Παραβατική συμπεριφορά στη σημερινή κοινωνία της Κύπρου

«Η παραβατική συμπεριφορά αποτελεί αντικείμενο κοινωνικού και ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, εξαιτίας της παρατηρούμενης ανοδικής πορείας κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε πολλές χώρες και των σοβαρών επιπτώσεων τόσο στον ίδιο τον έφηβο, όσο και στο κοινωνικό σύνολο» (Β.Α., Παπαγεωργίου, 2005, σελ.338).

Όπως αναφέρουν αρκετοί ερευνητές, «οι κοινωνίες διαφέρουν ως προς τον ορισμό και το βαθμό ανοχής διαφόρων τύπων ιδιοσυγκρασιακής συμπεριφοράς. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη δικαίου, οι όροι εγκληματικότητα, αντικοινωνική

συμπεριφορά, παραπτωματικότητα και παραβατικότητα αναφέρονται σε ένα ευρύ φάσμα μη κοινωνικά αποδεκτών συμπεριφορών και πράξεων, όπως είναι η κλοπή, η βία, η καταστροφή ξένης περιουσίας, η χρήση αλκοόλ και ουσιών κ.α., οι οποίες αντανακλούν την αποτυχία του ατόμου να συμμορφωθεί ανάλογα με τις απαιτήσεις κάποιας μορφής εξουσίας ή να σεβαστεί τα δικαιώματα των άλλων.» (Παπαγεωργίου, 2005, σελ.338).

Ο Frick (1998), έλεγε ότι η σοβαρότητα των συμπεριφορών αυτών κυμαίνεται από ήπιες συγκρούσεις με την εξουσία, έως σοβαρές παραβιάσεις των κοινωνικών κανόνων και των δικαιωμάτων των άλλων.

«Σύμφωνα με τους παιδαγωγούς κάθε συμπεριφορά των μαθητών η οποία παρεμποδίζει τη διδασκαλία και την επικοινωνία τόσο μεταξύ των μαθητών όσο και μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικών θεωρείται ότι συμβάλει στην «αταξία» στη σχολική τάξη.» (Καλαντζή-Αζιζί &Ζαφειροπούλου, 2004, σελ.256).

«Οι μικροαταξίες, όπως αποκαλούνται κάποιες πράξεις των παιδιών από τους παιδαγωγούς, είναι σύνηθες φαινόμενο και διαπράττονται από τα περισσότερα παιδιά, τόσο εκείνα που έχουν καλή ψυχοκοινωνική και σχολική προσαρμογή όσο και εκείνα που έχουν δυσκολίες προσαρμογής. Τα παιδιά όμως που παρουσιάζουν προβλήματα στη σχολική και ψυχοκοινωνική τους προσαρμογή διαπράττουν πολύ συχνότερα αυτές τις μικρές παραβιάσεις των σχολικών κανόνων με αποτέλεσμα να βιώνουν την αρνητική εμπειρία των συσσωρευμένων ποινών και την αρνητική στάση των καθηγητών και γενικότερα των υπευθύνων των σχολείων. Οι σοβαρότερες παραβάσεις των σχολικών κανόνων είναι λιγότερα σύνηθες φαινόμενο αλλά παρεμποδίζουν σημαντικά την εύρυθμη λειτουργία της τάξης και του σχολείου.» (Καλαντζή-Αζιζί &Ζαφειροπούλου, 2004, σελ.256-257).

Κάποιοι παράγοντες που αποτελούν πιθανοί να εκδηλώσουν παραβατικές συμπεριφορές είναι αρχικά οι βιολογικοί παράγοντες όπου μελέτες έχουν δείξει ότι ο ρόλος των γενετικών παραγόντων είναι πιο καθοριστικός και ξεκάθαρος στις περιπτώσεις σοβαρής αντικοινωνικής και διαταρακτικής συμπεριφοράς. Ακόμη, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες στους οποίους ζουν και μεγαλώνουν τα παιδιά, παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση διαταραχών της διαγωγής και ένας από τους σημαντικότερους περιβαλλοντικούς παράγοντες που έχουν συνδεθεί με επιθετική και αντικοινωνική συμπεριφορά στα παιδιά είναι η οικονομική ανέχεια της οικογένειας.

Παράλληλα, οικογενειακοί παράγοντες, όπου η ποιότητα της σχέσης των γονέων με το παιδί τους, οι τρόποι ανατροφής που χρησιμοποιούν και γενικότερα οι εμπειρίες του παιδιού στο οικογενειακό του περιβάλλον μπορούν να λειτουργήσουν είτε προστατευτικά είτε επιβαρυντικά για την προσαρμογή του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο www.kidsgo.com.cy