Η άλλη όψη του Γιώργου Λουκαΐδη

Στην κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας "Η Σημερινή", ο Γιώργος Λουκαΐδης μιλάει για τη ζωή του.

Οι μνήμες από το Πυρόι, η εφηβική επανάσταση, η ιδεολογική συνειδητοποίηση και η στάση προς τη θρησκεία, από έναν άνθρωπο που αντιπαθεί τον τίτλο του επαγγελματία πολιτικού.

"Η περίοδος μετά την έκρηξη ήταν μία από τις δυσκολότερες στην Ιστορία του κόμματος και της Κύπρου. Μετά την εισβολή, δεν έχουμε ζήσει κάτι δυσκολότερο",

λέει, ενώ δηλώνει ότι ο χαρακτηρισμός "Κομμουνιστής" αποτελεί τίτλο τιμής για τον ίδιο.

Όπως εξιστορεί ο ίδιος:

"Ήμουν καλός μαθητής, μέχρι την ώρα της εφηβικής επανάστασης. Υπήρξα ένας επαναστάτης χωρίς αιτία, με αποτέλεσμα οι βαθμοί μου να επηρεαστούν. Υπήρξε μέσα μου έντονη η αμφισβήτηση της γονικής αυθεντίας, με αποτέλεσμα να επηρεάζομαι περισσότερο από την παρέα και την κοινωνία ευρύτερα. Αντιδρούσα σε κάθε μορφή καταπίεσης κι ελέγχου, ακόμα και μέσα στο σχολείο. Στη δευτέρα λυκείου, που ήταν το αποκορύφωμα, ήρθε ένας καθηγητής, έκατσε δίπλα μου την ώρα του μαθήματος και μου είπε “είδα τους βαθμούς σου, ήσουν άριστος, τώρα τι συμβαίνει γιε μου;”.

Συνέβαιναν πολλά, αλλά χωρίς να υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι. Ένιωθα την ανάγκη να αντισταθώ και να αντιδράω απέναντι σε όσα με ενοχλούσαν τριγύρω. Δεν ανεχόμουν την επιβολή κανόνων, στη διαμόρφωση των οποίων δεν συμμετείχα. Δεν άντεχα τους “μικρούς” ανθρώπους, οι οποίοι κρύβονταν πίσω από τους κανόνες για να επιβάλλουν την εξουσία τους. Ιδεολογικά δεν ήμουν συνειδητοποιημένος, δεν είχα συγκεκριμένο στόχο. Εκ των υστέρων βέβαια, όλο αυτό δεν θα έλεγα ότι το θεωρώ επανάσταση. Πολλοί ισχυρίζονται ότι αν ξαναζούσαν, θα έκαναν τα ίδια. Από τη σκοπιά του παρόντος, δεν είμαι σίγουρος ότι θα έκανα τα ίδια.

Η ιδεολογική συνειδητοποίηση ήρθε στην πορεία, διαβάζοντας. Αναπόφευκτα, πρέπει να πω ότι είχα επιδράσεις από το οικογενειακό περιβάλλον καθώς ο πατέρας μου ήταν δραστήριο στέλεχος του κόμματος με έντονες απόψεις, τις οποίες φρόντιζε να εκθέτει. Το παράδειγμά μου με επηρέαζε στο να μάθω να διαβάζω όλες τις εφημερίδες, όλες τις απόψεις για ένα θέμα, όσο διαφορετικές κι αν είναι μεταξύ τους.

«Δεν μπορώ να υποκρίνομαι»

Έχετε δίκαιο να παρατηρείτε ότι δεν χαμογελάω συχνά στις δημόσιες εμφανίσεις μου. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει ίσως να προσέξω, σίγουρα δεν το κάνω επίτηδες. Εμείς τα δημόσια πρόσωπα θα πρέπει να χαμογελάμε περισσότερο, αλλά να σας πω κάτι με αυτοκριτική διάθεση; Τα τελευταία χρόνια τα θέματα που συζητούμε, δεν είναι για να κάνεις κέφι. Ασχολούμαστε με τα προβλήματα του κόσμου. Θα σας θυμίσω, επίσης, ότι η εποχή που ανέλαβα εκπρόσωπος Τύπου, κι άρα πύκνωσαν οι δημόσιες εμφανίσεις μου, ήταν αμέσως μετά την έκρηξη στο Μαρί, που ακολούθησαν τα γνωστά γεγονότα με την οικονομική κρίση και με τους συμπολίτες μας να υποφέρουν.

Η περίοδος μετά την έκρηξη ήταν μία από τις δυσκολότερες στην Ιστορία του κόμματος και της Κύπρου. Μετά την εισβολή, δεν έχουμε ζήσει κάτι δυσκολότερο. Πώς γίνεται να μιλάς για τις τραγικές καταστάσεις και να χαμογελάς επιτηδευμένα, απλά και μόνο για να φτιάξεις ένα χαμογελαστό προφίλ; Ούτε μπορώ, ούτε θέλω να υποκρίνομαι, παρ' όλο που ο κόσμος θεωρεί ότι η υποκριτική είναι βασικό συστατικό της πολιτικής.

Πόσο συχνά μετανιώνω; Με βάση όσα σας έχω πει μέχρι τώρα, είναι δεδομένο ότι μετανιώνω συχνά, όπως συχνά κάνω και αυτοκριτική. Όχι μόνο για πολιτικά ζητήματα και θέσεις για τις οποίες ίσως να υπήρξα υπερβολικός, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Αν δεν μετανιώνεις, δεν διορθώνεσαι. Απλώς χειροτερεύεις".

*Διαβάστε περισσότερα με την εφημερίδα "Η Σημερινή" που κυκλοφορεί.

Follow @Christos_mich