Η ιστορία πίσω από το τραγούδι «Αύγουστος» του Παπάζογλου

Ένα τραγούδι που χιλιοτραγουδήσαμε, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, και χιλιοπαίχτηκε στα ραδιόφωνα της χώρας. Ποια είναι όμως η ιστορία του;

Όπως έχει ειπωθεί σε συνεντεύξεις, ο Νίκος Παπάζογλου βρέθηκε για διακοπές χωρίς τη γυναίκα και το παιδί του, στο εξοχικό του Σαββόπουλου, και εκεί γνώρισε μια κοπέλα.

Στα τέλη Ιουνίου του 1978, είχε γίνει ο σεισμός

Χιλιάδες επίσης έμειναν άστεγοι, ενώ η μετασεισμική δραστηριότητα συνεχιζόταν για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Έχοντας υποστεί ζημιές το σπίτι τους, ο Παπάζογλου πρότεινε στη γυναίκα του να πάρει τη νεογέννητη κόρη τους και να πάνε για λίγο καιρό σε συγγενείς τους στην Αμερική, μέχρι δηλαδή να μειωθεί το τρέμουλο της γης κάτω απ' τα πόδια τους.

Έτσι και έγινε. Μπαίνοντας πια στον Αύγουστο, ο Παπάζογλου δέχτηκε την πρόσκληση του Διονύση Σαββόπουλου να παραθερίσει λίγες μέρες κοντά του στο Πήλιο. Πήγε, αλλά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο «Νιόνιος» δεν έκανε διακοπές μόνος του. Περιστοιχιζόταν από την οικογένειά του και νεαρά άτομα, αγόρια και κορίτσια.

Σύντομα το πάθος του Παπάζογλου φούντωσε για ένα νεαρό όμορφο κορίτσι. Έλξη απ' αυτές τις ακατανίκητες που φέρνει ο Αύγουστος, η κάψα του ήλιου και η αλμύρα της θάλασσας!

Τι θα έκανε ο καλλιτέχνης; Θα απατούσε τη γυναίκα του που έφυγε προσωρινά για να γλιτώσει από το στρες των μετασεισμών; Σκεφτόταν και την κόρη του, που μόλις είχε έρθει στον κόσμο...

Η ιστορία λέει πως ο Παπάζογλου δεν άντεξε άλλο το μαρτύριο ενός μοιραία ανικανοποίητου έρωτα. Μπήκε στο αυτοκίνητο του, αποφασισμένος να επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη. Στη διαδρομή, η μελαγχολία και οι σκέψεις του χτύπησαν κόκκινο.

Ο ''Αύγουστος'' μόλις είχε συλληφθεί στο μυαλό του, στιχουργικά και μουσικά:

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος κουράγιο θα περάσει θα μου πεις...

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται και φέγγει από μέσα η φυλακή...

Το τραγούδι γράφτηκε για κιθάρα - φωνή και ο Παπάζογλου συνήθιζε να το παρουσιάζει σε φίλους του, δειλά δειλά στην αρχή. Αργότερα προστέθηκαν τα μέρη των εγχόρδων, που το εμπλούτισαν ενορχηστρωτικά με ένα συγκλονιστικό τρόπο, έτσι όπως μάθαμε τον ''Αύγουστο'' από το άλμπουμ ''Χαράτσι'' του 1984.

Έπρεπε να περάσουν δηλαδή έξι χρόνια για να δισκογραφηθεί στο πρώτο προσωπικό άλμπουμ του τραγουδοποιού πια Νίκου Παπάζογλου και όχι απλά του ερμηνευτή του Ρασούλη, του Ξυδάκη, του Νικολόπουλου και των άλλων συνθετών.

Πηγή: www.lifo.gr