Αταλάντα: Ξανθοί, μακρυμάλληδες και παικταράδες

Η αντίπαλος του Απόλλωνα έχει μεγάλη παράδοση στις ακαδημίες και στην ανέλιξη ταλέντων που έκαναν ή κάνουν τεράστια καριέρα. Σαφώς λόγω μεγέθους, δεν είχε την ευχέρεια να προσελκύσει σπουδαίους ξένους παίκτες. Εντούτοις στη δεκαετία του 80 και στις αρχές των 90, όταν το Καμπιονάτο ήταν ο καλύτερος προορισμός και οι θέσεις των ξένων ήταν δύο και αργότερα τρεις, πολλά μεγάλα ονόματα επέλεγαν μικρότερους συλλόγους. Κάπως έτσι πήγε ο τεράστιος Ζίκο στην Ουντινέζε. . Κάπως έτσι μπόρεσε και η Αταλάντα, με βάση το δικό της μπόι, να πάρει δύο μεγάλους σε εκτόπισμα παίκτες.

Στα

1982, η Γκέτεμποργκ έριξε βόμβα κατακτώντας το κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ο 22χρονος Γκλεν Στρόμπεργκ ήταν η αποκάλυψη. Πανύψηλος, τεχνίτης, δυνατός, ακούραστος (γι΄αυτό και είχε το προσωνύμιο μαραθωνοδρόμος. δέσποζε στο κέντρο. Πήγε στη Μπενφίκα για δύο χρόνια και το 1984, επέλεξε την Αταλάντα. Ο Στρόμπεργκ είχε σαν σήμα κατατεθέν τη ξανθή του χαίτη. Μακρυμάλλης και κατάξανθος ο επόμενος μεγάλος για τα δεδομένα της Αταλάντα παίκτης που πήγε στο Μπέργκαμο. Ο Αργεντινός Κλαούντιο Κανίγια που αποκτήθηκε το 1989. Ήταν 22 ετών.

Η Αργεντινή περίμενε χρόνια να αναδείξει ένα νέο αστέρι (μία δεκαετία) και στο πρόσωπο του Κανίγια έβλεπε παίκτη με λαμπρό μέλλον. Ο Κανίγια πήγε στην Βερόνα, αλλά δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί και ζήτησε να φύγει. Η Αταλάντα βγήκε από την εξωτερική. Ένα χρόνο μετά, στο Μουντιάλ της Ιταλίας, ο ταχύτατος Κανίγια (πύραυλος το δικό του παρατσούκλι), σκόραρε στη νίκη της Αργεντινής επί της Βραζιλίας και στον ημιτελικό κόντρα στην διοργανώτρια.

Στην ίδια διοργάνωση ο Στρόμπεργκ ήταν ο κορυφαίος της απογοητευτικής κόντρα στις προβλέψεις Εθνικής Σουηδίας. Στρόμπεργκ και Κανίγια συνυπήρξαν στην Αταλάντα μέχρι το 1992, όταν ο πρώτος έβαλε τέλος στη καριέρα του και ο 2ος πήγε στη Ρόμα. Άφησαν και οι δύο τη σφραγίδα τους και στο Μπέργκαμο τους θεωρούν ως τους κορυφαίους ξένους παίκτες στην ιστορία της ομάδας.