Καλό ταξίδι Θέμη, όλη σου η ζωή εξάλλου ένα ταξίδι ήταν…

Τον Θέμη Γύπαρη τον γνώριζα 25 ολόκληρα χρόνια. Ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός, ουσιαστικά ένας χαρισματικός άνθρωπος γιατί είχε τεράστια δύναμη ψυχής με την οποία είχε νικήσει το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε. Ήταν περήφανος και συνάμα ρομαντικός. Είχε αφιερώσει τη ζωή του στην ΑΕΚ και σαν ιδρυτικό στέλεχος της Original Ηρακλείου είχε φέρει κοντά στην αγαπημένη του ομάδα πολλούς νέους φιλάθλους. Ίσως αυτή τελικά να ήταν και η μεγαλύτερη προσφορά

του στην Ένωση, μεγαλύτερη και από τα εκατομμύρια χιλιόμετρα που έκανε για να βρίσκεται κοντά της στα γήπεδα όλου του κόσμου και το φουρτουνιασμένο κρητικό πέλαγος που πάντα αψηφούσε. Το κλαμπ της Original Ηρακλείου ήταν για τον ίδιο αυτό που αποκαλούσε «φωτεινό μονοπάτι της ζωής του». Από το μακρινό 1991 που είχε διοργανώσει την εκδρομή στο Ρέθυμνο για το παιχνίδι Κυπέλλου ΕΑΡ-ΑΕΚ και είχε απασχολήσει τον αείμνηστο Κώστα Ρουμελιώτη που είχε ιδρύσει από το 1973 τον πρώτο Σύνδεσμο της ΑΕΚ στο Ηράκλειο Κρήτης. Έψαχνε τότε ο κυρ Κώστας να τον βρει, να δει ποιος είναι... Είμαι σίγουρος πως θα συναντηθούν οι δυο τους στον παράδεισο, έχουν πολλά να πουν. Και επειδή πάντα όταν βρισκόταν στο αεροδρόμιο «Νίκος Καζαντζάκης» για να υποδεχτεί την ΑΕΚ με πείραζε και μου ζητούσε να γράψω πως... την περίμεναν 300 και 400 ΑΕΚτζήδες («εσείς οι δημοσιογράφοι πάντα υπερβάλετε», μου έλεγε) θα του πω πως δεν έγραφα ποτέ κάτι ψεύτικο. Αλλά θα ήθελα να είναι ψέμα το ότι έφυγε τόσο μικρός. Θα ήθελα να τον έβλεπα μια τελευταία φορά για να του πω μια ιστορία από την αποστολή μου στο Σουδάν, με την οποία τόσο γελούσε, ένα βραδάκι που είχαμε ανταμώσει στη Λ. Δημοκρατίας στο Ηράκλειο, εγώ, ο Θέμης και ο Κώστας ο Κετσετζόγλου. Καλό ταξίδι Θέμη, όλη σου η ζωή εξάλλου ένα ταξίδι ήταν...
Γιώργος Μιμίκος (δημοσιογράφος), Ηράκλειο Κρήτης...