Η έννοια του κάλλους και οι αρχαίοι φιλόσοφοι

Το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης ή του ΚΑΛΛΟΥΣ είναι ένα θέμα που, χωρίς αμφιβολία, απασχολεί όλους μας.

Το θέμα της εξωτερικής εμφάνισης ή του ΚΑΛΛΟΥΣ είναι ένα θέμα που, χωρίς αμφιβολία, απασχολεί όλους μας.

Στο προηγούμενο άρθρο μας εξετάσαμε τις απόψεις που εκφράζουν για το κάλλος, τέσσερις μεγάλοι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι: Ο Αριστοτέλης, ο Διογένης, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας.

Συνεχίζουμε με τις εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις του Θεόφραστου, του Θεόκριτου και του Καρνεάδη…

Θεόφραστον σιωπῶσαν ἀπάτην·

Η άποψη του Θεόφραστου ήταν ότι η φυσική ομορφιά από μόνη της, είναι μία απάτη.

Δηλαδή ο Θεόφραστος υποστηρίζει, ότι αν κάποιος βασιστεί στην εξωτερική ομορφιά ενός ανθρώπου και μόνο σε αυτήν, είναι αδύνατον να αντιληφθεί τον εσωτερικό του κόσμο και φυσικά την ποιότητα του χαρακτήρα του.

Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου, ως προς το θέμα της εξέλιξης του κρίνεται από τον τρόπο της ομιλίας, της σκέψης του και της γενικότερης συνολικής συμπεριφοράς του.

Διότι ο χαρακτήρας μας είναι αυτός που αντανακλά την ουσιαστική εσωτερική ομορφιά της ψυχής μας, η οποία γίνεται αντιληπτή μέσω της συμπεριφοράς μας, των πιστεύω μας και των πράξεών μας.

Βεβαίως, το κατεξοχήν παράδειγμα ανθρώπου, που όχι μόνο δεν ήταν όμορφος αλλά αντιθέτως ήταν πολύ άσχημος, ήταν ο Σωκράτης. Παρόλα αυτά είναι γνωστό παγκοσμίως, ότι θα μπορούσε κάποιος να ερωτευτεί τον Σωκράτη πάρα πολύ εύκολα, όχι βεβαίως λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης, αλλά μένοντας απολύτως γοητευμένος ακούγοντάς τον απλώς να μιλάει ή να διδάσκει, ακόμα και από τον γενικότερο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε την ζωή του.

Θεόκριτον ἐλεφαντίνην ζημίαν·

Η άποψη του Θεόκριτου ήταν ότι η εξωτερική ομορφιά αποτελεί μία τεράστια επικαλυμμένη (εξωτερική ψευδαίσθηση) που στον ίδιο τον άνθρωπο, τελικά κάνει ζημιά.

Σύμφωνα με τον Θεόκριτο η εξωτερική ομορφιά ενός ανθρώπου, μοιάζει με το πολύτιμο υλικό του ελεφαντόδοντου, που από έξω είναι κατεργασμένο, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή υπέροχων διακοσμήσεων σε γλυπτά έργα καλλιτεχνών.

Όμως όπως είναι γνωστό, το εσωτερικό αυτού του πολύτιμου ελεφαντόδοντου είναι από μέσα απολύτως κενό, και αφού είναι κούφιο, είναι αυτονόητο ότι δεν διαθέτει την παραμικρή αξία.

Επομένως, αν περιοριστούμε μόνο στο φυσικό κάλος που μπορεί να χαρακτηρίζει την εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου, είναι βέβαιο ότι η τακτική αυτή, δεν πρόκειται να μας ωφελήσει αλλά αντιθέτως να μας ζημιώσει και να μας βλάψει, διότι κάποτε θα αντιληφθούμε ότι το εσωτερικό περιεχόμενο αυτού του πανέμορφου περιτυλίγματος είναι παντελώς ανύπαρκτο.

Αν λοιπόν δεν φροντίσουμε να αναπτύξουμε παράλληλα και τις Ψυχικές αλλά και τις Νοητικές μας αρετές, το γεγονός αυτό θα αποβεί τελικά, αργά ή γρήγορα εις βάρος μας και θα μας αποφέρει τελικά τεράστια ζημιά,(α