Νάντια Κοντογεώργη: «Είμαι τυχερό κορίτσι»

Τη γνώρισα ως Βίβιαν στο «Κάτω Παρτάλι». Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν ότι δεν μπορεί αυτή η τρέλα που βγαίνει στο γυαλί να μην υπάρχει και έξω από αυτό. Ήμουν σίγουρη ότι η Νάντια δεν είναι ένα συνηθισμένο κορίτσι. Είχα δίκιο. Είναι ξεχωριστή. Τραγουδάει υπέροχα, παίζει εξαιρετικά, σκορπίζει χαρά. Τώρα βρίσκεται στην «Όπερα της πεντάρας», ονειρεύεται τον επόμενο ρόλο, το απόφθεγμα που θα εφεύρει την επόμενη μέρα, τη στιγμή που θα το ανατρέψει και πολλά πολλά άλλα. Νάντια είναι αυτή.

Απόφοιτος Κολλεγίου και Χάρβαρντ. Ένιωθες προνομιούχα απέναντι στα υπόλοιπα παιδιά;

«Μα και βέβαια ένιωθα. Και σήμερα νιώθω έτσι γιατί είναι πολυτέλεια να δουλεύω, ειδικά στο επάγγελμα που έχω επιλέξει και να συνεργάζομαι με τέτοιους ανθρώπους. Από μικρή αισθανόμουν έτσι, αν και κάποιες φορές ένιωθα ενοχές».

Από μόνη σου ή σου τις προκαλούσαν οι άλλοι;

«Από μόνη μου. Είχα επίγνωση του τι γίνεται στον κόσμο και ότι εγώ ήμουν τυχερή που μπορούσα να απολαμβάνω το δώρο ενός καλού σχολείου. Δεν ήμουν από μία μεγαλοαστική οικογένεια, οι δικοί μου δούλευαν πολύ για να πληρώσουν τα δίδακτρα και είχα βοήθεια από το ταμείο υποτροφιών. Οι γονείς μου εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μπορώ να τα απολαμβάνω όλα αυτά».

Δηλαδή σου ήρθαν τα πράγματα από τύχη ή κυνήγησες τα «θέλω» σου;

«Δούλεψα πολύ και δουλεύω ακόμη. Υπήρχαν περίοδοι που δεν είχα ρόλους και πήγαινα από ακρόαση σε ακρόαση. Τότε δούλευα για να τα βγάλω πέρα και ήλπιζα ότι θα βρω κάτι και θα τα καταφέρω. Είμαι και τυχερή, όμως έχω δουλέψει και πολύ. Δεν συνέβησαν όλα ερήμην μου. Είμαι όμως τυχερό κορίτσι».

Υπάρχει κάποια πόρτα κλειστή που θες να ανοίξεις;

«Όχι. Ίσως κάποια που δεν έχω φανταστεί. Τις υπόλοιπες δουλεύω για να τις ανοίγω».

Κάποια που έκλεισε και σε στεναχώρησε;

«Όταν βγήκε ο νόμος ότι θα διαγράφονταν οι αιώνιοι φοιτητές στεναχωρήθηκα διότι είμαι αιώνια φοιτήτρια της Νομικής. Τώρα επαναπροσδιορίζομαι και σκέφτομαι ότι ίσως πρέπει να τελειώσω. Γενικά στην ζωή δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πόρτες που δεν ανοίγουν. Νομίζω ότι έχουμε τα εφόδια να τις ανοίξουμε αν θέλουμε».

Δηλαδή ήθελες να γίνεις δικηγόρος ή απλά ήθελες να πάρεις ένα πτυχίο για να μην αφήσεις κάτι μισοτελειωμένο;

«Ήθελα απλά να απολαύσω την ευκαιρία που μου παρείχαν από την Γ’ Λυκείου όπου διάβαζα πάρα πολύ για να πετύχω στις εξετάσεις. Ήθελα να έχω πρόσβαση σε γνώσεις που την προηγούμενη δεκαετία δεν μου φαίνονταν τόσο ενδιαφέρουσες αλλά πλέον τις έβλεπα αλλιώς».

Αν σου ζητούσα να περιγράψεις τη Νάντια με μία πρόταση;

«Ωχ! Ένα κορίτσι που θέλει να αγαπάει και να αγαπιέται, που της αρέσουν τα κλισέ και ακόμη περισσότερο της αρέσει να τα ανατρέπει».

Γι” αυτό σου αρέσουν; Επειδή τα ανατρέπεις;

«Είμαι άνθρωπος που κάθε ημέρα καταλήγει και σε ένα φιλοσοφικό απόφθεγμα. Οι φίλοι μου γελάνε γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι την επόμενη ημέρα θα το έχω καταρρίψει, γεγονός που όντως ισχύει».

Το απόφθεγμα της ημέρας ποιο είναι;

«Η μη σκληρότητα απέναντι στους ανθρώπους. Πρέπει να είμαστε πιο ελαστικοί για να χωρούμε και να συγχωρούμε εμάς και τους άλλους. Αύριο μπορεί να σου πω ότι τα όριά μας πρέπει να είναι πιο σαφή. Γι αυτό σου λέω… Άστο».

Τι σημαίνουν η οικογένεια και οι φίλοι για σένα;

«Είναι κάτι που το αγαπάω και το φροντίζω. Είναι πολύ σημαντικό. Είναι άνθρωποι που επιλέγω να έχω στην ζωή μου άρα είναι σημαντικοί».

Υπάρχει κάποιο πρόσωπο στην ζωή σου που σε έχει σημαδέψει;

«Ίσως η καλύτερη μου φίλη από το σχολείο η Βάλια. Οι φίλοι μου είναι τα πρόσωπα αυτά».

Γενικά αφήνεσαι να σε επηρεάσουν;

«Ναι, πάρα πολύ. Ακόμη κι αν αντιδράσω εκείνη την ώρα ξέρουν ότι την επόμενη μέρα θα τους πάρω τηλέφωνο και θα πω «για έλα να συζητήσουμε αυτό που μου έλεγες…».

Είσαι από τις γυναίκες που νιώθουν ανασφάλεια αν δεν υπάρχει μία σχέση στην ζωή τους;

«Όχι. Απλά μάλλον σε κάθε περίοδο της ζωής μου, κάθε σχέση κάλυπτε διαφορετικές μου ανάγκες. Μεγάλωνα μαζί με τις σχέσεις μου οπότε κάθε άνθρωπος ερχόταν για συγκεκριμένες ανάγκες. Ανάμεσα στις σχέσεις συνέβαιναν οι πιο μεταβατικές φάσεις μου».

Ως κορίτσι ονειρευόσουν ανέκαθεν γάμο και παιδιά;

«Έω περάσει απ” όλα. Από το στάδιο του γάμου αλλά και από το «δεν πρόκειται να παντρευτώ ποτέ στη ζωή μου». Νομίζω ότι τώρα είμαι στην περίοδο που ούτε απορρίπτω ούτε επιζητώ κάτι τέτοιο. Απολαμβάνω ό,τι συμβαίνει και βλέπουμε. Ίσως δεν έχω καταλήξει κάπου και όταν καταλήξω θα το απορρίψω για μία φορά ακόμη».

Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να μπει στην ζωή σου ένας άνθρωπος και να καταργήσει τα πάντα; Και φιλοσοφίες και αποφθέγματα…

«Μα μόνο έτσι θα γίνουν τα πράγματα. Αν με έναν άνθρωπο θελήσουμε να κάνουμε οικογένεια και παιδιά – γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνω τον γάμο, τότε ναι. Α, και για το πάρτι! Αλλά μόνο αν θελήσω να κάνω ένα παιδί θα αλλάξει η συνθήκη».

Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου θα ήθελες να αλλάξεις αλλά δεν τα καταφέρνεις όσο κι αν προσπαθείς;

«Την αναβλητικότητά μου. Είναι στοιχείο ανωριμότητας αλλά πού θα μου πάει, θα το πατάξω».

Και για ποιο στοιχείο του χαρακτήρα σου σε αγαπούν;

«Για το ότι με νοιάζει να είμαστε καλά».

Είσαι κορίτσι που ρίχνει ματιές στον έξω κόσμο;

«Ναι, ρίχνω, μέρος του έξω κόσμου είμαι κι εγώ άλλωστε. Αυτή την περίοδο φοβάμαι το σκότος που υπάρχει γενικά και την τάση των ανθρώπων να κλείνονται στον εαυτό τους και να προσφέρουν όλο και λιγότερα»

Είχες ποτέ κάποια ηρωίδα που ήθελες να της μοιάσεις;

«Αγαπούσα πολύ την Κάλλας και είχα γράψει μία έκθεση για τη Μερκούρη».

Α! μεγαλοπιανόσουν…

«(γέλια) Α, θυμάμαι ότι είχε έρθει και η Κική Δημουλά να μας διαβάσει ποιήματα και γοητεύτηκα…»

Εμ, στο Κολλέγιο αγαπητή μου ποιος θα ερχόταν να σας διαβάσει ποιήματα;

«Τέλος πάντων (ξεκαρδίζεται). Δεν ταυτιζόμουν. Τις θαύμαζα ως πολύ διαφορετικές και ρηξικέλευθες αλλά ήξερα ότι δεν τους μοιάζω».

Ποιο είναι το πιο τολμηρό πράγμα που έχεις κάνει;

«Το ότι έγινα ηθοποιός αν και ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα γινόμουν δικηγόρος. Έκοψα αυτή την αυτονόητη γραμμή και ένιωθα ότι έκανα επανάσταση».

Αν σου ζητούσαν να διαβάσεις κάποιο βιβλίο ή παραμύθι σε ένα προσφυγόπουλο για να του δώσεις, χαρά ποιο θα διάλεγες;

«Νομίζω θα ήταν πιο σημαντικό να το πάρω αγκαλιά και να του τραγουδήσω… Και να το κοιτάξω στα μάτια. Πιο σημαντικό νομίζω είναι αυτό από τις λέξεις…».

Photo Credit: Alexei Siozov for jenny.gr