Αστρολογικό δελτίο για όλα τα ζώδια: από 26 έως 29 Νοεμβρίου

Όταν η μελαγχολία γίνεται ψυχική ανάταση.

Είναι γνωστό πως η Πανσέληνος επιδρά στον ψυχισμό μας κι όταν συμβαίνει να είναι και έκλειψη, τότε αυξάνονται ακόμη περισσότερο οι κατασταλτικές ή διεγερτικές επιπτώσεις της. Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται και η Σεληνιακή έκλειψη της Τετάρτης, η οποία συνοδεύεται από τρεις όψεις της Αφροδίτης, συγκεκριμένα μια σύνοδο με τον Κρόνο, ένα εξάγωνο με τον Πλούτωνα και ένα «κρυφό» τετράγωνο με τον Ποσειδώνα.

Κάπως βαρύ πέφτει για την «Ωραία», αυτό το «πάπλωμα», αφού η χαρά της ζωής για την οποία είναι πλασμένη φαίνεται

να μπαίνει σε αναστολή ή τουλάχιστον υπό... επίβλεψη! Αντί αυτής τείνουν να κυριαρχήσουν η ακεφιά, η θλίψη, η απογοήτευση και η αίσθηση πως «δεν είμαι ικανός/η για τίποτα», πολλές φορές μάλιστα χωρίς να υπάρχει κάποιο γεγονός που να δίνει λογικές απαντήσεις στο γιατί καταβαραθρώνεται η προσωπική μας διάθεση και «κυλάμε» στη μελαγχολία.

Φυσικά μπορεί και να υπάρχει μια εύλογη αιτία, όπως είναι για παράδειγμα μια ερωτική απογοήτευση, μια πίκρα-διάψευση από έναν «δικό μας» άνθρωπο ή ακόμη και η απελπισία μπροστά στην κοινωνική αναλγησία.

Η μελαγχολία από τη στιγμή που γίνεται μόνιμη κατατάσσεται ανάμεσα στις ψυχολογικές διαταραχές, με τα συμπτώματα της να είναι λίγο-πολύ γνωστά. Όταν κατακλυζόμαστε από αρνητικά συναισθήματα, παύουμε να έχουμε όρεξη για τη ζωή και όλα δείχνουν μάταια. Υπάρχει μάλιστα και η οριζόμενη ως διπολική μελαγχολία, αυτή που κρίνεται και η πιο επικίνδυνη, αφού μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο σε απονενοημένες πράξεις.

Και με την Σεληνιακή έκλειψη να «αβαντάρει» τέτοια φαινόμενα, το ζήτημα είναι να «γυρίσουμε» το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα, αφού είναι γνωστό πως κάθε πρόβλημα που μας «θυμίζουν» οι ουρανοί, συνοδεύεται πάντα από τη λύση του.

Κατ’ αρχήν, όσον αφορά τα εξωτερικά συμπτώματα-δρώμενα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ, ότι οι αντιδράσεις μας απέναντι τους είναι πολύ πιο σημαντικές από τα ίδια καθαυτά. Αν απλά υποκύψουμε στα αρνητικά συναισθήματα μπαίνουμε σε μια δίνη από την οποία είναι δύσκολο να ξεφύγουμε. Αυτό περιλαμβάνει και πρακτικές λύσεις του τύπου «αφού με πρόδωσες, θα σε προδώσω», που μπορεί μεν να είναι ένα κατά πολύ προτιμότερο αντικαταθλιπτικό ξέσπασμα αλλά στην ουσία δεν συνεισφέρει στην αυτογνωσία μας, χώρια το ότι ενδέχεται να ξεκινήσει έναν νέο γύρο ενοχών.

Έτσι λοιπόν αν βρεθούμε εξαπατημένοι ή νοιώσουμε προδομένοι, το πρώτο που καλούμαστε να κάνουμε δεν είναι το να καταριόμαστε την άσπλαχνη μοίρα μας αλλά να αναζητήσουμε τις αιτίες αυτής της άστοχης συναισθηματικής επένδυσης, που κατέληξε σε μια ολοκληρωτική διάψευση. Ποιά εμμονή, ποιές ενοχές ή ποιά απωθημένα κρύβονται πίσω από τις επαναλαμβανόμενες ατυχείς επιλογές μας; Μήπως τελικά ψάχνουμε κάτι που δεν είναι δικό μας αλλά ένα ψυχικό «δάνειο» με επονείδιστους όρους;

Στην όποια απογοήτευση απαντάμε με το ισχυρότερο όπλο που διαθέτουμε ως είδος, την νοητική επεξεργασία. Κάθε κρίση είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την επανα