Πώς θα προστατευτείτε από τον διαβήτη στην εγκυμοσύνη

Η Ελίζ Μπλούσταϊν, η οποία πάντοτε ήταν αδύνατη και υγιής, ήταν 38 χρόνων το 1990, όταν έμεινε έγκυος στο πρώτο της παιδί.

Η χαρά της σκιάστηκε από τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έκανε και οι οποίες έδειξαν ότι είχε δύο προβλήματα: αναιμία και διαβήτη της κυήσεως, ο οποίος πιστεύει ότι προκλήθηκε από το στρες που πέρασε με τον θάνατο των γονιών της.

Ο μαιευτήρας της την παρέπεμψε σε έναν διατροφολόγο ο οποίος της έδωσε ένα διαιτολόγιο για διαβητικούς και της συνέστησε να μετράει αρκετές φορές την ημέρα το σάκχαρό της.

Τελικά, το μωρό γεννήθηκε φυσιολογικό και υγιές,

αλλά ο γιατρός είπε στην Ελίζ πως ο διαβήτης της θα μπορούσε να επιστρέψει σε μελλοντική εγκυμοσύνη ή να εξελιχθεί αργότερα σε τύπου 2 διαβήτη. «Προς το παρόν, 18 χρόνια αργότερα, δεν έχω ενδείξεις διαβήτη», λέει η Ελίζ, που είναι πλέον 55 ετών, στην εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

«Η συχνότητα του διαβήτη της κυήσεως έχει διπλασιαστεί στις χώρες της Δύσης, ως συνέπεια της αύξησης του μέσου σωματικού βάρους των γυναικών πριν την εγκυμοσύνη», λέει ο δρ Μπόιντ Ε. Μέτζγκερ, ενδοκρινολόγος στην Ιατρική Σχολή Φάινμπεργκ του Πανεπιστημίου Northwestern. «Έχουμε επίσης μάθει πολλά περισσότερα γι' αυτόν και τις πιθανές συνέπειές του στη μητέρα και στο αγέννητο παιδί της».

Επικίνδυνη και η μικρή αύξηση

Είναι πλέον γνωστό, σύμφωνα με τα νέα, ότι ακόμα και μια μικρή διαταραχή στα επίπεδα του σακχάρου μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Μια επταετής διεθνής μελέτη με επικεφαλής τον δρα Μέτζγκερ, η οποία ανακοινώθηκε πέρσι στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Διαβήτη, έδειξε ότι υπάρχει σαφής σχέση μεταξύ της προοδευτικής αύξησης των επιπέδων του σακχάρου στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της έκβασής της.

Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν περισσότερες από 23.000 μη διαβητικές γυναίκες, έδειξε πως όσο αυξάνονταν τα επίπεδα σακχάρου στη διάρκεια της κυήσεως τόσο αυξανόταν και ο κίνδυνος να μεγαλώσει τόσο πολύ το έμβρυο ώστε να μην μπορεί να γεννηθεί με φυσιολογικό τοκετό _ το ίδιο και οι πιθανότητές του να γεννηθεί με χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα του και υψηλά επίπεδα ινσουλίνης.

Η μελέτη έδειξε πως η αύξηση του κινδύνου ήταν ανάλογη με την αύξηση των επιπέδων σακχάρου της μητέρας, δίχως να υπάρχει κάποιο επίπεδο κάτω από το οποίο οι κίνδυνοι να είναι ελάχιστοι.

Οι επιπτώσεις στο παιδί

Ο διαβήτης της κυήσεως προσβάλλει το 4% των εγκύων και συνήθως εκδηλώνεται στα μέσα της εγκυμοσύνης _ γύρω στην 28η εβδομάδα.

Αν και οι αιτίες του παραμένουν ασαφείς, υπάρχουν ορισμένα στοιχεία που ενοχοποιούν κυρίως τις ορμόνες του πλακούντα, οι οποίες καταστέλλουν τη δράση της ινσουλίνης στη μητέρα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αντοχή στην ινσουλίνη: το πάγκρεας της μητέρας εξακολουθεί να παράγει ινσουλίνη, αλλά τα κύτταρα του σώματός της δεν κατορθώνουν να τη χρησιμοποιήσουν σωστά ώστε να μεταβολίσουν το σάκχαρο, με συνέπεια αυτό να αυξάνεται στο αίμα της.

Το έξτρα σάκχαρο της μητέρας διαπερνά τον πλακούντα και αυξάνει το σάκχαρο του εμβρύου, δίνοντάς του έτσι περισσότερη ενέργεια απ' όση χρειάζεται για να αναπτυχθεί ομαλά. Το επακόλουθο είναι η επονομαζόμενη μακροσωμία _ το έμβρυο είναι «παχύ» και συχνά πολύ μεγαλόσωμο για να γεννηθεί με φυσιολογικό τοκετό δίχως να τραυματιστεί το ίδιο, η μητέρα του ή και οι δύο.

Το πάγκρεας του μωρού, διεγερμένο από το σάκχαρο της μητέρας, μπορεί να παράγει έξτρα ινσουλίνη, με συνέπεια όταν γεννηθεί το μωρό να έχει χαμηλό σάκχαρο και να διατρέχει αυξημένο κίνδυνο αναπνευστικών προβλημάτων.

Τα μωρά αυτά έχουν επίσης αυξημένες πιθανότητες να γίνουν μεγαλώνοντας παχύσαρκα παιδιά και αργότερα διαβητικοί ενήλικες.

Το τρίπτυχο της προστασίας

Ο στόχος της αντιδιαβητικής αγωγής στην εγκυμοσύνη είναι να διατηρηθούν στα φυσιολογικά όρια τα επίπεδα του σακχάρου αλλά και να μην παρουσιάζουν έντονες διακυμάνσεις στη διάρκεια της ημέρας.

Διατροφή. Η έγκυος πρέπει να τρέφεται προσεκτικά, κάνοντας τρία κύρια γεύματα την ημέρα και έως τρία σνακ, αποφεύγοντας τα γλυκά και τους επεξεργασμένους υδατάνθρακες (όπως το άσπρο ψωμί, τα απλά δημητριακά κ.λπ.), και τρώγοντας λαχανικά πλούσια σε φυτικές ίνες, όσπρια, δημητριακά ολικής αλέσεως, ψάρια και πουλερικά.

Άσκηση. Η συστηματική γυμναστική επίσης είναι σημαντική, γι' αυτό η έγκυος πρέπει να περπατάει καθημερινά. Εάν τα μέτρα αυτά δεν φέρουν στα φυσιολογικά επίπεδα το σάκχαρο, μπορεί να χρειαστούν ενέσεις ινσουλίνης. Σε μερικές περιπτώσεις χορηγείται το φάρμακο μετφορμίνη, που λαμβάνεται από το στόμα, με ή χωρίς ινσουλίνη.

Έλεγχος. Η έγκυος πρέπει επίσης να μετράει το σάκχαρό της όταν ξυπνάει, πριν τα γεύματα και μία ή δύο ώρες έπειτα από αυτά. Σύμφωνα με τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας (ΝΗΙ) των ΗΠΑ, φυσιολογικό είναι το σάκχαρο όταν είναι 95 ή λιγότερο όταν ξυπνάει η έγκυος, 140 ή λιγότερο μία ώρα μετά το φαγητό και 120 ή λιγότερο δύο ώρες μετά το φαγητό. Έξι έως 12 εβδομάδες μετά τον τοκετό, η ασθενής πρέπει να επανελεγχθεί _ και να συνεχίσει να ελέγχεται περιοδικά εφ' όρου ζωής, φροντίζοντας να μην παχύνει ούτε αυτή ούτε το παιδί της.

Πηγή: govastileto.gr