«Το ξέφραγο αμπέλι των αθλητικών της ΕΡΤ…!»

email Γιάννη Μαμουζέλου στο enimerosi24

Ελπίζω, δημοσιογράφοι και μη, να μού επιτρέπουν να σχολιάσω κάποια πράγματα για τα δρώμενα στη διεύθυνση αθλητικών προγραμμάτων της ΕΡΤ, από την οποία αποχώρησα μόλις δεκαπέντε ημέρες πριν συμπληρώσω 36 χρόνια συνεχούς εργασίας στη Δημόσια Ραδιοτηλεόραση.

Αφορμή η είδηση ότι «εξαφανίστηκε» παρουσιαστής της Αθλητικής Κυριακής, μιας κυριολεκτικά ιστορικής εκπομπής την οποία είχα την τιμή και τη χαρά να παρουσιάζω ή να συμπαρουσιάζω για πολλά χρόνια, μπαίνοντας στο στούντιο -με πολύ τρακ

και συναίσθηση ευθύνης- πολύ νέος μεν αλλά σχεδόν ως εκπαιδευόμενος δε με τον μαιτρ Γιάννη Διακογιάννη!

Λοιπόν, αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνουν πολλά στο ευαγές ίδρυμα, ειδικά στα αθλητικά, εδώ και μια ντουζίνα χρόνια, η απάντηση είναι απλή: έπαψαν να υπάρχουν κανόνες ή κι αν υπήρχαν δεν εφαρμόζονταν! Δεν εννοώ μόνο τους τυπικούς, τις προϋποθέσεις ή τα κριτήρια που θα εξασφάλιζαν σωστές επιλογές για θέσεις διευθυντών ή προϊσταμένων, αλλά και εκείνους της δεοντολογίας και των δημοσιογραφικών «εθίμων», που άλλοτε επέτρεπαν να αναδεικνύονται και να αναλαμβάνουν ρόλους όσοι -όχι βέβαια πάντοτε ή χωρίς σφάλματα- είχαν δείξει στην πράξη πως είχαν τη δυνατότητα να παρουσιάσουν μια εκπομπή ή να περιγράψουν ένα διεθνή αγώνα κ.α.

Αφού πρώτα είδαμε να ορίζονται κάποιοι  διευθυντές ή προϊστάμενοι χωρίς καμιά διαδικασία ή κριτήρια (απλώς και μόνο επειδή ήταν φίλοι ή γνωστοί κάποιου υψηλά ιστάμενου εντός ή εκτός ΕΡΤ, με κομματικές ή ακόμη και με παραγοντικές «επιθυμίες» κ.α. τρελά!) φυσικά μετά είδαμε εναλλαγές παρουσιαστών και παρουσιαστριών σε αθλητικές εκπομπές ή και ειδήσεις σε στιλ ροτέϊσον ποδοσφαιρικού ρόστερ!

Διαλυτικό φαινόμενο που πέραν από την αναξιοπιστία δημιούργησε και φαινόμενα σκληρών φανερών ή κρυφών διαγκωνισμών (διαβάζεται και ως γλείψιμο ή τηλεφωνήματα…) μεταξύ των φιλόδοξων (συνήθως νεαρών και χωρίς δημοσιογραφικό μπακγκράουντ) αθλητικών συντακτών της ΕΡΤ.

Ασφαλώς και όλοι δικαιούνται στο «βήμα μπροστά», στην «ευκαιρία», στη «δοκιμή», στην «προβολή» κ.λπ. Το θέμα είναι το πότε και το πώς…

Εκεί δεν υπήρχε λογική και κατάλληλη προετοιμασία…

Έτσι, κάποιοι γίνονταν ξαφνικά σταρ, χωρίς καλά καλά να έχουν κάνει δέκα ζωντανά ή μαγνητοσκοπημένα ρεπορτάζ σε μια μετάδοση ή εκπομπή κι άλλοι πάνω που πίστευαν ότι είχαν κερδίσει τα πολλά …15λεπτα δημοσιότητας του Γουόρχολ, βρίσκονταν -συχνά με άκομψο και προσβλητικό τρόπο- στο παρασκήνιο!

Δεν με ενδιαφέρουν τα παραδείγματα ούτε τα πρόσωπα… Τίποτε δεν είναι απόλυτο, ούτε 100% σωστό ή λάθος.

Ο κάθε διευθυντής (κάποιες φορές και λόγω άνωθεν εμπνεύσεων…) όριζε όποιον παρουσιαστή ήθελε, είτε σε τακτικές εκπομπές είτε σε έκτακτες λόγω Euro, Ολυμπιακών, Μουντιάλ ή ευρωμπάσκετ!

Ασφαλώς δεν έχουν ξεχαστεί εκπομπές όχι απλώς με δημοσιογράφους εκτός ΕΡΤ αλλά και με μη δημοσιογράφους, ηθοποιούς ή διασκεδαστές ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ακόμη και μη αθλητικούς δημοσιογράφους!

Η ΕΡΤ είχε δημιουργήσει μια «ταυτότητα», ένα «