Το παρασκήνιο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

Πώς αποφεύχθηκε η… γενική σύρραξη.

Σε… γενικευμένη σύρραξη κόντεψε να εξελιχθεί το Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, στη διάρκεια της οποίας εγκρίθηκε μόνο η υποψηφιότητα του Ευάγγελου Βενιζέλου για την προεδρία τους κόμματος, στις εκλογές της 18ης Μαρτίου.

Η ιστορία άρχισε πριν από ημέρες, όταν το επιτελείο του Χρήστου Παπουτσή αντιλήφθηκε ότι δεν θα

εξασφάλιζε τον απαιτούμενο αριθμό υπογραφών, για να υποστηριχθεί η υποψηφιότητά του. Το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ αναφέρει επί λέξει στο άρθρο 41 παράγραφο 5 τα εξής: «Υποψήφιος Πρόεδρος αναδεικνύεται όποιος προταθεί από το 1/4 τουλάχιστον των μελών του Εθνικού Συμβουλίου ή το 1/3 των Περιφερειακών Επιτροπών του Κινήματος ή το 10% τουλάχιστον του συνόλου των Μελών του Κινήματος. Κάθε Μέλος προτείνει μόνον έναν (1) υποψήφιο».

Το Πολιτικό Συμβούλιο, σε μία από τις πρώτες συνεδριάσεις του, όταν άρχισε η κούρσα της διαδοχής, αποφάσισε ότι πρέπει κάθε υποψήφιος να προσκομίσει τουλάχιστον 94 υπογραφές, όσο είναι το ένα τέταρτο των 377 μελών του Εθνικού Συμβουλίου.

Τότε, ούτε η πλευρά του Ευάγγελου Βενιζέλου ούτε εκείνη του Χρήστου Παπουτσή έβαλε θέμα αμφισβήτησης των υπογραφών. Μόνο ο Στέφανος Τζουμάκας, που γνώριζε εξαρχής ότι δεν έχει τόσες υπογραφές, είχε θέσει θέμα πολιτικής απόφασης του Εθνικού Συμβουλίου, κατ’ επανάληψη της διαδικασίας του 2007, όταν εγκρίθηκαν χωρίς υπογραφές οι υποψηφιότητες των Παπανδρέου, Βενιζέλου, Σκανδαλίδη. Μόνο που τότε είχε θεωρηθεί απλά περιττό  να προσκομιστούν υπογραφές, καθώς κρίθηκε ομόφωνα ότι και οι τρεις θα μπορούν να τις έχουν.

Όταν όμως η πλευρά Παπουτσή διαπίστωσε την αδυναμία της, έθεσε και εκείνη με τη σειρά της θέμα πολιτικής απόφασης και, επικαλούμενη ότι το καταστατικό δεν προβλέπει ρητά συλλογή υπογραφών, άρχισε να αμφισβητεί τη διαδικασία, αν και στο μεταξύ η πλειονότητα του Εθνικού Συμβουλίου είχε υπογράψει υπέρ του Ευάγγελου Βενιζέλου!

Το τραγελαφικό είναι ότι επί πέντε και πλέον χρόνια οι γραμματείς του κόμματος και το Εθνικό Συμβούλιο δεν είχαν εκδώσει εφαρμοστικό κανονισμό για το συγκεκριμένο άρθρο του καταστατικού. Δεν προσδιορίστηκε ποτέ ρητά το πώς γίνεται η πρόταση μίας υποψηφιότητας. Εκεί πάτησαν οι επιτελείς του κ. Παπουτσή, όμως υπερέβησαν τα εσκαμμένα: ζήτησαν πολιτική έγκριση, χωρίς κάτι τέτοιο να προβλέπεται από το καταστατικό!

Έφτανε όμως η ασάφεια του καταστατικού, για να ξεκινήσει ο καβγάς στο Εθνικό Συμβούλιο.

Ορθά η επιτροπή τήρησης του καταστατικού υπό τον Γιώργο Ανωμερίτη παρουσίασε τις δύο εμπρόθεσμες υποψηφιότητες των Βενιζέλου και Παπουτσή, ζητώντας από το αρμόδιο προεδρείο του συμβουλίου, να εφαρμόσει την πρόβλεψη με τις υπογραφές, αφού δεν υπάρχει κάποια άλλη πρόβλεψη. Όπερ και εγένετο, το προεδρείο ανακήρυξε ωε μόνη έγκαιρη την υποψηφιότητα του κ. Βενιζέλου, που συνοδευόταν από τις υπογραφές – προτάσεις (189 στον αριθμό).

Αμέσως άρχισε η αντιπαράθεση. Ο κ. Παπουτσής ζήτησε να εγκριθούν τόσο η δική του υποψηφιότητα όσο και εκείνη του Στέφανου Τζουμάκα, γιατί συμμετείχαν στους αγώνες