Ο άνθρωπος της «λύσης»...

Πώς επείγονταν και πώς επείγονται για λύση, όταν οι Τούρκοι αρνούνται να δώσουν στοιχεία για τις τράπεζες που παρανόμως λειτουργούν στα κατεχόμενα; Και δεν δίνουν στοιχεία διότι δεν πρόκειται για τράπεζες, αλλά για πλυντήρια μαύρου, βρόμικου χρήματος.

Χωρίς όμως αυτά τα στοιχεία και δη της εύρυθμης λειτουργίας και της κεφαλαιακής επάρκειας, χωρίς να έχει προχωρήσει η εναρμόνιση

με τους κανόνες της ΕΕ, πώς θα βρεθεί λύση και πώς θα εφαρμοστεί το ευρώ στον Βορρά από την πρώτη μέρα;

Όταν αποκαλύπταμε προ μηνών ότι αυτή η συνταγή ήταν αδύνατη και ότι εμελετάτο η υιοθέτηση της τουρκικής λίρας για κάποιο χρονικό διάστημα εις ην περίπτωσιν υπογραφόταν διευθέτηση περί τον Ιούνιο, και τι δεν ακούσαμε. Διότι κάποιοι δεν ήθελαν να ακούσουν την αλήθεια.

Πίστευαν στον... άνθρωπο της λύσης! Ιδού λοιπόν τώρα, που ακόμη και ο Πρόεδρος παραδέχεται ότι, αφενός, δεν υπάρχει πρόοδος στην εναρμόνιση των Τουρκοκυπρίων με το κεκτημένο και, αφετέρου, δεν μπορεί να εφαρμοστεί το ευρώ στα κατεχόμενα, εάν αύριο ή τους επόμενους μήνες υπογραφεί και εγκριθεί η ομοσπονδία.

Το ζήτημα βεβαίως δεν αφορά μόνο τις δυο πλευρές, αλλά και την ίδια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα απευθύνεται σε μια κοινή Ομοσπονδιακή Κεντρική Τράπεζα, η οποία θα έχει και την ευθύνη. Άρα είναι θέμα επί του οποίου έχει άμεσο λόγο η ΕΕ.

Ας υποθέσουμε όμως ότι κλείνουν τα μάτια οι εταίροι μας και τετραγωνίζουν τον κύκλο. Σε μια τέτοια περίπτωση, εάν καταρρεύσουν οι τράπεζες του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους, η ζημιά θα πλήξει την κοινή οικονομία. Και δεν θα πληρωθεί μόνο από τους Τουρκοκυπρίους, αλλά και από τους Ελληνοκυπρίους.

Υπό αυτές τις συνθήκες, γίνεται αντιληπτό ότι το θέμα του ελέγχου των τραπεζών στα κατεχόμενα και του ευρώ είναι κεφάλαιο συναφές με τη λειτουργικότητα και τη βιωσιμότητα της λύσης. Άλλωστε, μία από τις βασικές αιτίες διάλυσης διεθνικών ή πολυεθνικών ομοσπονδιών ήταν τα οικονομικά προβλήματα, που εκ των πραγμάτων εξελίσσονταν σε κοινωνικά, πολιτικά, συνταγματικά και εθνολογικά.

Η ανευθυνότητα που επιδείχθηκε στις συνομιλίες και δη από τον κ. Έιντε είναι άνευ προηγουμένου. Αληθές είναι ότι την ευφορία την οποία καλλιέργησε ακολούθησαν και οι δυο ηγέτες. Και τώρα είναι όλοι εκτεθειμένοι. Άλλωστε, ας μην απατώμεθα. Η λεγόμενη «πρόοδος» η οποία γίνεται, είναι επί του σχεδίου Ανάν, το οποίο ο λαός απέρριψε. Ταυτοχρόνως, δε, η τουρκική πλευρά μετά τη Γενεύη έχει ξεφύγει εντελώς.

Πέραν της αξίωσης για τις τέσσερεις βασικές ελευθερίες για τους Τούρκους πολίτες, έχει θέσει στην ουσία την κυπριακή ΑΟΖ υπό κατοχήν. Και ας μην έχουν αυταπάτες κάποιοι, ότι με την υπογραφή μιας ομοσπονδιακής λύσης θα τελειώσει το Κυπριακό. Μάλλον θα είναι η αρχή του τέλους.

Άλλωστε μας το επαναλαμβάνουν οι Τούρκοι κατάμουτρα. Και δη ο «καλός» και «εκσυγχρονιστής» Ερντογάν. Ο άνθρωπος και πολιτικός της «λύσης», όπως κάποιοι τον αποκαλούσαν. Χωρίς, όμως, να εξηγούν στον λαό ότι όταν ο Ερντογάν αναφέρεται σε λύση, εννοεί τη μετατροπή της Κύπρου σε τουρκική επαρχία, αξιώνοντας, μάλιστα, και τη σφραγίδα της ΕΕ.