Ο τάφος του σουλτάνου και η "Προσωρινή Στάθμευση"...

Η Τουρκία διατηρεί στη Συρία, εδώ και χρόνια, στρατιωτικό απόσπασμα για να φρουρεί τον τάφο ενός περιώνυμου σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρεί εκείνο το τμήμα του συριακού εδάφους ως ιερό έδαφος, το οποίο ανήκει στην Τουρκία. Και εδώ, οι μονίμως αιθεροβατούντες, αναμένουν πως η Τουρκία θα αποδεχθεί αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων της από την Κύπρο, και δεν θα επικαλεσθεί, μεταξύ άλλων πολλών, κάποιο ιερό μουσουλμανικό μνημείο στο νησί για να απαιτήσει παραμονή στρατευμάτων της.

Δεν έχει καταστεί κατανοητό,

ούτε στην κυπριακή ηγεσία, ούτε στην Αθήνα, πως είτε 40 χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες παραμείνουν στην Κύπρο, είτε εκατόν, η ουσία δεν μεταβάλλεται. Ακόμη και η παρουσία ενός Τούρκου στρατιώτη στην Κύπρο, αυτομάτως συνιστά παρουσία του τουρκικού κράτους και, κατά την τουρκική συλλογιστική, νομιμοποιεί κάθε παρέμβαση και κάθε επέμβαση της Τουρκίας στο νησί.

Και, όμως, ο Νίκος Κοτζιάς προτείνει «Σύμφωνο Προσωρινής Στάθμευσης» των τουρκικών στρατευμάτων, για 29 μήνες, και μετά να αποχωρήσουν. Με τη σύμφωνο γνώμη του Προέδρου Αναστασιάδη. Μάλιστα, η εφημερίδα «Αλήθεια» γράφει ότι η πρόταση αποτελεί θέση της Λευκωσίας. Αλλά γιατί, τότε, δεν την υπέβαλε «η αυτού εξοχότης», ο Νίκος Αναστασιάδης, και την πλάσαρε στην Αθήνα; Φοβόταν την αντίδραση στη Λευκωσία, και βρήκε εκ των προτέρων αποδιοπομπαίο τράγο τον Νίκο Κοτζιά;

Αθήνα και Λευκωσία... ενεπνεύσθησαν αυτό το σχέδιο παραμονής τουρκικών στρατευμάτων, από τη ρύθμιση η οποία συμφωνήθηκε μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης, μετά την ενοποίηση, και καθόριζε το νομικό καθεστώς αποχώρησης των σοβιετικών στρατευμάτων και τον τρόπο παρακολούθησης της ροής εξόδου τους. Αλλά, βεβαίως, άλλο Γερμανία και Σοβιετική Ένωση και πολύ διαφορετική η περίπτωση Τουρκίας και Κύπρου. Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια...

Σύμφωνα με την «Αλήθεια», επειδή η Τουρκία επιμένει στη θέση της για παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και επειδή δεν μπορεί το θέμα να κλείσει χωρίς συμβιβασμό, Αθήνα και Λευκωσία αποφάσισαν να το «κλείσουν» με μία, κατ' εμάς, επικίνδυνη φόρμουλα, προχωρώντας σε νέα υποχώρηση.

Όπως συνέβη στον διακοινοτικό διάλογο, στο δείπνο της 1ης Δεκεμβρίου, στα τρία Μον Πελεράν και στη Γενεύη, η τακτική της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι πλέον δεδομένη: Εκεί που δεν υποχωρούν οι Τούρκοι, υποχωρεί η δική μας πλευρά. Έτσι έγινε σε όλα τα κεφάλαια και γι' αυτό, κορόιδα, Αθήνα και Λευκωσία, αναφωνούν σε κάθε περίπτωση το «νενικήκαμεν».

Τέλος πάντων. Είμαστε βέβαιοι πως ούτε και αυτήν την υποχώρηση της δικής μας πλευράς θα αποδεχθεί ο Ερντογάν και η υποχώρηση θα μας μείνει, όπως μας έχουν μείνει όλες οι υποχωρήσεις μας από το 1974, ώς σήμερα. Κάθε νέος διάλογος ξεκινά με σωρεία ελληνοκυπριακών υποχωρήσεων.

Κατά τα άλλα, μπορεί να σκεφθεί ο καθένας τι μπορεί να συμβεί με έναν μεγάλο αριθμό τουρκικών στρατευμάτων να παραμένουν στην Κύπρο, τρία χρόνια. Όχι τρία χρόνια, ούτε τρεις μήνες δεν θα αντέξει η λύση. Ποιος θα έλθει να κάμει πόλεμο με την Τουρκία, για να διώξει τα στρατεύματά της; Ο ΟΗΕ, ή ο ΟΑΣΕ; Και ποιος θα αιτηθεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας να επιληφθεί της κατάστασης;

Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα υπάρχει και το κράτος της διζωνικής συνομοσπονδίας, που θα προκύψει, θα πρέπει να αιτηθεί και διά του ηγέτη του τουρκοκυπριακού κράτους τη σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι δυνατόν να αναμένεται τέτοια κίνηση;

Είναι πρόδηλον πλέον ότι η Λευκωσία, συμπαρασύροντας και την Αθήνα στην επιπόλαιη και καταστροφική πολιτική της, εφευρίσκει κάθε είδους επικίνδυνες φόρμουλες προκειμένου να... σαγηνεύσει, όπως νομίζει, την Τουρκία. Είναι και τούτο άλλο αποδεικτικό στοιχείο, ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είναι ικανός να ακυρώσει όλες τις κόκκινες γραμμές της πλευράς μας και να κάμει κάθε είδους παραχώρηση, προκειμένου να αποδεχθεί την όποια λύση...