Το ελληνικό PSI ως «δώρο» για Πορτογαλία και Ιρλανδία

Πολύ πιο ελκυστική, πλέον, μια πραγματικά εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους των άλλων υπερχρεωμένων κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η βασανιστική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, που συνοδεύτηκε από μια εκ των υστέρων εισαγωγή και ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης προκειμένου να υποχρεωθούν ακόμη και οι αρνητικοί πιστωτές να καταθέσουν τους τίτλους τους στο τραπέζι  του μεγάλου ‘κουρέματος’,

μπορεί να καταστήσει από αύριο πολύ πιο ελκυστική και άρα πιθανή μια πραγματικά εθελοντική αναδιάρθρωση του χρέους των άλλων υπερχρεωμένων κρατών της ευρωπαϊκής περιφέρειας -δηλαδή της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.

Με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το 85% των ιδιωτών πιστωτών του ελληνικού δημοσίου που οι τίτλοι τους διαπραγματευόνταν πριν μια βδομάδα μόλις στα 20 σεντ το ευρώ, φοβούμενοι τον κίνδυνο να χάσουν τα πάντα σε περίπτωση που η Ελλάδα αρνούνταν κάθε πληρωμή, έδωσαν τα παλαιά τους ομόλογα και πήραν νέα. Προκειμένου να υποχρεώσει το σύνολο των πιστωτών που διέθεταν ομόλογα υπό το ελληνικό δίκαιο να καταθέσουν τους παλαιούς τους τίτλους, η Αθήνα ενεργοποίησε τις ρήτρες συλλογικής δράσης που είχε βάλει εκ των υστέρων με νομοθετική απόφαση στα ομόλογά της και αύξησε περαιτέρω τη συμμετοχή.  Αλλά είναι αυτή ακριβώς η διάκριση μεταξύ των ομολόγων που βρίσκονται στο εγχώριο δίκαιο και των ομολόγων που διέπονται από το διεθνώς αποδεκτό αγγλικό δίκαιο η οποία ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τα άλλα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας που παρακολούθησαν το ελληνικό PSI (Private Sector Involvement) με πραγματικά μεγάλη προσοχή.

Τα ελληνικά ομόλογα που διέπονται από το βρετανικό δίκαιο -όπως και η πλειοψηφία των ομολόγων των αναδυόμενων χωρών- διαπραγματεύονταν το τελευταίο διάστημα σαν να ήταν αυξημένης εξασφάλισης έναντι των ελληνικών ομολόγων που διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο -την περασμένη Πέμπτη σχεδόν στη διπλή τιμή. Κι αυτό επειδή μια χώρα δεν μπορεί να αλλάξει τους όρους των ομολόγων της σε ξένο δίκαιο με απόφαση του Κοινοβουλίου της, άρα δεν είναι δυνατό να επιβάλλει καμιά συμφωνία ανταλλαγής σε έναν απρόθυμο πιστωτή -είναι στο χέρι του ιδίου η όποια απόφασή του.

Σύμφωνα λοιπόν με άρθρο που δημοσίευσε την περασμένη βδομάδα ο επικεφαλής  οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Αναδιάρθρωσης και Ανάπτυξης Ζερομίν Τσετελμέγιερ και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ντιουκ Μίτου Γκουλάτι, αυτό το νομικό κενό μπορεί κάλλιστα να ωθήσει άλλα υπερχρεωμένα κράτη της Ευρωζώνης και τους πιστωτές τους σε αμοιβαία αποδεκτές και ευεργετικές αναδιαρθρώσεις χρέους. Κι αυτές οι  συμφωνίες είναι πιθανό να περιλαμβάνουν μια μεταβολή στο νομικό καθεστώς των τίτλων σε αντάλλαγμα για κάποιο σχετικώς μετριοπαθέστερο ‘κούρεμα’.

«Οι ομολογιούχοι άλλων κρατών της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε κίνδυνο οι οποίοι διεθέτουν τίτλους που υπάγονται στο εγχώριο δίκαιο μπορεί κάλλιστα να θελήσουν να κάνουν μια συμφωνία προκειμένου να πάρουν τίτλους στο αγγλικό δίκαιο», σημειώνουν οι δύο οικονομολόγοι. «Αναλόγως του πόσα χρήματα