Η ηγεσία του ΑΚΕΛ πιο επικίνδυνη από τον Αναστασιάδη

Αποτελούσε πάντοτε την ουρά των ηγετών του ΔΗΣΥ

Θεωρούμε την ηγεσία του ΑΚΕΛ πιο επικίνδυνη από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Διότι ο Νίκος Αναστασιάδης, από μόνος του και χωρίς τη στήριξη αυτής της ηγεσίας, δεν είναι σε θέση να προχωρήσει ούτε μισό βήμα σε όσα επιζήμια έχει στο μυαλό του να πράξει, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.

Με μία κίνησή της, η ηγεσία του ΑΚΕΛ,

μπορεί να εξουδετερώσει, όχι απλώς την όλη καταστροφική πολιτική του στο Κυπριακό, αλλά και να τον εκθέσει, αφήνοντάς τον σε μία πολιτική μοναξιά, παρόμοια εκείνης που γνώρισε ο Δημήτρης Χριστόφιας, μετά το Μαρί.

Ο Νίκος Αναστασιάδης, ούτε κατά διάνοια μπορούσε να ακολουθήσει την πολιτική που ακολουθεί σήμερα, εάν δεν είχε τη στήριξη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, ποίος οίδε έναντι ποίων ανταλλαγμάτων. Μην πιστεύετε στην ηγεσία του ΑΚΕΛ, πως η στήριξη στην πολιτική Αναστασιάδη πηγάζει από αγνά ελατήρια εξεύρεσης λύσης. Και εδώ, το εθνικό θέμα γίνεται αντικείμενο κομματικών και άλλων παζαρεμάτων.

Πάρε-δώσε. Και μέσα στα ανταλλάγματα αυτά, ο Νίκος Αναστασιάδης και η ηγεσία τού ΔΗΣΥ παρέδωσαν ψυχή, αρχές, πιστεύω, και ξεπούλησαν την εθνικοφροσύνη ολόκληρου κόσμου, που πίστευσε στα ψεύτικα συνθήματα που του πουλούσαν. Την ίδια στιγμή, το ΑΚΕΛ εξελίσσεται σε θλιβερή φιγούρα και μίζερη ουρά του Νίκου Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ.

Αυτή είναι η αλήθεια και ας την αντιληφθούν, επιτέλους, οι προβληματισμένοι ψηφοφόροι και των δύο κομμάτων. Αυτήν τη στιγμή, ο κυπριακός Ελληνισμός βρίσκεται μπροστά σε μιαν εφιαλτική συμφωνία και συμπόρευση των ηγεσιών των δύο κομμάτων, σε μιαν άνευ αρχών ανίερη συμμαχία, με στόχο, όχι τη δικαίωση του κυπριακού Ελληνισμού, αλλά τη δικαίωση των κομματικών γραμμών των δύο κομμάτων, οι οποίες καταλήγουν στον ίδιο παρανομαστή:

Στην παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία, κάτω από εύηχα συνθήματα και ορολογίες, διανθισμένες πότε με επικίνδυνες ψευδαισθήσεις, και άλλοτε με φοβικά και εκβιαστικά σύνδρομα.

Ματαίως ο Άντρος Κυπριανού προσπαθεί να πείσει τους ψηφοφόρους τού κόμματος αφενός για την ορθότητα της πολιτικής Αναστασιάδη και, αφετέρου, πως το ΑΚΕΛ δεν αποτελεί ουρά του Προέδρου και πως δεν εξέδωσε λευκή επιταγή στο όνομά του. Η πραγματικότητα είναι μία: Η ηγεσία του ΑΚΕΛ αποτελεί ουρά του Αναστασιάδη και διαχρονικά οι ηγεσίες του κόμματος απετέλεσαν ουρά των ηγετών του ΔΗΣΥ.

Το 1975, υπήρξαν η ουρά του Γλαύκου Κληρίδη για αποδοχή της διζωνικής λύσης, υπήρξαν οι θλιβεροί εντολοδόχοι τού τότε Προέδρου του ΔΗΣΥ να ασκήσουν πίεση στον Μακάριο, ώστε να εγκαταλείψει τη θέση του υπέρ της πολυπεριφερειακής και να αποδεχθεί τη διζωνική. Το 1986 ξανάπαιξαν αυτόν τον ρόλο της ουράς του Κληρίδη, όταν συμμάχησαν μαζί με τον ΔΗΣΥ προκειμένου να υποχρεώσουν τον Σπύρο Κυπριανού να αποδεχθεί το σχέδιο Κουεγιάρ, είτε να παραιτηθεί.

Το 2004 απετέλεσαν ουρά των Αγγλοαμερικανών προκειμένου να αποδεχθούν το σχέδιο Ανάν. Και το απεδέχθησαν, αλλά έσωσε την Κύπρο η αντίδραση των ψηφοφόρων του κόμματος, η οποία υποχρέωσε την ηγεσία σε ανώμαλη αναδίπλωση. Σήμερα, η ηγεσία του ΑΚΕΛ αποτελεί ουρά του Αναστασιάδη, της Νούλαντ, του Έιντε και όσων άλλων επιχειρούν να οδηγήσουν τον κυπριακό λαό σε αποδοχή μίας καταστροφικής λύσης.

Είναι γι' αυτό που επιμένουμε πως ο ρόλος του ΑΚΕΛ, σήμερα, είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον ρόλο του Προέδρου Αναστασιάδη. Και είναι πολύ πιο αδίστακτος ο ρόλος, επειδή όλοι γνωρίζουμε ποια ήταν η φιλοσοφία Αναστασιάδη ως προς τη λύση του Κυπριακού, και πώς θα επιχειρούσε να περάσει αυτήν τη φιλοσοφία, μέσα από μία λύση. Αλλά το ΑΚΕΛ είχε κάμει το λάθος να θέσει κόκκινες γραμμές, εδώ και χρόνια.

Ξεγελούσε, ως ένα βαθμό, τον κόσμο. Μας έλεγε πως δεν θα δεχόταν πενταμερή διάσκεψη, αλλά μόνο διεθνή διάσκεψη. Και παρέστη σε πενταμερή χωρίς αμυδρά, έστω, παρουσία μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας. Έλεγε πως η παρουσία της Ρωσίας ήταν απαραίτητη. Και η Ρωσία εκδιώχθηκε από τη Διάσκεψη χωρίς να βγάλει άχνα διαμαρτυρίας ο Άντρος Κυπριανού. Διατυμπάνιζε πως δεν θα δεχόταν παραμονή κατοχικών στρατευμάτων.

Και σήμερα αποδέχεται παραμονή μέρους του Αττίλα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Απέκλειε «ιμπεριαλιστική ανάμειξη» στο Κυπριακό. Και σήμερα ευλογεί την ανάμειξη Νούλαντ και την ποδηγέτηση Αναστασιάδη. Απαιτούσε άμεση επιστροφή της Αμμοχώστου. Και σήμερα αποδέχεται όπως η επιστροφή συζητηθεί στο πλαίσιο του εδαφικού.

Δεν αποδεχόταν συνέχιση των τουρκικών εγγυήσεων. Και σήμερα αποδέχεται συνέχισή τους στη βάση χρονοδιαγραμμάτων. Κατηγορούσε τα τουρκικά καθεστώτα για βαρβαρότητες εναντίον του ίδιου του τουρκικού λαού. Και σήμερα η ηγεσία του επισκέπτεται την αυλή του Αρταξέρξη για συνομιλίες με τον Τσαβούσογλου και τον Νταβούτογλου.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει καταστεί ουρά, όχι ενός, αλλά πολλών.
Δεν αναμένουμε σωτηρία από αυτή. Δικαιούμαστε, όμως, να αναμένουμε σωτηρία από τις προβληματιζόμενες αριστερές μάζες. Και πάλιν θα κληθούν, όπως το 2004, να επαναβεβαιώσουν τον πατριωτισμό τους...