Κρίση Β. Κορέα: Υπό δοκιμασία η παγκόσμια ισορροπία ισχύος

Αν και η κρίση που κλιμακώνεται μεταξύ ΉΠΑ και Βορείου Κορέας υποβόσκει εδώ και μια δεκαετία, εντούτοις αυτή την φορά υπάρχουν κάποια καινούρια στοιχεία που προκαλούν προβληματισμό, δήλωσε ο Διεθνολόγος Μιχάλης Κοντός, τονίζοντας πως για πρώτη φορά υπάρχουν συγκεκριμένες απειλές, γεωγραφικά προσδιορισμένες, για διενέργεια χτυπήματος εκ μέρους της Βορείου Κορέας, ενώ από την πλευρά του ο Πρόεδρος Τραμπ, απάντησε με φωτιά και οργή, γεγονός που παραπέμπει σε ενδεχόμενο πυρηνικού χτυπήματος.

Μιλώντας στην Πρώτη Εκπομπή του Ράδιο Πρώτο, ο Δρ. Κοντός είπε πως το δεύτερο καινούργιο στοιχείο είναι

το γεγονός ότι από πλευράς τεχνολογίας, η Β. Κορέα έχει περάσει ένα κρίσιμο κατώφλι, το οποίο θεωρείτο πολύ σημαντικό όχι για την απόκτηση πυρηνικής ικανότητας, άλλα για την ικανότητα διενέργειας πλήγματος σε αμερικανικό έδαφος. «Αυτό το κατώφλι είναι η παραγωγή μιας πυρηνικής κεφαλής μινιατούρας, που μπορεί να τοποθετηθεί πάνω σε διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο. Μέχρι τώρα, η Β. Κορέα είχε την πυρηνική κεφαλή, είχε τον βαλλιστικό διηπειρωτικό πύραυλο, αλλά δεν μπορούσε να τον εφαρμόσει. Οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ καταλήγουν στο συμπέρασμα πως αυτό έχει πλέον επιτευχθεί. Άρα, πλέον μιλάμε για ένα νέο στάδιο απειλής», είπε.

Κίνδυνος παρερμηνείας δηλώσεων

Ερωτηθείς για τον κίνδυνο εκτροχιασμού της κατάστασης εξαιτίας παρερμηνείας των δηλώσεων από τις δυο πλευρές, ο Δρ Κοντός είπε πως αυτό δεν είναι καθόλου απίθανο. «Αρκετοί ακαδημαϊκοί των Διεθνών Σχέσεων έχουν μελετήσει το φαινόμενο της παρερμηνείας και της παρανόησης ως ένα αίτιο έκρηξης πολέμου. Η παρανόηση είναι δυνατό να παίξει ρόλο και να αποτελέσει αιτία πολέμου σε περιόδους έντασης όπως αυτή που ζούμε. Μπορούν να υπάρξουν δυο επίπεδα παρανόησης: αυτό των ικανοτήτων του αντιπάλου και των προθέσεων».

Η παρανόηση ικανοτήτων

Σε ό,τι αφορά την παρανόηση των ικανοτήτων, επεσήμανε πως υπάρχει το κλασικό παράδειγμα όταν οι ΗΠΑ θεωρούσαν ότι οι Σοβιετικοί διέθεταν υπεροχή σε θέματα διηπειρωτικών πυραύλων, γεγονός που αύξησε την ένταση μεταξύ των δυο, διότι αύξανε τον δείκτη άγχους των ΗΠΑ. «Όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση και άνοιξαν τα σοβιετικά αρχεία, αποδείχτηκε πως αυτό ήταν μπλόφα του Χρουτσώφ. Άρα, η παρανόηση μπορεί να υποθάλπεται από το ένα μέρος εναντίον του άλλου. Συνεπώς, δεν αποκλείεται για λόγους παρανόησης να έχουμε μια δυσάρεστη εξέλιξη», είπε.

«Το γεγονός ότι υπάρχει ανισοζύγιο δυνάμεων μεταξύ ΗΠΑ - Β. Κορέας, αυξάνει τον κίνδυνο ενός αμερικανικού πρώτου χτυπήματος, διότι από τη στιγμή που μπροστά στον Πρόεδρο Τραμπ υπάρχουν δεδομένα ισχύος που γέρνουν συντριπτικά υπέρ των ΗΠΑ και η Β. Κορέα ξεπέρασε τα όρια κατασκευής πυρηνικής κεφαλής και υπάρχει ρητορική πολέμου από την Πιονγκγιανγκ, δεν αποκλείω καθόλου ο Αμερικανός Πρόεδρος να επεξεργαστεί ένα σενάριο πρώτου χτυπήματος καταστροφής του βορειοκορεατικού οπλοστασίου, πριν προλάβουν αυτοί να το χρησιμοποιήσουν», είπε, τονίζοντας πως το ερώτημα είναι το τι μπορεί συμβεί σε περίπτωση που οι πληροφορίες των ΗΠΑ είναι λανθασμένες και όντως η Β. Κορέα έχει την ικανότητα να ανταποδώσει το χτύπημα.

«Αυτό το σενάριο δεν είναι το πιο πιθανό. Μέχρι τώρα, στην ιστορία της πυρηνικής στρατηγικής, το πυρηνικό όπλο δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ - με εξάιρεση την Χιροσίμα και το Ναγκασάκι», είπε.

Η Κίνα θέλει να αποφύγει τον πόλεμο

Όσον αφορά τη στάση και τον ρόλο των υπόλοιπων μεγάλων δυνάμεων, ο Δρ Κοντός είπε πως σε δυσμενέστερες θέσεις είναι η Ιαπωνία και η Νότιος Κορέα. «Είναι οι δυο εχθρικές χώρες της Πιογκγιανγκ στην περιοχή». Όσον αφορά την Κίνα, σημείωσε πως το Πεκίνο είναι ο μοναδικός σύμμαχος της Β. Κορέας, την οποία και τροφοδοτεί με τεχνολογία και οπλικά συστήματα. «Την ίδια στιγμή, όμως, συνέχισε, η Κίνα διατηρεί μια συνετή στάση, διότι δεν έχει κανένα συμφέρον από μια σύγκρουση στην περιοχή. «Ο λόγος που η Κίνα που δεν θέλει τη σύγκρουση, είναι επειδή θα αναγκαστεί να εμπλακεί και, δεύτερο, γιατί με ένα πόλεμο θα εκθέσει τις αμερικανικές στρατιωτικές δυνατότητες σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί να αναγκαστούμε να μιλάμε πλέον για αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, σε μια εποχή που αυτό τείνει να ξεχαστεί.