Κάρλος Τέβεζ – Το Τραγούδι Δεν Είναι Το Φόρτε Μου

Είπε να κάμει ένα μπρέηκ την προηγούμενη εβδομάς ο Καρλίτος ο Τέβεζ (λόγω ενός αλαφρού τραυματισμού και καλά) και να πάει στο Μπούενος Άιρες να αράξει λίγο με κολλητούς, τους φίλοι και τους οικογένειές του.
Πήγε όμως και να διασκεδάσει ο άνθρωπας, διατί ασούμε τι διάολο, ποδοσφαιριστής είναι ο άνθρωπας, όχι σώκλειστος σε μοναστήρι.
Πάει το λοιπόν σε μια αργεντίνικη μπουζουκλερία και αράζει ο παλίκαρος, αλλά εντοπίζεται από τον επικό τραγουδιάρη, που τόνε βλέπεις και μοιάζει σαν ένα συγκλονιστικό γενετικό πείραμα που συνδύασε τον Τζην Σίμονς τον Κις με τον Βασίλη Χατζηπαναγή και του έδωσε τον αέρα του Γιάννη Φλορινιώτη. Δηλαδής ψιλοχοντροκαιγαμώ σα να λέμε.
Έλα κάτω ρε Καρλίτο να πούμε κανένα σεκλετικό, όχι νταξ να πούμε δεν χρειάζεται λέει ο Καρλίτος παίζοντας για λίγο ένα εξαιρετικό «τραβάτε και ας κλαίω», αλλά πριν προλάβεις να πεις χριστέ και παναγία ο άνθρωπος είναι πιο άσχημος και από την ερμηνεία του Νίκολας Κήτζ στο Γκοστ Ράηντερ) ο τύπος έχει ανέβει στην σκηνή και μετά από ένα μικρό εισαγωγικό αυτός και ο Γιάννης Χατζηπανασίμονς έχουν αρχίσει και το ρίχνουν το σπρέχεν το τραγουδιστικό και γίνεται το έλα να δεις να δούμε και ούλοι για να κουφαθούμε.
Σας μιλάω για ταλέντο σπασμένο. Παραβιασμένο. Να τον ακούς να σου κάνει καντάδα και να πέφτεις από το παράθυρο στα πεζοδρόμια από κάτου. Με το κεφάλι πρώτο για να σιγουρεύσεις το σπάσιμο.
Παναζία μου, τι χορδαί κι αυτές.