υπάρχει, βέβαια, πάντα και η δοκιμασμένη αλτερνατίβα. Να βάλουν 200 γκολ οι MSN «κι ας φάμε και 100 πίσω, δεν τρέχει κάστανο». Ναι, κάτι τέτοια «γιούργια» είχε στο μυαλό του κι ο Ναπολέοντας στο Βατερλό κι όλοι ξέρουμε τι κατάληξη είχαν.

The post Barca, we have a problem appeared first on KoolNews.