Οι δικηγόροι και οι δικηγόροι

Δεν μάσησε τα λόγια της χθες, εναντίον της συμπεριφοράς κάποιων συναδέλφων της, η δικηγόρος Χρυσαυγή Αργυρού, της Ομάδας Πρωτοβουλίας κατά της Γονικής Αποξένωσης, στη διάρκεια της συζήτησης στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Βουλής. Εξέφρασε αρχικά, «την απαρέσκειά της», για το κείμενο που κατέθεσε ο Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος, όπου, «επιτηδευμένα, προωθείται η θέση ότι δεν υπάρχει γονική αποξένωση». Διερωτήθηκε η κυρία Αργυρού, «ποια συμφέροντα θέλει να εξυπηρετήσει ο συντάκτης του, με αυτές τις μονόπλευρες θέσεις…».

Να

σημειώσω ότι στο κείμενο αυτό, αναφέρονται μεταξύ άλλων, τα εξής: «O Παγκύπριος Δικηγορικός Σύλλογος, θεωρεί ότι η προσπάθεια προώθησης του λεγόμενου συνδρόμου γονικής αποξένωσης, υπονομεύει την ακεραιότητα του συστήματος οικογενειακής δικαιοσύνης στην Κύπρο και τη δυνατότητά του να εξυπηρετήσει το συμφέρον παιδιών, σε υποθέσεις που αφορούν τη γονική τους μέριμνα. Θεωρεί, επίσης, ότι οι λύσεις που προκρίνει η πιο πάνω θεωρία, όπως η λεγόμενη “θεραπεία διά της απειλής, threat therapy”, ή της υποχρεωτικής απομάκρυνσης παιδιών από τον γονέα, ο οποίος έχει τη φροντίδα του και με τον οποίο το παιδί είναι συνδεδεμένο και τερματισμό κάθε επικοινωνίας μαζί του, είναι βάρβαρες, χωρίς οποιοδήποτε επιστημονικό υπόβαθρο ή τεκμηρίωση και συνιστούν σοβαρές παραβιάσεις στα δικαιώματα των παιδιών αυτών, όπως αυτά κατοχυρώνονται από την κυπριακή νομοθεσία, το Σύνταγμα και διεθνείς συμβάσεις».

Η Χρυσαυγή Αργυρού, είπε ότι «μέσα από το κείμενο αυτό, γίνεται μια προσπάθεια αποενοχοποίησης των γονιών, οι οποίοι αποξενώνουν τα παιδιά τους από τον άλλο γονιό. Στις αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου γίνεται αναφορά για τους παράγοντες της δίκης σε υποθέσεις γονικής μέριμνας, που είναι οι γονείς, οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και οι δικηγόροι. Οι δικηγόροι φέρουν τεράστια ευθύνη, κατά την άποψή μου, για τα θέματα της αποξένωσης. Έχω πολύ μεγάλη εμπειρία πάνω σε υποθέσεις οικογενειακού δικαίου.

Τον τελευταίο χρόνο αποφάσισα να δω πειραματικά, με πιο τρόπο λειτουργούν τα θέματα γονικής αποξένωσης. Άρχισα να βλέπω παιδιά πελατών μου, που ισχυρίζονται ότι δεν θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον άλλο γονέα. Έχω περίπτωση 10χρονου αγοριού, που μου είπε ότι δεν θέλει να συναντιέται με τον πατέρα του. Οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας και οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας σήκωσαν τα χέρια και δήλωσαν στο δικαστήριο ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι.

Κουβεντιάζοντας με το παιδί, διαπίστωσα ότι είχε επηρεαστεί από τη μητέρα του και δεν είχε κανένα παράπονο από τον πατέρα του, σε ό,τι αφορά τη δική του σχέση μαζί του. Ήμουν παρούσα όταν συνάντησε τον αποξενωμένο πατέρα του και μου έκανε τεράστια εντύπωση η οικειότητα και η καλή σχέση των δύο. Πολλοί γονιοί κάνουν ηθελημένη αποξένωση, εναντίον του άλλου γονέα. Αν δεν είχαν δίπλα τους τούς δικηγόρους που τους στηρίζουν στις επιλογές τους, δεν θα είχαμε τα προβλήματα που έχουμε σήμερα. Κάποιοι δικηγόροι εξυπηρετούν απλώς τα συμφέροντα των πελατών τους και ταυτίζονται με αυτά.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και κάποιοι δικαστές, που δεν γνωρίζουν καλά τη δουλειά τους, αφού δεν μπορούν ν’ αναγνωρίσουν το πρόβλημα σε υποθέσεις τέτοιας φύσης και δεν δουλεύουν προς την κατεύθυνση επίλυσής του...».