Η κληρονομιά του απερχόμενου Κινέζου πρόεδρου Χου Ζιντάο

Τιμιονιέρης του κινεζικού δράκου σε μία δεκαετία σχεδόν φρενήρους οικονομικής ανάπτυξης, την οποία το Πεκίνο διαφύλαξε από την καταιγίδα του 2008, ήπιος στις εσωτερικές παρεμβάσεις του αλλά -όπως κάθε Κινέζος ηγέτης- σθεναρός στην κορυφή του ΚΚΚ, ικανός διαμεσολαβητής που προτιμά τη σύνθεση απόψεων παρά την αντιπαράθεση και απρόθυμος να προχωρήσει σε σημαντικές πολιτικές μεταρρυθμίσεις, ο Χου Ζιντάο αναμένεται να παραδώσει την σκυτάλη στο τέλος του 18ου συνεδρίου του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Η δεκαετία

Χου ήταν όντως μία από την οποία η Κίνα βγήκε ισχυρότερη τόσο στη διεθνή σκηνή όσο και στον οικονομικό τομέα -με τον Κινέζο πρόεδρο να κεφαλαιοποιεί τα θεμέλια που είχε βάλει ο προκάτοχός του Ζιανγκ Ζεμίν. Το Πεκίνο έγινε η δεύτερη ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη και, με νωπή την κρίση του 2008, διατηρεί το 2012 ρυθμούς ανάπτυξης που είναι σε αυτήν την περίοδο σχεδόν αδιανόητες για τις κορυφαίες δυτικές οικονομίες.

Η Κίνα είναι πλέον η χώρα με το μεγαλύτερο απόθεμα συναλλάγματος παγκοσμίως. Οι υποδομές έχουν εκσυγχρονιστεί και έχει αναδειχθεί σαφώς μία, έστω και ιδιότυπη, μεσαία τάξη παράλληλα με έναν, εξίσου ιδιότυπο, κύκλο προσώπων με τεράστια προσωπική περιουσία: Στην κινεζική επικράτεια υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο εκατομμυριούχοι (σε δολάρια) και σχεδόν 600 δισεκατομμυριούχοι.

Όμως: Όσο μεγάλωνε ο κινεζικός δράκος, τόσο μεγάλωναν και οι ανισορροπίες. Το βασικότερο πρόβλημα -το οποίο δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει ο Χου και, κρίνοντας από τις ομιλίες στο 18ο συνέδριο, θα βρεθεί στις προτεραιότητες της νέας ηγεσίας- είναι οι παράλληλοι κόσμοι εντός της κινεζικής επικράτειας, με ραγδαία αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα, ως επί το πλείστον παράκτια, που απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις επαρχίες «χαμηλότερων ταχυτήτων».

Πολιτικά, ο Χου αποδείχθηκε συντηρητικός και διέψευσε τις (όποιες) ελπίδες υπήρχαν για φιλελευθεροποίηση. Από την παρούσα ηγεσία, μόνο ο πρωθυπουργός Γουέν Τζιαομπάο είχε κάνει λόγο για πολιτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν ήρθαν, και ακόμη και οι αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας του ΚΚΚ κινήθηκαν με εξαιρετικά αργό ρυθμό.

Ο Χου κήρυξε επίσης πολλάκις τον πόλεμο στη διαφθορά -στην ομιλία του στο συνέδριο την χαρακτήρισε μάλιστα απειλή ακόμη και για την ίδια την ύπαρξη του ΚΚΚ- αλλά έχει να επιδείξει λίγη πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.

Τέλος, η ιδεολογική του συμβολή δεν διαφαίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, φοβερά ριζοσπαστική: Το προηγούμενο συνέδριο του ΚΚΚ προσεταιρίστηκε μεν την θεωρία του Χου περί «επιστημονικής ανάπτυξης», αλλά οι θεωρητικοί ακόμη ερίζουν περί του τι ακριβώς αντιπροσωπεύει.

Το σίγουρο είναι ότι στην κληρονομιά του στον επόμενο «τιμονιέρη» αυτό θα βαρύνει λιγότερο από όλα τα υπόλοιπα: Ο Χου παραδίδει μία Κίνα πιο δυνατή και με θέση ακόμη πιο κεντρική στη διεθνή σκακιέρα από αυτήν που παρέλαβε και ο διάδοχός του καλείται να την πάει ένα βήμα πιο πέρα.
Πηγή: in.gr